Το αλισβερίσι απόψεων και κάθε λογής γνώμης από τρίτους είναι ένα παιχνίδι για δυνατούς παίκτες. Κοινώς αν δεν αντέχεις να φιλτράρεις όσα ακούς ή όσα σου απευθύνονται, πας στον πάγκο από μόνος σου και δεν επιθυμείς να μπεις ξανά στο παιχνίδι ούτε ως αναπληρωματικός.
Και πάμε τώρα στο ερώτημα. Τι κάνεις όταν σου ζητείται να περάσεις παραπάνω χρόνο από όσο νόμιζες ότι θα περνούσες με τους συγγενείς του ανθρώπου με τον οποίο είσαι σε σχέση ή μοιράζεστε μια κοινή ζωή; Δεν ξέρω αν χτύπησα ευαίσθητες χορδές αλλά μέσα στα πλαίσια της κοινής πορείας δυο ανθρώπων, το παραπάνω ερώτημα φαίνεται ν’ απασχολεί πολύ και ν’ αποτελεί ένα μείζον θέμα για τις σχέσεις ενός ζευγαριού.
Ας πάρουμε λοιπόν τα πράγματα από την αρχή. Δυο άνθρωποι που αγαπιούνται, αποφασίζουν να είναι μαζί με ό,τι συνεπάγεται αυτό. Είτε μιλάμε για γάμο, είτε για συμβίωση εκτός γάμου, αρχίζει να χαράζεται μια κοινή πορεία με γνώμονα τα «θέλω» και τα πλάνα ζωής που αυτοί οι δυο άνθρωποι επιθυμούν. Οι γνωριμίες εκατέρωθεν με τους συγγενείς και τις οικογένειες του ενός και του άλλου είναι φυσικά κάτι που χρειάζεται να γίνει στις περισσότερες περιπτώσεις και δη σε εκείνες που δεν έχουν να κρύψουν κάτι, ή πρόκειται για κατασταλαγμένες και μακροχρόνιες σχέσεις. Και κάπου εκεί, αχνοφαίνεται στο βάθος ένα μικρό συννεφάκι, που ναι μεν δε δείχνει επίφοβο στην αρχική όμορφη εικόνα αλλά δεν παύει να υπάρχει.
Στα καθέκαστα λοιπόν, ο ένας εκ των δυο συντρόφων ζητά από τον άλλον να περνάνε μαζί όλο και περισσότερο χρόνο με τους συγγενείς ή με το οικογενειακό περιβάλλον της άλλης πλευράς. Θα αναρωτηθείτε βέβαια ποιος ο λόγος κι ο σκοπός; Βασικά παίζουν πολλοί παράγοντες, από το τίποτα και κανένας λόγος που να προκαλεί υποψίες, μέχρι το σενάριο του «δεν μπορώ ν’ απαγκιστρωθώ και ν’ αρνηθώ πράγματα στους δικούς μου ανθρώπους».
Και για να γίνουμε πιο συγκεκριμένοι όσον αφορά στους λόγους, μπορεί να μην υπάρχει κάποιος ιδιαίτερος λόγος, απλώς να θέλει ο ένας να κάνει τον άλλον να νιώσει πιο ζεστά κι οικεία όσον αφορά τους συγγενείς του κι όχι στην «απ’ έξω». Από την άλλη μπορεί να υπάρχει κάποιος πολύ συγκεκριμένος λόγος κι αυτός να έχει να κάνει με την πίεση που ασκείται στον ίδιο τον σύντροφο από τη δική του οικογένεια ως προς τις απαιτήσεις και τις προσδοκίες που εκείνοι έχουν. Έτσι, νιώθει μαρκαρισμένος και με τη σειρά του ασκεί πίεση στον άνθρωπο που αγαπά ώστε να ικανοποιήσει τις απαιτήσεις της δικής του οικογένειας.
Φυσικά υπάρχουν συνέπειες σε όλο αυτό. Θυμάστε το συννεφάκι που είπαμε παραπάνω πως αχνοφαίνεται; Τώρα αρχίζει ν’ αποκτά και παρέα. Τα πρώτα σύννεφα λοιπόν στη σχέση είναι ορατά. Μια κάποια δυσαρέσκεια πλανάται στην ατμόσφαιρα με τον σύντροφο που νιώθει πίεση να αντιδρά με έναν πιο χαλαρό τρόπο ώστε να μην κακοκαρδίσει τον άλλον. Εδώ να αναφέρουμε πως η άρνηση στο «δε θέλω να περνάω πολύ χρόνο με τους δικούς σου» δεν έχει να κάνει απαραίτητα με συμπάθειες ή αντιπάθειες αν κι αυτός είναι ένας παράγοντας πολύ σημαντικός. Διότι αν δεν ταιριάξουν τα «χνώτα» σας, δε γίνεται να συναντιέστε όλο και πιο συχνά.
Για τους δυναμικούς της παρέας τα πράγματα είναι πάντα πολύ πιο εύκολα αφού θα αντιληφθούν άμεσα τα σύννεφα και θα ανοίξουν ομπρέλα δίνοντας στον άνθρωπό τους να καταλάβει πως τους ενοχλεί, πως τους περιορίζει και πως δεν τους γεμίζει. Στην τελική, θέλεις να κάνεις παρέα με τον άνθρωπό σου πιο πολύ, μόνοι σας. Για τους μη τολμηρούς και λίγο πιο ευαίσθητους, τα σύννεφα θα τους κάνουν λούτσα. Θα αποδεχθούν σιγά σιγά μια κατάσταση που δεν τους χαροποιεί και πολύ. Θα αποδεχθούν στωικά κάτι που τους χαλάει, σκεπτόμενοι πως δε θέλουν να στεναχωρήσουν τον άνθρωπό τους. Θα καταλήξουν να έχουν συμβάλλει μέσα από τη δική τους άτολμη στάση στο να κάνουν αυτό που εξ’ αρχής δεν ήθελαν. Στο να περνάνε χρόνο μαζί με συγγενείς κι όχι με τον άνθρωπο που θέλουν και μόνο.
Καταστροφικό σενάριο για μια σχέση όλο το παραπάνω- δε χωράει καμία αμφιβολία. Πώς όμως το λες, πώς δείχνεις στον άλλον ότι δε θέλεις να το κάνεις χωρίς να δείξεις αγενής ή ακατάδεκτος; Κατά γενική ομολογία και κυρίως όσων είναι παθόντες κι μετέπειτα μαθόντες, το λες με τη μια και στην ψύχρα. Δεν έχει να κάνει με αγένεια, με άκομψους τρόπους, με ασέβεια. Βλέπεις πόσο θα τραβήξει, ψυχανεμίζεσαι την εξέλιξη κι απλούστατα βάζεις φρένο πριν αποδειχθεί καταστροφικό και μη αναστρέψιμο για τη σχέση. Και για να το φιλοσοφήσουμε λιγάκι, δεν είναι υποχρεωτικό να συναντάς και να περνάς όλο και περισσότερο χρόνο με τους συγγενείς ή με την οικογένεια του άλλου πέρα από τα κλασικά, τα βασικά και τα αναμενόμενα. Υπάρχει μια σχέση, υπάρχετε εσείς, υπάρχει μια αγάπη που θρέφεται από τη δική σας επικοινωνία και καθημερινή τριβή. Υπάρχουν ξεκάθαρα οι δυο σύντροφοι που κάνουν τα δικά τους βήματα σε μια κοινή ζωή και πρέπει να τα κάνουν χωρίς « δεκανίκια» ή εγκρίσεις άλλων.
Οι συγγενείς των συντρόφων εκατέρωθεν αποτελούσαν και θ’ αποτελούν πάντα ένα απειλητικό σύννεφο για τις σχέσεις. Βλέπετε, έχουν έναν μαγικό τρόπο να έρχονται στο προσκήνιο ενώ στην αρχή αχνοφαίνονται. Το αν τελικά ο καμβάς θα δείχνει μια μπόρα ή ένα ηλιόλουστο τοπίο, εξαρτάται απόλυτα από εμάς τους ίδιους.
Αφιερωμένο στις ενδείξεις που γίνονται αποδείξεις.
Θέλουμε και τη δική σου άποψη!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Συντάκτης: Μαίρη Σάμου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
