Η αγάπη πληγώνει

Αγάπη και να πονά; Πόσο οξύμωρο σχήμα λόγου! Αγάπη και πόνος, μίξη αντίθετων χρωμάτων, ζεστών και ψυχρών σε έναν καμβά που κανείς δεν επέλεξε. Γιατί να πονά η αγάπη; Ρητορικό ερώτημα, κατά τα άλλα, που συνοδεύεται ενίοτε από πληθώρα τρόπων αντίδρασης.

Ένα πράγμα είναι σίγουρο. Όταν οι παράγοντες μέσα σε μια σχέση δεν αποκαλύπτουν τα πραγματικά τους συναισθήματα ο ένας προς τον άλλον, τότε, ναι, η αγάπη αρχίζει να πονά και τις δύο πλευρές. Οποιοσδήποτε δεν πιστεύει ότι αγάπη, ελευθερία και σεβασμός βαδίζουν πάντοτε μαζί χέρι-χέρι είναι αλλού! Ζει ίσως σε έναν άλλο πλανήτη, σε ένα παράλληλο σύμπαν.

Η αγάπη, λένε, είναι το πιο όμορφο συναίσθημα. Μεγαλώνει και γίνεται πιο έντονο καθώς εξελίσσεται μια σχέση. Δεν το πιέζεις να βγει στην επιφάνεια. Έχει το δικό της σωστό κι αλάνθαστο χρονόμετρο. Καθώς αρχίζεις να γνωρίζεις το άλλο σου μισό, διαμορφώνεις μια συγκεκριμένη άποψη, αφού ξέρεις αρκετά στοιχεία του χαρακτήρα του. Έχεις πια βεβαιωθεί για το γεγονός ότι μπορείς να ζήσεις μαζί του. Αγάπησες  τα δυνατά του σημεία όπως εξοικειώθηκες με τα μειονεκτήματά του. Συγχώρεσες ελαττώματα, επιβράβευσες προτερήματα.

Στην κορυφή της λίστας σου πια και βασίλισσα όλων των προτεραιοτήτων σου η αγάπη. Τσεκάρεις καθημερινά τα κουτάκια, μην τυχόν κι αφήσεις κάποιο άδειο. Μην τυχόν και δεν ικανοποιήσεις απαιτήσεις. Εκεί, σε αυτό το τόσο κρίσιμο σημείο είναι που αρχίζουν όλα να παρερμηνεύονται. Αγάπη για τον άλλον σημαίνει «αγαπάω και τον εαυτό μου». Βάζοντας τη σχέση σου πάντα στην κορυφή της λίστας, θεοποιείς μια κατάσταση με ευάλωτο χαρακτήρα κι ύφος. Κι αυτό με τη σειρά του αρχίζει και φαίνεται πολύ.

Γίνεσαι θύμα των δικών σου συναισθημάτων. Τη στιγμή που παύεις να σέβεσαι τον εαυτό σου, την ίδια ακριβώς στιγμή περνάς το μήνυμα να πάψει κι ο άλλος να σε σέβεται. Νόμος απαράβατος, όχι μόνο σε ερωτικές σχέσεις αλλά και φιλικές. Για κάποιους υπερβολή, αλλά όλοι μας λίγο ή πολύ έχουμε βιώσει ανάλογες καταστάσεις.

Έχοντας ξεγυμνώσει ψυχή με όσο ίχνος εγωισμού σου έχει απομείνει αρχίζεις να ψάχνεις απαντήσεις σε ερωτήματα που δεν είχες σκεφτεί νωρίτερα. Έχεις τις απαντήσεις; Ναι! Έχεις τη δύναμη να τις παραδεχθείς; Όχι! Συνεχίζεις σε ένα δρόμο χωρίς επιστροφή. Ελπίζεις κι εύχεσαι να αλλάξουν όλα προς το καλύτερο, εθελοτυφλείς. Η πραγματικότητα σου χτυπά την πόρτα, μα επιλέγεις να μην ανοίξεις.

Ντόμινο πια η κατάσταση. Ράγισε η αγάπη, έπεσε ο σεβασμός, ακολουθεί η εμπιστοσύνη. Μπορείς να εμπιστευθείς ένα άτομο που δείχνει ελάχιστα έως καθόλου σημάδια σεβασμού; Η επικοινωνία αποτυγχάνει, όλα καταρρέουν. Το ένα πίσω από το άλλο, ντόμινο! Τελικά, σε κατάλαβε ποτέ; Σε ένιωσε; Είδε εσένα πραγματικά; Πώς είναι δυνατό να μη συνέβη;

Οι ειδικοί υποστηρίζουν πως το μυστικό για μια μακροχρόνια σχέση είναι αυτό ακριβώς που δε θες να σου συμβεί. Το να είσαι ανά πάσα στιγμή άτομο διαθέσιμο, ευάλωτο. Αυτό λένε είναι το μόνο απλό συστατικό για την πετυχημένη συνταγή. Δηλαδή, με απλά λόγια, όσο λιγότερο αντιδράς ή επιβάλλεις τη δική σου αλήθεια τόσο περισσότερο διαρκεί αυτό που κατά τα άλλα ονομάζεις «σχέση».

Το «αν μ’ αγαπάς θα κάνεις αυτό που λέω» ή το «αν δεν μπορείς να λειτουργείς με τον τρόπο που θέλω, δε σ’ αγαπώ» είναι μικρά εγκλήματα που γίνονται καθημερινά εις βάρος του ονόματός της. Οπότε έμεινες εκεί χωρίς σεβασμό, χωρίς εμπιστοσύνη και φυσικά δίχως επικοινωνία. Πού σε βγάζει αυτός ο μονόδρομος; Η πραγματικότητα σου χτυπά και πάλι την πόρτα, μα αυτή τη φορά επιβάλλεται να απαντήσεις. Για το δικό σου καλό, έστω και για πρώτη φορά στη ζωή σου.

Η αγάπη πέταξε!  Καιρός να κάνεις το ίδιο. Πέταξε μακριά από σχέσεις που σε βλάπτουν, από αρνητικές καταστάσεις, από σενάρια που ισοπεδώνουν και που μαυρίζουν τον ορίζοντά σου. Είπαμε, είναι συναίσθημα όμορφο η αγάπη. Βυθός καθάριος, όταν όμως βουτάς με αυτοπεποίθηση. Πάρε ανάσες και εξερεύνησέ τον!