Στο άκουσμα της λέξης απιστία, ο μέσος όρος των ανθρώπων βγάζει φλύκταινες. Η σκέψη της και μόνο προκαλεί θυμό και παγωμάρα. Η έννοια της απιστίας αποκτά σάρκα κι οστά όταν την αναλύσουμε στο μικροσκόπιο της έρευνας. Κι ενώ η αντίδραση σε μια απιστία πιθανότατα να είναι για πολλούς επίσης αυτονόητη –το να παύσει δηλαδή μια σχέση- είναι σημαντικό για σένα, να μην πάρεις μια απιστία προσωπικά.
Κατά κοινή ομολογία η απιστία θεωρείται απαγορευμένος καρπός. Όλα ξεκινούν από το γιατί να μπει κάποιος στη διαδικασία να νιώσει μια κάποια «λιγούρα» για τον απαγορευμένο καρπό; Αυτό είναι σίγουρα μια απάντηση που δε θα μπορούσε να δώσει κανείς αν βασιστεί μόνο και μόνο στο κομμάτι της έλξης και της εξωτερικής εμφάνισης. Σαφέστατα δεν έχουν όλα να κάνουν με την εξωτερική εμφάνιση σε αυτή τη ζωή. Είναι πολλές οι περιπτώσεις που η πράξη της απιστίας δεν έχει να κάνει με ένα τέλειο κορμί, ένα άψογο χαμόγελο κι άψογους κοιλιακούς. Τουναντίον, ίσως πηγαίνει κόντρα στα στάνταρ κάποιου όσον αφορά στις προτιμήσεις περί εξωτερικής εμφάνισης. Η χημεία είναι ξεκάθαρη έλξη που βασίζεται σε ένστικτα που δεν μπορούν να ερμηνευτούν ούτε από το άτομο που θα απιστήσει αλλά ούτε κι από το άτομο που θα αποτελέσει την αρχική αφορμή.
‘Αρα λοιπόν ανασφάλειες του τύπου «δεν είμαι αρκετά σέξι ή δεν έχω και τόσο καλή εμφάνιση» θα πρέπει να ξεχαστούν με το που θα κάνουν την εμφάνισή τους στο μυαλό, επιτρέποντας στο υποσυνείδητο να κάνει τα δικά του παιχνίδια που ίσως οδηγήσουν σε άδικα συμπεράσματα. Το άτομο που αναρωτιέται γιατί το απάτησαν δε θα πρέπει να σχετίζει την πράξη με την εικόνα- ούτε τη δική του ούτε του τρίτου προσώπου. Δεν είναι λόγος αυτός για να βασανίζεσαι. Η απιστία δεν κάνει επιλεκτικά επιλογές ανθρώπων με βάση το τέλειο DNA τους. Μπορεί να συμβεί στον καθένα.
Δεδομένης της πολυπλοκότητας στις σχέσεις σήμερα και την στερεοτυπική μορφή, κοινώς καλούπι, στο οποίο καταλήγουν να μπαίνουν οι περισσότερες και δει οι μακροχρόνιες σχέσεις, η απιστία έρχεται πολλές φορές να ενεργοποιήσει έναν συναγερμό στη λίμπιντο των ανθρώπων. Μπορεί επομένως το άτομο που αποφάσισε να απιστήσει να έχει τόσο χαμηλή αυτοεκτίμηση που έκρινε ότι θα αλλάξει μέσω της απιστίας. Σαν μια παράξενη και περίεργη αυτοεπιβεβαίωση η οποία έρχεται για εκείνον που νιώθει «λίγος»μέσα στη σχέση, μέσα από τη σεξουαλική ή όποια επαφή με ένα άλλο άτομο. Κι η απιστία σ’ αυτή την περίπτωση, έρχεται να λειτουργήσει ως ένα ελκυστικό και μεθυστικό τονωτικό μιας ξεχασμένης ή παραγκωνισμένης αυτοπεποίθησης.
Στην ταινία «Ανήθικη πρόταση» ένα τρίτο πρόσωπο εισχωρεί με έξυπνο τρόπο στη ζωή ενός ερωτευμένου κατά τ’ άλλα ζευγαριού. Με αντίτιμο ένα εκατομμύριο δολάρια, η πρόταση να απιστήσει ο ένας από τους δυο συντρόφους, καταλήγει να φαίνεται δελεαστική, όχι τόσο για το χρηματικό ποσό, αλλά για κάτι βαθύτερο. Έχει να κάνει με την αδυναμία του ενός από τους δυο να παραδεχθεί πως η μονογαμία δεν καλύπτει τις συναισθηματικές και σαρκικές ανάγκες που έχει. Απλούστατα, μέχρι τη στιγμή της ανήθικης πρότασης, δεν είχε μπει στη διαδικασία να το σκεφτεί ποτέ. Η μονογαμία θεωρείται ένας από τους ακρογωνιαίους λίθους της εκάστοτε κοινωνίας, βαθιά ριζωμένη ως έννοια, στάση ζωής κι αντίληψη. Αν όμως κάποιος αποφασίσει να ακολουθήσει περισσότερο τη βαθύτερη επιθυμία της επαφής και της επιβεβαίωσης μέσα από αυτή; Αν αποφασίσει να απορρίψει κάθε στερεοτυπικό πρότυπο και να σπάσει το δικό του προσωπικό καλούπι θέτοντας νέα όρια; Γιατί αυτό να σε κάνει να αμφιβάλλεις για τις δικές σου αξίες; Γιατί η έλλειψη σεβασμού του άλλου να σε οδηγήσει να καταδικάσεις μαζί με την απιστία και τη δική σου προσωπικότητα;
Η απιστία είναι απιστία κι αυτό δεν αλλάζει. Είναι η κατάσταση που προκαλεί πόνο και θυμό. Είναι η συνειδητοποίηση πως σε απάτησαν και κατ’ επέκταση δε σε σεβάστηκαν. Ξεσκεπάζοντας τα πέπλα μιας απιστίας θα φτάσει κανείς σε μια και μόνο αλήθεια. Στην έλλειψη σεβασμού. Κι αυτό πληγώνει περισσότερο από το να σκέφτεται κάποιος αν είναι αρκετά ελκυστικός, όμορφος, σέξι.
Οι σχέσεις γίνονται όλο και πιο δύσκολες. Μπορεί όμως εμείς οι ίδιοι να είμαστε υπεύθυνοι γι’ αυτό. Να τις κάνουμε δύσκολες με τις προσδοκίες μας. Η απιστία, άπαξ και συμβεί, θα πρέπει να συζητηθεί, να αναλυθεί και να πορευτείς ύστερα αναλόγως. Εκείνο όμως που δε θα πρέπει με τίποτε να κλονιστεί είναι η πίστη στον εαυτό μας και στο ότι δεν είμαστε αρκετοί για κάποιον. Γιατί το πιο πιθανό είναι να μην ήταν εκείνος για εμάς, τελικά.
Αφιερωμένο στις λάθος εντυπώσεις που θόλωσαν το τοπίο.
Θέλουμε και τη δική σου άποψη!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Συντάκτης: Μαίρη Σάμου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
