«Γράψε όλα εκείνα που δε θέλεις να ξεχαστούν» είχε πολύ εύστοχα παραθέσει η Isabel Allende. Για κάθε συναίσθημα υπάρχει μία λέξη. Ίσως και περισσότερες από μία. Οι λέξεις δείχνουν όλα όσα νιώθεις, τη στιγμή που τα νιώθεις, αυτούσια. Είναι η τρανταχτή απόδειξη για το τι νιώθουμε θέλοντας να εκφράσουμε το μέσα μας. Όταν τις πεις θα ακουστούν και δε θα γυρίσουν πίσω. Όταν τις γράψεις όμως θα μείνουν χαραγμένες στην καρδιά και το μυαλό, όχι μονάχα του ατόμου για το οποίο προορίζονταν αλλά και στο δικό σου.

Οι λέξεις γραμμένες μοιάζουν αλλιώς. Έχουν διαφορετική βαρύτητα από ότι ειπωμένες. Αδιαμφισβήτητα έχεις γράψει πολλές φορές πράγματα και σκέψεις που ήθελες να πεις μα δεν είχες το θάρρος ή δε σου δόθηκε η ευκαιρία να πεις. Πολλά «Σ’ αγαπώ» κι αμέτρητα «Συγγνώμη» έχουν βρει τον παραλήπτη τους μέσα από ένα τσαλακωμένο χαρτί για τους πιο ρομαντικούς ή με την μορφή ενός μηνύματος για τους λάτρεις της τεχνολογίας.

Φέρε στο μυαλό σου το πόση χαρά πήρες και πόσο σε γέμισε εκείνο το μικρό γραπτό μήνυμα των πιο όμορφων δύο λέξεων στον κόσμο. Ένα «σ’ αγαπώ» μοιάζει πιο γεμάτο και πιο ολοκληρωμένο όταν είναι γραμμένο. Φυσικά θέλεις να το ακούς όσο πιο συχνά μπορείς από εκείνη τη φωνή που σε κάνει να ανατριχιάζεις, αλλά γραμμένο μοιάζει πιο επίσημο. Σαν ένα μικρό συμβόλαιο μεταξύ σας με μοναδικό όρο να το λέτε ή να το γράφετε κάθε φορά που το νιώθετε. Δίχως χαζά πρέπει και ανόητα προσχήματα για το αν θα το δούνε άλλοι. Είναι οι δικές σας λέξεις γραμμένες με τον πιο όμορφο τρόπο.

Όταν πληγώθηκες; Βλέπεις η συγγνώμη είναι μια λέξη με ιδιαίτερη βαρύτητα και απαιτεί τον δικό της σωστό χειρισμό. Η διαφορά μεταξύ μιας γραπτής συγγνώμης από εκείνη που θα ειπωθεί είναι πως, ως παραλήπτης, έχεις το περιθώριο να σκεφτείς. Να λογαριάσεις τη συναισθηματική κατάσταση εκείνου του ατόμου που στη ζητά, να σκεφτείς τη δική σου θέση και τα δικά σου τυχόντα λάθη και να πράξεις. Έχεις εν ολίγοις την ευκαιρία να μην ενεργήσεις αυθόρμητα μα έπειτα από σκέψη και λογική. Φαντάσου πόσες διαφωνίες σε ερωτικές αλλά και φιλικές σχέσεις θα είχαν καλύτερο αποτέλεσμα και κατάληξη μέσα από μια γραπτή συγνώμη που θα λειτουργούσε σαν πυροσβεστήρας οποιαδήποτε οργής και θυμού θα έβγαινε σε ανάλογη προφορική συζήτηση. Ό,τι λέμε δεν ξε-λέμε, δυστυχώς.

Αγαπάς, ερωτεύεσαι, χωρίζεις, κάνεις φίλους, πληγώνεις και πληγώνεσαι μέσα από λέξεις. Οι σχέσεις των ανθρώπων βασισμένες σε συναισθήματα μεταφρασμένα με λέξεις. Όταν αυτά είναι αληθινά τότε και οι ίδιες οι σχέσεις είναι αληθινές. Η ουσία είναι να εκφράζεις τα πάντα, να μπορείς να δώσεις το μέσα σου απλόχερα. Να επιλέγεις τις λέξεις σου σωστά και να τις νιώθεις. Τίποτε μην αφήνεις στην τύχη όταν μιλάμε για συναίσθημα.

Γράψε τα δικά σου «σ’ αγαπώ», τα «σε θέλω», τα «συγγνώμη», τα «μου λείπεις» δίχως να σκέφτεσαι αν θα περάσουν το ίδιο μήνυμα με το αν τα πεις. Φυσικά το βλέμμα και οι εκφράσεις παίζουν τεράστιο ρόλο μα καμιά φορά οι αντιδράσεις του προσώπου αποκλίνουν από το πραγματικό ωμό συναίσθημα της στιγμής. Είναι βλέπεις η αμηχανία αλλά και άλλοι παράγοντες που θα μπουν στη μέση χαλώντας πολλές φορές εκείνο το μοναδικό που είχες αρχικά στο μυαλό σου. Δεν είναι όλοι Ρωμαίοι και Ιουλιέτες σ’ αυτή τη ζωή για να μπορούν να εκφράζουν προφορικά τόσο απροκάλυπτα, παρορμητικά και ποιητικά τον έρωτα και την αγάπη.

Πιάσε το χαρτί και το μολύβι και γράψε. Βγάλε όλο σου το είναι σε ασπρόμαυρο φόντο. Τι έχεις να χάσεις; Μόνο κερδίζεις με το να λες και ειδικότερα να γράφεις στον άλλον αυτά που νιώθεις. Η ψυχή δεν ξεγυμνώνεται αλλιώς, πώς να το κάνουμε. Θέλει κότσια το να εκφράζεις τα συναισθήματά σου γραπτώς αφού στα χέρια εκείνου του ατόμου που προορίζεται θα υπάρχει μια μόνιμη απόδειξη των δικών σου λέξεων. Να τις διαβάζει ξανά και ξανά. Να θυμάται και να αναπολεί ή να λησμονεί. Να κατανοεί τι είπες, πώς και υπό ποιες συνθήκες.

Σύμφωνοι, ωραίες οι συζητήσεις τετ α τετ ντυμένες με αυθορμητισμό και παρόρμηση μα σαν τα γραμμένα δεν έχει. Οι λέξεις είναι πιο ξεκάθαρες όταν βλέπεις τι κρύβεται πίσω από κάθε τους γράμμα. Άλλες ανάλαφρες και αέρινες κι άλλες βαρύγδουπες και ενοχικές, όλες όμως με αποστολέα και παραλήπτη ανθρώπους με ψυχή που ξέρουν να εκφράζονται. Μην το φοβάσαι, απλά γράψ’ το.

 

Αφιερωμένο σε όλα τα ανείπωτα 

 

 

 

Συντάκτης: Μαίρη Σάμου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου