Γράφε τα ή φώναζέ τα, μην τα φυλάς τα «σ’ αγαπώ» σου

Ας το πάμε αντίστροφα. Πάτα το pause και κράτησε τη στιγμή. Πάγωσε την εικόνα και μείνε εκεί να τη θαυμάζεις. Πήρες το πολυπόθητο «σ’ αγαπώ» απ’ τα χείλη που ήθελες και ξάφνου ο κόσμος σου φαντάζει αλλιώς, πιο αισιόδοξος. Νιώθεις να πετάς στα ουράνια αν και τα πόδια σου είναι κολλημένα γερά στη Γη. Φούσκωσες από υπερηφάνεια κι ανακούφιση. Πόσο το περίμενες; Πόσο πολύ το ήθελες και πόσο το κυνήγησες;

Τώρα πάτησε το rewind κι άσε την ανάμνηση να τρέξει πίσω. Σαν το αρχείο που ανακάλυψες μέσα σε άλλα κι αποφάσισες να ξεσκονίσεις. Πάλεψες για να πάρεις αυτό κι άλλα τόσα «σ’ αγαπώ», μα δεν είχαν πάντα την ίδια επίδραση πάνω σου. Βλέπεις, ο τρόπος που το λαμβάνεις είναι αδιαμφισβήτητα αυτός που θα καθορίσει το πώς θα νιώσεις κι αν θα το ζήσεις στο βαθμό που πρέπει.

Υπάρχουν εκείνοι που τα γράφουν τα «σ’ αγαπώ» τους ντύνοντας τα συναισθήματά τους με πανέμορφες λέξεις. Είναι πάλι κι εκείνοι που σαν χείμαρροι τα βγάζουν από μέσα τους και τα σκορπάνε ακριβώς όπως κι όποτε τα σκεφτούν. Έτσι κι εσύ άλλες φορές τα διάβασες κι άλλες τόσες τα άκουσες. Η αιώνια μάχη μεταξύ προφορικού και γραπτού λόγου παίζει τεράστιο ρόλο στην έκφραση των συναισθημάτων μας.

Το διάβασες το «σ’ αγαπώ» ένα όμορφο πρωινό ξυπνώντας για τη δουλειά. Ήταν εκεί, ντυμένο στα μαύρα σε φόντο λευκό κι ακουμπώντας χαλαρά πάνω στις γραμμές της σελίδας που βρήκες στο σημείο που άφησες την κούπα σου. Σου άρεσε, το ένιωσες πολύ, αφού η δύναμη της εικόνας είναι απείρως πιο έντονη, ικανή να στοιχειώσει γλυκά το μυαλουδάκι σου για το υπόλοιπο της ημέρας.

Το διάβασες το «σ’ αγαπώ» πάνω στην κάρτα των γενεθλίων σου, κάπου ανάμεσα σε μπαλόνια και τούρτα. Το διάβασες κι απόλαυσες κάθε γράμμα που σχηματίζει αυτή τη λέξη. Κι όταν το ξεχνούσες ή σου έλειπε λιγάκι, έβγαζες την κάρτα απ’ το συρτάρι και τη διάβαζες και πάλι για να τα θυμηθείς όλα. Όλα όσα είχε να σου δώσει εκείνο το «σ’ αγαπώ», το «σε θέλω», το «σε καταλαβαίνω».

Μολονότι μια εικόνα χορταίνει πάντα τα μάτια, μην ξεχνάς τις φορές που το «σ’ αγαπώ» χόρτασε γλυκά τα αφτιά σου. Το άκουσες για πρώτη φορά να στο λέει με τρεμάμενη φωνή όταν καθισμένοι στο παγκάκι του πάρκου και πίνοντας καφεδάκι ξεχαστήκατε να πάτε στο μάθημα. Κάποτε, ακούστηκε μετά από κάμποσα ραντεβού, κάπου ανάμεσα σε παθιασμένα φιλιά και ρομαντικές σέλφι. Κι άλλοτε, μέσα απ’ το καλώδιο της τηλεφωνικής σου συσκευής, με πιο σίγουρη χροιά συνοδευμένο από ένα «μου λείπεις».

Τελικά, πώς εκφράζονται καλύτερα τα συναισθήματα; Πώς θα αποτυπωθούν στο μυαλό; Με ποιον τρόπο θα τα απολαύσεις περισσότερο δίνοντάς σου την αίσθηση που αναζητάς; Μην πας μακριά, όλα τα παραπάνω αποτελούν την απάντηση που αναζητάς. Όταν οι ίδιες οι λέξεις φέρουν πάνω τους τέτοια δύναμη όπως συμβαίνει με ένα «σ’ αγαπώ» ή ένα «σε νοιάζομαι» δεν τις περιορίζεις. Δεν καταλαβαίνουν από καθωσπρεπισμούς τα συναισθήματα.

Όσοι πιστεύουν στη δύναμη του γραπτού λόγου επιλέγουν να τα αποτυπώνουν όλα –ή σχεδόν όλα– γραπτώς. Ίσως τους πεις ρομαντικούς ή ντροπαλούς, μα κατά μια έννοια επιθυμούν να βγάζουν τις πιο δυνατές τους επιθυμίες με σιωπηλό τρόπο. Βουβά αλλά εξίσου δυναμικά. Οξύμωρο μα άκρως επιτυχημένο για τους μαέστρους του είδους.

Υπάρχουν, όμως, κι εκείνοι που αν δεν τα φωνάξουν τα «σ’ αγαπώ» τους δεν τα μετράνε καν. Θέλουν να φύγει απ’ τα δικά τους χείλη και να φτάσει εκεί που του πρέπει. Να πάρει οξυγόνο, να ακουστεί τόσο δυνατά, να κάνει θόρυβο, να μην περάσει απαρατήρητο. Δε νοείται συναίσθημα δίχως ένταση. Φωναχτά δηλώνονται οι αγάπες, δίχως φόβο και με πολύ πάθος. Κι αν πάλι ανήκεις σε εκείνους που δεν τα βρήκαν ακόμα με την αυτοπεποίθησή τους, ψιθύρισέ το και θα βρει αυτό το δρόμο του.

Η μάχη μεταξύ προφορικών και γραπτών είναι ανούσια, ειδικά όταν αφορά τα συναισθήματα. Μη βάζεις ταμπέλα, μην τα κατευθύνεις, ούτε να τα βάζεις σε καλούπια. Απλά έκφραζέ τα, όπως κι αν αποφασίσεις να το κάνεις αυτό. Το βασικό είναι να τα βγάλεις από μέσα σου αφήνοντας τον άλλον να κρίνει τον τρόπο αλλά και το πώς το εισέπραξε.

Και που ‘σαι… Μην ξεχνάς πως όπως τα λουλούδια ανθίζουν μονάχα με συχνό πότισμα, έτσι κι οι σχέσεις ανθίζουν μονάχα με συχνά κι ειλικρινή «σ’ αγαπώ»  κι αντίστοιχες πράξεις που δίνουν νόημα στις λέξεις, είτε αυτές γράφηκαν είτε απλά ειπώθηκαν.