Με κάποιους ανθρώπους ο χρόνος παγώνει

Λένε πως μονάχα ο χρόνος καταλαβαίνει πόσο σημαντική είναι η αγάπη. Πως μονάχα αυτός αντιλαμβάνεται τα πραγματικά συναισθήματα κι υποκλίνεται στο μεγαλείο τους. Λένε επίσης πως όταν αυτό συμβαίνει, τότε εκείνος μένει ακίνητος, μαγεμένος απ’ την ένωση δύο ψυχών. Κι αν το καλοσκεφτείς, θα δεις πως έτσι είναι, αφού όταν είσαι με τον άνθρωπο που αγαπάς, όλα γύρω σου μοιάζουν να κινούνται λιγάκι πιο αργά. Σαν να μπαίνει η ζωή σε ένα απολαυστικό slow motion…

Η ζωή σε κίνηση αργή φαντάζει πιο όμορφη, και ξέρεις γιατί συμβαίνει αυτό; Επειδή πολύ απλά είσαι με τον άνθρωπό σου, κι έτσι οι στιγμές, όσο απλές κι αν είναι, απ’ τη στιγμή που μοιράζονται, γίνονται σπουδαίες. Είναι κάτι συναντήσεις που κάνουν το ρολόι να μην κυλά, τα λεπτά να μην τρέχουν, τους δείκτες του ρολογιού να μαλακώνουν, να ηχούν πιο απαλά.

Όταν πρόκειται να δεις τον άνθρωπο αυτό έχεις ήδη μπει από πριν σε άλλη διάθεση. Είναι σαν να επιβιβάζεσαι στο αεροπλάνο για το ταξίδι που περίμενες πώς και πώς κι αλλάζεις τις ρυθμίσεις του κινητού σου σε λειτουργία πτήσης, μιας κι η όλη κατάσταση θα σε απογειώσει.

Όταν είσαι με τον άνθρωπο που αγαπάς, παίρνεις ανάσες. Βαθιές και καθαρές, ανάσες που σε γεμίζουν και σε ολοκληρώνουν. Κι αφού αναπνέεις, αντιλαμβάνεσαι τα πάντα γύρω σου διαφορετικά, δίχως άγχος κι ανησυχία. Ίσως γι’ αυτό και να νομίζεις πως ο χρόνος ξαφνικά σταματά. Μέσα σε έναν κόσμο χαοτικό με φρενήρεις ρυθμούς, πόσες φορές δεν αναζήτησες λίγα δευτερόλεπτα ανάσας; Πόσες φορές έπιασες τον εαυτό σου να προσπαθεί να προλάβει να ζήσει στιγμές, καταλήγοντας σε ένα επίπονο, μάταιο, κυνηγητό; Ναι, έχεις ανάγκη να παγώσει ο χρόνος για λίγο, να σταματήσεις τη τρέλα γύρω σου.

Ο χρόνος δεν κυλά στους συνηθισμένους του ρυθμούς όταν γελάτε μαζί. Ξέρεις, εκείνες τις στιγμές που βρίσκετε κάτι αστείο, ίσως γιατί το είδατε μαζί, κάτι που υπό άλλες συνθήκες μπορεί να μην αρκούσε ούτε καν για ένα χαμόγελο. Γέλια πραγματικά απ’ την ψυχή, όχι εκβιαστικά, προγραμματισμένα. Από εκείνα που θα σας κάνουν να πιάσετε ο ένας το χέρι του άλλου και να το συνεχίσετε το αστείο μέχρι να το τερματίσετε. Κι όταν γίνει αυτό, χαμένοι σε βλέμματα, να σκέφτεστε πόσο όμορφα περνάτε μαζί, πως γίνεστε κι οι δύο παιδιά.

Ο χρόνος μοιάζει να παγώνει σε μια βόλτα μαζί με τον άνθρωπο που νοιάζεσαι κι αγαπάς. Ένας περίπατος, μια διαδρομή με το αμάξι, διπλανά καθίσματα στο λεωφορείο, όπου να ‘ναι, όπως να ‘ναι, δίχως συγκεκριμένο προορισμό. Απλά μια βόλτα που θα σας κάνει να αδειάσετε από ανασφάλειες. Μια βόλτα χαλαρή, που δεν προσδοκά τίποτα, που δεν πιέζει και δεν πιέζεται. Πώς να μη σταματήσει ο χρόνος εκεί; Κι αν είστε τυχεροί και σας βρει το σούρουπο, τότε θα αγγίξετε κάτι από αιωνιότητα.

Τα δευτερόλεπτα κυλούν σαν ώρες σε ένα φιλί. Τρυφερό ή παθιασμένο ανάλογα τη στιγμή, θα παγώσει σίγουρα τα ρολόγια. Θα φαντάζει σαν να κερδίσατε λιγάκι ακόμη χρόνο μαζί. Σε μια αγκαλιά τα δευτερόλεπτα δεν κυλούν, νόμος της φύσης. Αγκαλιά ζεστή που υπόσχεται πολλά. Μια αγκαλιά που θα σε κάνει να χαθείς και να νιώσεις πως είσαι εκεί που θες πραγματικά να ‘σαι. Κι εκεί μέσα δε θα θες να κουνηθείς καν, από φόβο μήπως και την χάσεις, αν το κάνεις. Έτσι το ζεις, κι έτσι σταματάει ο χρόνος.

Τα λεπτά σέρνονται μπροστά στην έντονη έλξη. Ξέρεις τι σημαίνει να χάνεσαι μες στην επιθυμία, να σβήνεις μες στο πάθος; Να μην υπάρχει τίποτα γύρω σας, όλα να λειτουργούν όπως πάντα, μα εσείς να βλέπετε το απόλυτο κενό, να ‘στε σε έναν κόσμο δικό σας. Μια εκρηκτική σιγή που σε τρομάζει, σε κάνει να αναρωτιέσαι αν βρήκες αυτό που έψαχνες κι αν αυτό έβαλε φρένο στην τρελή σου καθημερινότητα.

Ουτοπία ή πραγματικότητα, κανείς δεν ξέρει με σιγουριά. Ο χρόνος μοιάζει να σταματά όταν ξοδεύεται μ’ αυτούς που αγαπάμε. Άλλη μια απόδειξη γι’ αυτό είναι πως όταν βρισκόμαστε μακριά τους όλα κυλούν ακανόνιστα και χαοτικά, χωρίς οργάνωση και λογική συνέχεια. Εκεί το ρολόι τρελαίνεται και μαζί του τρελαίνει κι εσένα. Σε αποδιοργανώνει. Τα μεγέθη αλλάζουν κι όλα έχουν διαφορετική εικόνα. Μπορεί ακόμη κι ένα μικρό εμπόδιο να το μεγεθύνεις δίχως καν να το σκεφτείς.

Περνάς όμορφα μαζί με τον άνθρωπο αυτό και το νιώθεις. Το καταλαβαίνεις και το έχεις ανάγκη. Χτίζοντας στιγμές μαζί του καθυστερείς τον χρόνο όλο και πιο πολύ. Βαραίνεις το ρολόι κι αυτό δε λειτουργεί όπως πρέπει. Κι ο ίδιος ο χρόνος, όμως, χαίρεται να σταματά μπροστά σε τέτοιες στιγμές. Ξαποσταίνει κι απολαμβάνει την αγάπη με τρόπο μοναδικό. Σου δίνει προβάδισμα για να ζήσεις ακόμη λίγες στιγμές. Κάνε, λοιπόν, αυτή τη βόλτα κι άσε το ρολόι να κάνει τα δικά του.