Μετά το πρώτο εξάμηνο αρχίζουν τα σπουδαία!

«Όταν σταματά η πλάκα, ξεκινά ο έρωτας.» Γραμμένο σε έναν τοίχο με έντονα γράμματα, από κάποιον που ήθελε να μας πείσει για την έμπνευσή του. Τελικά, οι τοίχοι πολλές φορές φωνάζουν αλήθειες. Αλήθειες που όλοι μας γνωρίζουμε, αλλά που μάλλον αγνοούμε ηθελημένα και που βλακωδώς σκεπάζουμε.

Πολλά τα πρακτικά περί έρωτος, όλοι έχουν κάτι να πούνε γι’ αυτόν. Απ’ το τι σημαίνει μέχρι το πώς νιώθεις κι απ’ το πώς τον καταλαβαίνεις μέχρι το πόσο σε αλλάζει. Προϊόν άμεσης κατανάλωσης ο έρωτας, κι ενώ σε κάθε προϊόν κοιτάζεις την ημερομηνία λήξης, στη δική του περίπτωση θα ήταν καλύτερα να κοιτάζεις την ημερομηνία παραγωγής του!

«Σε χτύπησε κατακούτελα, τη δάγκωσες τη λαμαρίνα, τα βλέπεις όλα ροζ» σου λένε όσοι βλέπουν αυτό το γραφικό αλλά χαριτωμένο μόνιμο χαμόγελο στο πρόσωπό σου. Ναι, αλλά για πόσο; Πόσο, τελικά, διαρκεί όλο αυτό, αλλά κυρίως από ποια στιγμή αρχίζει; Είναι πολλοί εκείνοι που πιστεύουν πως ο έρωτας σε μια σχέση αρχίζει αμέσως, με την πρώτη ματιά, με την ανταλλαγή εκείνων των καθοριστικών βλεμμάτων που θα σε κάνουν να νιώσεις τα χαρακτηριστικά φτερουγίσματα στο στομάχι. Μάλιστα, όσοι το πιστεύουν αυτό υποστηρίζουν πως ο έρωτας έχει μια συγκεκριμένη διάρκεια. Λένε, πάνω-κάτω, πως διαρκεί μέχρι το πρώτο εξάμηνο της σχέσης, τότε που οι σύντροφοι βιώνουν την έλξη και το πάθος που ορίζει τα πάντα μεταξύ τους.

Κι εδώ ερχόμαστε να σπάσουμε αυτό το κλισέ, ρίχνοντας στο τραπέζι την εξής ιδέα: Μήπως, τελικά, η διαβάθμιση των συναισθημάτων είναι διαφορετική; Μήπως αυτό που νιώθεις το πρώτο χρονικό διάστημα είναι μονάχα ενθουσιασμός κι έλξη, μια έντονη επιθυμία για επαφή μα τίποτα παραπάνω, κι εν τέλει ο πραγματικός έρωτας αρχίζει μετά το πρώτο εξάμηνο, όπου έχεις αναπτύξει πια πιο βαθιά αισθήματα;

Ο έρωτας αρχίζει εκεί γύρω στους πρώτους έξι μήνες της σχέσης, όταν καταλαγιάζει το γλυκό μα διαρκές άγχος κι η συνεχής ανασφάλεια που νιώθεις στην αρχή, για το αν αρέσεις αρκετά ή για το τι μπορεί να χαλάει τον άλλον. Ο καιρός έχει περάσει κι έχετε αποδείξει πόσο το θέλετε όλο αυτό. Δεν υπάρχουν εκείνοι οι ενδοιασμοί, που μπορεί να βασανίζουν το μυαλό σου, για το κατά πόσο ειλικρινείς είναι οι προθέσεις κι αν παίζει μαζί σου. Δε σκέφτεσαι πια στημένες ατάκες, προκειμένου να εντυπωσιάσεις. Μετά απ’ τους πρώτους μήνες, παύεις να τα κάνεις όλα αυτά. Είσαι πολύ απλά εσύ, και μόνο αυτό θέλεις να φαίνεται.

Ο πραγματικός, δυνατός, αυθεντικός έρωτας, λοιπόν, ξεκινά μετά απ’ τους πρώτους μήνες, όπου οι ρομαντικές μάσκες έχουν πέσει, νιώθοντας πια ελεύθεροι να εκφράσετε αμακιγιάριστες τις αλήθειες σας. Στην ουσία τώρα ερωτεύεστε χαρακτήρα και συμπεριφορά, προσπερνώντας το κομμάτι της εμφάνισης που υπερίσχυε στην κάψα του πρώτου καιρού. Καλή η σαρκική έλξη μα σαν την έλξη που προκαλούν οι στροφές που φέρνει το μυαλό του άλλου, δεν υπάρχει!

Ο έρωτας αρχίζει κοντά στο εξάμηνο, όταν δειλά ξεκινάς να κάνεις τα πρώτα όνειρα για κοινά σχέδια. Εξάλλου, μόνο μετά απ’ το εύλογο αυτό χρονικό διάστημα είσαι σε θέση να θαυμάζεις τον άλλον και να πιάνεις τον εαυτό σου όχι μόνο να σκέφτεται κοινά πλάνα αλλά και να τα υλοποιεί.

Ο έρωτας αρχίζει όταν η οικειότητα είναι τέτοια ώστε να δίνει τη θέση της στην απόλυτα ελεύθερη έκφραση. Ερωτεύσιμοι είναι όσοι ξέρουν πολύ καλά τι θέλουν και τι αποζητούν απ’ τη ζωή αλλά κι απ’ τη σχέση τους, όσοι δε συμβιβάζονται και δε διστάζουν να διαφωνήσουν, όσοι δεν πνίγονται σε αμήχανες συγκαταβατικές σιωπές, για να μη ρισκάρουν την ηρεμία ενός «μαζί» που κάνει τα δειλά πρώτα βήματά του. Νιώθετε πλέον άνετα μέσα στην ακόμη παθιασμένη σχέση και κάπως έτσι ο έρωτας έχει και πάλι τον πρώτο λόγο κι όχι η συνήθεια, όπως πολλοί θα περίμεναν λανθασμένα.

Ερωτεύεσαι χαρακτήρα και συνήθειες. Ερωτεύεσαι μια ωραία εμφάνιση που τη συνοδεύει ένα ακόμη πιο ωραίο μυαλό. Ερωτεύεσαι το πόσο χαλαρά αισθάνεσαι όταν είστε μαζί μετά απ’ το πρώτο, κάπως άβολο, διάστημα της προσαρμογής. Ερωτεύεσαι το πόσο πολύ μπορεί να αντιλαμβάνεται τις ανησυχίες σου και πόσο σέβεται τις επιθυμίες σου. Κι όλα αυτά τα ερωτεύεσαι όχι τον πρώτο μήνα, όχι στην αρχή του πράγματος, όχι όταν δεν ξέρεις τι θέλει ο άλλος μα ούτε καν τι θες εσύ.

Ο έρωτας δε σβήνει στο εξάμηνο, τότε ξεκινά, κι έτσι ήταν πάντα. Το πάθος κι η έλξη των πρώτων στιγμών σε ξεγελάνε, σου δίνουν την ψευδαίσθηση του απόλυτου δυνατού και βαθύ έρωτα, μα είναι απλώς μια αυταπάτη. Άλλο αγγίζω και λιώνω κι άλλο θαυμάζω εκείνο το πρόσωπο και περιμένω πώς και πώς να σκάσει ένα χαμόγελο για να χαμογελάσω κι εγώ. Γι’ αυτό μη βιάζεσαι, και ρίχνε πού και πού καμιά κλεφτή ματιά στα συνθήματα των τοίχων∙ λένε μεγάλες αλήθειες!