Φέρε στο μυαλό σου τον μεγάλο σου έρωτα. Νιώσε τη μυρωδιά, τα χάδια κι όλες εκείνες τις στιγμές που έζησες ή που θα ήθελες να ζήσεις μαζί του. Τις εικόνες και τα λόγια. Και τώρα που το έκανες αυτό, συλλογίσου: Πρώτα θυμήθηκες κι έπειτα σκέφτηκες ή μήπως έγινε, τελικά, το αντίθετο; Μήπως πρώτα σκέφτηκες όλα τα παραπάνω κι έπειτα τα ανακάλεσες στη μνήμη σου;
Αναμνήσεις των παιδικών μας χρόνων, από φιλίες που ακόμη κρατάμε, από έρωτες που χάθηκαν στο πέρασμα του χρόνου. Οι αναμνήσεις μας φέρνουν σκέψεις, μα δεν μπορεί κανείς να αρνηθεί το γεγονός πως κι οι ίδιες οι σκέψεις μας προκαλούν την εμφάνιση των αναμνήσεών μας. Όλα ένα vintage χρονοντούλαπο που επιλέγουμε να ανοίξουμε σε στιγμές που θέλουμε να ζήσουμε ξανά με ανθρώπους που νοσταλγούμε -ακόμη κι αν δεν τους έχουμε αποχωριστεί.
Οι επιστήμονες, μέσα από σχετικές έρευνες, έχουν καταλήξει πως ο ανθρώπινος εγκέφαλος διαθέτει περίπου 1 Petabyte μνήμης! Τεράστια χωρητικότητα, όμως ακόμα κι αυτή θέλει κάποτε σβήσιμο για να χωρέσει κάθε νέα ανάμνηση και πληροφορία. Τι θα αποθηκεύσεις, τελικά, και τι θα πετάξεις στον κάδο; Να κρατήσεις, λένε οι ειδικοί, μόνο όσα σε νοιάζουν, όσα σε κάνουν να καταλαβαίνεις περισσότερο και καλύτερα τον εαυτό σου. Εξάλλου, οι μνήμες κι οι σκέψεις δεν είναι τίποτε άλλο παρά η αφήγηση της δικής μας προσωπικής ιστορίας.
Ένα απόγευμα κοιτώντας την αγαπημένη σου σειρά σκέφτηκες τους παιδικούς σου φίλους, πολύ απλά επειδή τους θυμήθηκες. Σκέφτηκες σε έναν απογευματινό περίπατο το πρώτο σου φιλί, απλούστατα γιατί προσπέρασες ένα ζευγαράκι στο παγκάκι του πάρκου κι έκανες τον αντίστοιχο συνειρμό. Σκέφτηκες τις προάλλες τη χαρά που πήρες όταν απέκτησες το πτυχίο σου, πολύ απλά επειδή χάρηκες με παρόμοια νέα που άκουσες για κάποιον γνωστό σου. Κι όταν υποδέχθηκες τον νέο σου συνάδελφο, σκέφτηκες τη στιγμή της δικής σου πρόσληψης. Ερεθίσματα καθημερινότητας που φέρανε στο δικό σου μυαλό σκέψεις. Κι αυτές με τη σειρά τους ξεσκόνισαν στο ανάλογο ράφι μνήμες. Παυσίπονη ένεση όλο αυτό για να επουλώσει τυχόν πληγές απ’ το παρελθόν αλλά και το παρόν σου.
Απ’ την άλλη θυμήθηκες τη στιγμή της γέννησης του παιδιού σου κι έπειτα σκέφτηκες το τσουνάμι συναισθημάτων που ένιωσες μέσα σου. Θυμήθηκες, επίσης, τους δικούς σου γονείς σε φράσεις που τυχαία άκουσες σε έξοδο με φίλους και μετά σκέφτηκες το πόσο μπροστά ήταν όταν στα λέγανε. Θυμήθηκες αγάπες κι έρωτες, ξεφυλλίζοντας άλμπουμ με φωτογραφίες κι αμέσως μετά σκέφτηκες το πόσο έχεις αγαπήσει αλλά κι αγαπηθεί. Αρμενίζεις στα γνώριμα νερά που εσύ επέλεξες παρέα με τις αναμνήσεις σου σαν ένα μικρό ταξιδάκι πίσω στον χρόνο.
Εν τέλει, οι μνήμες γεννούν σκέψεις ή το αντίστροφο; Τα όρια ανάμεσα στις δυο πλευρές είναι πολύ λεπτά, θαρρείς πως η μια πλευρά αγγίζει την άλλη. Η ζωή σου έχει τη δική της μνήμη κι ανεπαίσθητα θα επιλέξει πότε θα στην φρεσκάρει κάνοντας ένα ωραιότατο update για δικό σου λογαριασμό. Οι δικές σου, όμως, σκέψεις είναι αυτές που το προκαλούν. Οι σκέψεις που κάνεις τα βράδια είναι εκείνες που το επόμενο πρωί θα φέρουν νέες αναμνήσεις στο τραπεζάκι με τον καφέ. Ένεση καφεΐνης για να αδράξεις την ημέρα πατώντας στις αναμνήσεις σου και στα βιώματά σου.
Συνοδοιπόροι σε αυτή τη ζωή εσύ, οι μνήμες κι οι σκέψεις σου. Βαδίζετε μαζί πολλές φορές σε ανεξερεύνητα μονοπάτια, μα μη σε τρομάζει αυτό. Οι αναμνήσεις σώζουν και γλυτώνουν καταστάσεις, όταν σκεφτόμαστε λάθη που κάναμε στο παρελθόν. Όπως λόγου χάρη σε μια νέα σχέση φιλική μα κι ερωτική, στην οποία περίτεχνα θα αποφύγεις κακοτοπιές, φέρνοντας στο μυαλό τυχόν λανθασμένες κινήσεις που σε κάνανε να χάσεις την παρτίδα τότε.
Τι σημασία έχει, λοιπόν, ποιο τελικά προηγήθηκε στο μυαλό σου, το «θυμήθηκα» ή το «σκέφτηκα». Όλα γίνονται αβίαστα, δίχως να το καταλάβεις, αφού όλα είναι κομμάτι του εαυτού σου και κατ’ επέκταση της ζωής σου. Τα αποδέχεσαι, τα εκτιμάς και πας παρακάτω. Η κάθε μνήμη φέρνει σκέψη κι η κάθε σκέψη φέρνει κι άλλες αναμνήσεις. Δικά σου κομμάτια όλα, πολύτιμα και μοναδικά.
Κατά τον Dr Seuss, ποτέ δε θα καταλάβεις την αξία μιας στιγμής, αν δε γίνει πρώτα ανάμνηση. Όλα να τα θυμάσαι κι όλα να τα ζυγίζεις. Φίλοι, οικογένεια, έρωτες∙ ζωή. Εκατομμύρια συναισθήματα, χιλιάδες αναμνήσεις, εκατοντάδες σκέψεις μα ένας ο άνθρωπος.
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη