Κι όσο παίρνει τον χρόνο που ζήτησε, εσύ τι κάνεις;

«Θέλω λίγο χρόνο για τον εαυτό μου, να σκεφτώ, να βάλω τα πράγματα σε τάξη». Παύση. Και το δέχτηκες γιατί ο χρόνος δεν κοστίζει και κάτι. Και τον έδωσες τον χρόνο για να σκεφτείς κι εσύ από πού ξεκίνησε αυτή η επιθυμία και να τα βάλεις κι εσύ όλα σε τάξη. Βέβαια, δεν μπορείς να μιλάς για τάξη όταν καταρρέει όλος σου ο κόσμος τη στιγμή που σου ζητά απόσταση και χρόνο. Πώς και τι να σκεφτείς. Καμία επιθυμία να βάλεις οτιδήποτε σε τάξη. Η μόνη σου επιθυμία είναι να περιμένεις απλά να περάσει το χρονικό διάστημα που σου ζητήθηκε να δώσεις. Τίποτε άλλο, μόνο να περιμένεις.

Κι όσο περιμένεις να ‘σου κι οι σκέψεις να στήνουν χορό οδηγώντας το μυαλό σε βήματα και χορευτικές φιγούρες που δεν είχε ποτέ διδαχθεί μέχρι τώρα. Είναι πολλές οι εικασίες που κάνεις σε μια ανάλογη περίσταση. Διότι μυαλό είναι αυτό, τι να σου κάνει; Παγώνει σε μια τέτοια ανακοίνωση ακόμη κι αν είχε καταλάβει πως μπορεί να παίξει σαν σενάριο. Πώς μπορεί να μεταφραστεί η ανακοίνωση του «θέλω λίγο χρόνο για τον εαυτό μου»; Οι ερμηνείες πολλές ανάλογα με τη βάση και τα θεμέλια της σχέσης. Το συναίσθημα όμως είναι σε όλες τις περιπτώσεις κοινό· ανησυχία για όλα.

Στο άκουσμα της φράσης το πρώτο πράγμα που σου πέρασε από το μυαλό είναι ο χωρισμός με το γάντι. Κι αν δε σου πέρασε με την πρώτη ήρθε μετά από κλάσματα δευτερολέπτων αφού ξεπέρασες το αρχικό σοκ. Είναι σαν το μάδημα της μαργαρίτας αυτή η αντίδραση, «με χωρίζει, δε με χωρίζει». Τι να υποθέσεις όταν δεν είχες αντιληφθεί κάτι, όταν όλο αυτό έσκασε μπροστά σου με εσένα, τον «άμαχο πληθυσμό» εκτεθειμένο. Κι έτσι φαντάστηκες πως ήρθε το τέλος, απλά δε θέλει να το πει με τη μία. Και μιλώντας με φίλους, κατέληξες στο ότι ζήτησε χρόνο απλούστατα για να κερδίσει χρόνο δίνοντας σ’ εσένα το χρόνο να το χωνέψεις. Να πάρεις εσύ απόφαση πως αυτό ονομάζεται «τέλος». Και να έρθει ο χρόνος να γιατρέψει τις πληγές.

Σε δεύτερη φάση άρχισες να αναρωτιέσαι για το αν τελικά το να σου ζητήσει χρόνο για να σκεφτεί ήταν μια πρόφαση για λίγη ελευθερία. Και το μυαλό συνεχίζει τα δικά του κόλπα θέτοντας σου ευθέως το ερώτημα: «Μήπως έχει επέλθει κορεσμός κι αποζητά το φλερτ;» Τραβηγμένο θα μου πεις αλλά από την άλλη ας σκεφτούμε πόσες τέτοιες περιπτώσεις έχουμε μάθει από γνωστούς και φίλους μας. Και το μαγικό σ’ αυτό ξέρεις ποιο είναι; Πως μιλάμε για φλερτ εκ του ασφαλούς, φλερτ στο οποίο δεν μπορείς να καταλογίσεις ευθύνες ύπαρξης εφόσον σου ζήτησε εξ’ αρχής χρόνο, επομένως κι απόσταση ασφαλείας.

Υπάρχει όμως κι εκείνη η ερμηνεία των πραγμάτων που λέει πως ο χρόνος που σου ζητήθηκε ήρθε μέσα από μια καθαρά προσωπική ανάγκη του ανθρώπου που έχεις δίπλα σου για ενδοσκόπηση. Μια ανάγκη που πιθανότατα εσύ να μην είχες καταλάβει απόλυτα. Μπορεί να σου χτυπούσε καιρό το καμπανάκι αλλά να μην αναγνώριζες τον ήχο. Και τώρα που η είδηση βγήκε στο έκτακτο δελτίο ν’ αναρωτιέσαι για το αν είχες δει τα σημάδια. Η ανάγκη του άλλου να κρατήσει για λίγο μια απόσταση δε σημαίνει απαραίτητα χωρισμός ή απόρριψη. Δεν είναι ο προάγγελος, ντε και καλά, της διάλυσης μιας σχέσης. Καμιά φορά επαναφορτίζονται οι σχέσεις κι οι επαφές των ανθρώπων μέσα από μια παύση.

Μην ξεχνάς επίσης πως είναι πολλές εκείνες οι περιπτώσεις συντρόφων που βιώνουν μέσα τους μια εσωτερική πάλη πριν πάρουν μεγάλες αποφάσεις ως προς το μέλλον και την πορεία μιας σχέσης. Πόσοι άνθρωποι εγκλωβίζονται σε συναισθήματα που δεν ξανάνιωσαν κι όλο αυτό ίσως να τους τρομάζει. Από την άλλη ίσως και να έχει να κάνει με προσωπική ανασφάλεια που εσύ άθελά σου προκαλείς στον άλλον κι αυτό να κάνει την άλλη πλευρά να ζητάει χρόνο. Σ’ αυτή την περίπτωση θα πρέπει να κάνεις κάτι και μάλιστα σύντομα για να μη βρεθείς προ εκπλήξεως.

Όποια κι αν είναι η περίπτωση κι όποια κι αν είναι η αιτία που κρύβεται πίσω από τη φράση «θέλω λίγο χρόνο για εμένα» ένα είναι σίγουρο για το πώς πορεύεσαι μετά από κάτι τέτοιο. Δίνεις τον χρόνο που σου ζήτησαν και δεν μπαίνεις στη διαδικασία του να εξηγήσεις τα πάντα από τη δική σου πλευρά. Εξάλλου το να δείξεις κατανόηση, ακόμα κι αν έρχεται το τέλος της σχέσης, θα λειτουργήσει υπέρ σου. Θα έχεις κάνει αυτό που σου ζήτησαν και παράλληλα θα έχεις προσπαθήσει για να αντιμετωπιστεί μια υποτιθέμενη απειλή.

Δεν είναι όλα μαύρα ή άσπρα σ’ αυτή τη ζωή. Υπάρχουν κι οι γκρίζες ζώνες στις οποίες καταφεύγεις ανάλογα με τις αντοχές σου. Δώσε τον χρόνο που σου ζήτησαν και πάρε τον χρόνο που ποτέ δε ζήτησες από το εαυτό σου. Στην τελική, «κανείς δεν ξέρει το αύριο τι θα φέρει», κατά το πολύ γνωστό άσμα, αλλά και την ίδια τη ζωή.

Αφιερωμένο στους δείκτες που σταμάτησαν.