Ξεφτίλα να προσπερνάς τον σεβασμό και να διαλέγεις νταηλίκι

Σε κάθε διαπροσωπική μας σχέση έχουμε να κάνουμε με συμπεριφορές και με χαρακτήρες. Αν «ταιριάζουν τα χνώτα μας» ή όχι με κάποιον είναι ξεκάθαρα θέμα γούστων και προσωπικών επιλογών. Όμως το αν αποδεχόμαστε το διαφορετικό από αυτό που έχουμε στο μυαλό μας, είναι ξεκάθαρα θέμα σεβασμού.

Ο σεβασμός καλλιεργείται μέσα στους κόλπους και τα γεννοφάσκια της οικογένειας. Οι γονείς είναι οι πρώτοι διδάξαντες δίνοντας με τη δική τους συμπεριφορά τα φώτα τους ως προς το θέμα του σεβασμού. Αποτελούν την καρδιά της συμπεριφοράς των παιδιών τους. Οι γονείς είναι το παράδειγμα αλλά κι οι δάσκαλοι. Οι πρώτοι.

Σε μια κοινωνία που βομβαρδίζεται καθημερινά κι ανελλιπώς από μαύρες ειδήσεις με τον θάνατο να παραμονεύει, όχι μόνο σε σκοτεινά σοκάκια, αλλά και στο φως της ημέρας, υπάρχει ένα στοιχείο που έχει χαθεί. Υπάρχει μια έννοια που ως άλλο ένα είδος υπό εξαφάνιση ψάχνει να βρει το δικό της καταφύγιο. Μήπως και σωθεί. Μήπως και σώσει ό,τι έχει απομείνει από αυτό που ονομάζεται αξιοπρέπεια. Ο σεβασμός είναι το νέο είδος υπό εξαφάνιση στον πλανήτη με καμία πιθανότητα να γίνει προστατευόμενο.

Για πολλούς φταίει η πανδημία κι ο εγκλεισμός. Θαρρείς και βγήκαν όλοι σαν τα αγρίμια και ξεχύθηκαν στους δρόμους χωρίς καμία συναίσθηση του τι κάνουν και τι λένε. Δεν ευθύνεται όμως η πανδημία για τις ήδη υπάρχουσες σάπιες αντιλήψεις. Δεν μπορεί να φταίει κανένας εγκλεισμός για την έλλειψη σεβασμού προς την ανθρώπινη ζωή και την αξία που αυτή έχει. Δε φταίει καμία ασθένεια και κανένας ιός για τον ξεπεσμό και την αναισθησία εκείνων που δεν έμαθαν ποτέ τους να σέβονται.

Μαθαίνουμε για μάνες που θρηνούν τα παιδιά τους. Για γονείς που δε θα ξαναδούν ποτέ το χαμόγελο που τους χάρισε πνοή στη ζωή τους. Για οικογένειες που έγιναν μέσα σε μια στιγμή σμπαράλια. Και τι θα πει «ξαφνικά»; Τι θα πει «φταίει η κακιά στιγμή;» Ποιος ορίζει ποια στιγμή θα είναι καλή και ποια όχι; Σε τίνος τα τεφτέρια είναι γραμμένα τα ονόματα εκείνων που θα χάσουν έτσι ξαφνικά τη ζωή τους; Γιατί και για ποιο λόγο;

Μαζεύονται όλα τα αναπάντητα και μας βασανίζουν κάθε μέρα. Τριβελίζουν το μυαλό μας με τη λογική να προσπαθεί να δώσει μια απάντηση. Για να μην τρελαθούμε. Για να μη γίνουμε φοβικοί και κλειστούμε στα σπίτια μας αυτή τη φορά όχι λόγω μια πανδημίας αλλά λόγω ανασφάλειας. Γιατί όταν λείπει ο σεβασμός έχουμε συγκάτοικο την ανασφάλεια. Την υποδεχόμαστε με ανοιχτή ημερομηνία λήξης στο συμβόλαιο της συγκατοίκησης, αφού ποτέ δεν ξέρεις πότε θα σου κάνει τη χάρη ν’ απαλλαχθείς από αυτήν.

Χιλιάδες post και σχόλια στα social καθημερινά εκφράζουν την ανησυχία των ανθρώπων για όλα τα απόκοσμα. Πού πάμε, πώς πορευόμαστε πια και τι είναι αυτό που έχει αλλάξει; Η αλήθεια είναι πως δεν έχει αλλάξει κάτι. Έχουν αλλάξει όλα. Και τίποτα μαζί. Και δε μάθαμε, ενώ έπρεπε.

Γιατί μαθαίνεις πώς να σεβαστείς τον ηλικιωμένο. Είναι θέμα παιδείας να σέβεσαι το ταίρι σου. Είναι θέμα αξιοπρέπειας να μπορείς να βοηθήσεις έναν άγνωστο στον δρόμο σε μια ώρα ανάγκης. Είναι θέμα ηθικής το να μη θεωρείς τον εαυτό σου θεό και κριτή για όλα. Είναι ανήθικο, είναι απάνθρωπο, σκέτη τρέλα το να μην μπορείς να δεχθείς ένα «όχι» κι ένα «σε παρακαλώ, μη» θεωρώντας πως εσύ είσαι αυτός που θ’ αποφασίσει πότε και πώς θα τελειώσει μια κατάσταση.

Το άρθρο αυτό γράφτηκε για σένα. Για σένα που δεν έμαθες να δείχνεις κατανόηση. Για εσένα που νομίζεις πως με νταηλίκι πετυχαίνεις το ναι όταν σου λένε όχι. Κι ίσως να μη φταις και τόσο τελικά αλλά μπορεί μεγαλώνοντας να έπρεπε ν’ αποφασίσεις ποιον δρόμο να πάρεις. Γράφτηκε για σένα που προσπαθείς να επιβληθείς ενώ στην ουσία φοβάσαι. Φοβάσαι ν’ ανατρέψεις τα όσα βλακωδώς σου ενέπνευσαν και που πλέον τα θεωρείς δεδομένα. Γιατί ξέρεις πως ο σεβασμός θέλει περισσότερα κότσια σ’ αυτή τη ζωή από όσα το να σηκώσεις το χέρι για να χτυπήσεις ή το να κάνεις κακό. Αλλά είναι δύσκολη δουλειά το να τον επιλέξεις, γιατί σε φέρνει αντιμέτωπο με τα σκατά σου.

Μέσα σε μια κοινωνία που ζέχνει σε όλα τα επίπεδα, η μόνη απάντηση είναι ο σεβασμός. Δε χωράει ούτε τελεία μετά από αυτό. Τόσο απόλυτα.

Αφιερωμένο σε κάθε «μη»που δεν το σεβάστηκαν.

Θέλουμε και τη δική σου άποψη!

Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!

Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!