Έρωτας κι απουσία έρωτα. Κάτι σαν το «να ζει κανείς ή να μη ζει». Kαι τα δυο μοιράζονται στη μέση τη μοναξιά. Φλερτάρουν μαζί της σ’ έναν αιώνιο χορό. Ο καβαλιέρος έρωτας, την προσεγγίζει όποτε εκείνος θέλει. Κι είναι αλήθεια πως μπορεί να μην το έχουμε σκεφτεί έτσι ξανά, αλλά νιώθουμε μόνοι ακόμη κι όταν ερωτευόμαστε. Βιώνουμε τη μοναξιά μέσα από τη διαστροφή της ακόρεστης επιθυμίας ή της προσμονής του να βρεθούμε κοντά στον άνθρωπο που θέλουμε.
Μόνος είσαι κι όταν ερωτεύεσαι. Μόνος είσαι όταν καρδιοχτυπάς για το αν θα στείλει μήνυμα και γιατί δεν έχει ακόμη επικοινωνήσει μαζί σου. Νιώθεις μόνος όταν παλεύεις να μάθεις μέσα από σημάδια και νοήματα αν σε σκέφτεται κι αν σε θέλει. Νιώθεις μοναξιά όταν αναρωτιέσαι αν τα συναισθήματα είναι αμοιβαία. Και μέσα σ’ αυτές τις μοναχικές στιγμές σου κάνουν παρέα μόνο οι σκέψεις και τα σενάρια που περνούν από το μυαλό σου. Ρωτάς και ταυτόχρονα απαντάς. Γιατί έτσι είναι κι έτσι λειτουργεί η γοητευτικά χαοτική σκέψη των ερωτευμένων.
Δεν είναι μόνο αγκαλιές, φιλιά, όνειρα, βόλτες κι υποσχέσεις. Είναι κι όλες εκείνες οι μοναχικές στιγμές στις οποίες θα αφεθείς για να βγάλεις τα δικά σου συμπεράσματα. Και την έχεις ανάγκη αυτή τη μοναξιά, προκειμένου να το κάνεις. Κάθεσαι στον καναπέ μ’ ένα ποτήρι κρασί, το κινητό στο βλέμμα σου και σκέφτεσαι αν θα επικοινωνήσεις και πότε, γιατί να το κάνεις κι αν θα φανεί μια σαχλή κίνηση. Μετά πάλι, σκέφτεσαι αν θα στείλει, πώς και πόσο άμεσα να απαντήσεις, θέλοντας ν’ αποφύγεις λάθος ενδείξεις από πλευράς σου. Αυτή είναι μόνο μια χαρακτηριστική σκηνή μοναξιάς που βιώνει κάποιος κι ας υπάρχει η παρουσία του έρωτα, ας νιώθει κι ας είναι εκ των πραγμάτων ερωτευμένος.
Η επιτομή δε της μοναξιάς σε επίπεδο ερωτοχτυπημένης φάσης με μηδαμινές πιθανότητες «θεραπείας» είναι οι ανομολόγητοι και οι ανολοκλήρωτοι έρωτες. Εκεί κι αν υπάρχουν μοναχικές στιγμές. Εκεί κι αν δεν έχεις αγαπήσει τη μοναξιά ίσως περισσότερο κι από τον ίδιο τον έρωτα. Γιατί πολύ απλά μέσα από τις μοναχικές στιγμές ζεις αυτό που δεν πρόλαβει να συμβεί. Αναπαράγεις μέσα στη μοναξιά σου τα «θέλω» που ποτέ δεν ικανοποιήθηκαν. Κι αφήνεις και πάλι τη μοναξιά να κάνει παιχνίδι, φορώντας αυτή τη φορά το προσωπείο του φίλου ή του σωτήρα που θα σε βγάλει από τη «μιζέρια» του αθεράπευτου κι ανικανοποίητου.
Έτσι και στη μοναξιά της απουσίας του έρωτα από τη ζωή. Είσαι μόνος στην κυριολεξία με όλα όσα αυτό συνεπάγεται. Κάθεσαι στον καναπέ μ’ ένα ποτήρι κρασί και το κινητό να αποπλανεί το βλέμμα, χαζεύοντας διάφορα post για να περάσει η ώρα. Και περνάς καλά, βγαίνεις, διασκεδάζεις, έχεις φίλους, επιτυχία. Κι ίσως κάτι λείπει. Είναι η αποδοχή της απουσίας του έρωτα από τη ζωή.
Ε και; Μήπως και στη περίπτωση της παρουσίας του έρωτα υπήρχε μια παρόμοια σκηνή; Τελικά λοιπόν, παρά το οξύμωρο της υπόθεσης, η ύπαρξη του έρωτα αλλά και η απουσία του μοιράζονται το κοινό στοιχείο της μοναξιάς. Μπορεί να είναι άλλο το είδος της σε κάθε μια από τις δυο περιπτώσεις, ωστόσο δεν παύει να υπάρχει.
Ας μην ονειροβατούμε λοιπόν σε ροζ σύννεφα που τα συνδέουν αόρατες γέφυρες. Ο έρωτας αγαπά τον ρεαλισμό. Τα χειροπιαστά στοιχεία του. Τρώει τα μούτρα του και το λατρεύει. Ο έρωτας είναι μοναχικό τυπάκι κι έχουν δίκιο οι φήμες. Γιατί μπορεί να σε φλομώνει με ενθουσιασμό και χαρά αλλά από την άλλη σε βάζει να περάσεις συχνά πυκνά τη μοναξιά της προσμονής και της λαχτάρας. Κι όταν ο έρωτας δεν υπάρχει στη ζωή μας, τότε η μοναξιά της προσμονής μετατρέπεται σε μοναξιά μιας κάποιας απογοήτευσης. Κι έπειτα σε μοναξιά της αποδοχής και της συνειδητοποίησης πως αν είναι να έρθει, θα έρθει. Αν πάλι όχι, καλώς να γίνει και αυτό. Σίγουρα θα είχε τους λόγους του.
Κοινό στοιχείο σε όλες τις φάσεις, είτε μιλάμε για την παρουσία του έρωτα είτε για την τρανταχτή απουσία του, είναι η αίσθηση της μοναξιάς. Όπως τη φλερτάρει ο ίδιος ο έρωτας, μάθε να κάνεις το ίδιο κι εσύ. Μάθε να την αποδέχεσαι και να την προσκαλείς. Και πού ξέρεις, μπορεί τελικά οι μοναχικές στιγμές να σου δείξουν πράγματα που δεν ήξερες ή που δε φανταζόσουν.
Τα ετερώνυμα λένε έλκονται. Έρωτας και μοναξιά, σημειώσατε Χ.
Αφιερωμένο στις παρουσίες κι απουσίες από έρωτα.
Συντάκτης: Μαίρη Σάμου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
