Νοιάζεσαι πραγματικά;

Αγάπησες. Και τώρα τι; Όλος σου ο κόσμος θα περιστρέφεται γύρω απ’ το σύντροφο της ζωής σου; Αγάπησες. Απαρνείσαι εαυτόν και χαρίζεσαι ολοκληρωτικά; Αγάπησες ουσιαστικά; Ποιος ξέρει;

Ερωτήματα που ίσως και να μείνουν αναπάντητα αρχικά, μα στο πέρασμα του χρόνου, στο βάθος μιας σχέσης, σίγουρα θα βρουν απαντήσεις. Υπάρχει η ανιδιοτελής, η μη χειριστική, η ελεύθερη, η βαθιά, η δίχως εγωισμούς αγάπη. Όλες αυτές οι μορφές μπορούν να υπάρχουν ξεχωριστά η καθεμία μέσα στις εκάστοτε σχέσεις. Αν αυτές υπήρχαν όλες μαζί ταυτόχρονα, τότε θα είχαμε αυτό που κάποιοι βροντοφωνάζουν με θαυμασμό και περηφάνια ωσάν ουτοπία κι άλλοι σιγοψιθυρίζουν με ταπεινότητα∙ τη δυσεύρετη ουσιαστική αγάπη.

Τα αρχικά της αγάπης για εμένα πάντα σήμαιναν: «Ανιδιοτελής, Γαλήνια, Αντικειμενική, Παθιασμένη, Ηρεμία» με τον άνθρωπό σου. Αυτό είναι τουλάχιστον στα δικά μου μάτια η ουσιαστική αγάπη.

Ανιδιοτελής αγάπη. Σημαίνει είμαι εκεί έμπρακτα για εσένα καθημερινά και δίχως δεύτερες σκέψεις, χωρίς ανταλλάγματα, χωρίς συναισθηματικούς εκβιασμούς. Δεν υπάρχει ατομική αγάπη.

Ερωτήσεις όπως «Πρόλαβες να φας κάτι σήμερα;» ή «Πώς ήταν η ημέρα σου;» μπορεί σε κάποιους να φαίνονται ανούσιες, μα είναι σημαντικές για κάποιον που νοιάζεται. Η καθημερινότητά μας είναι απαιτητική, με φρενήρεις ρυθμούς που ρουφάνε τα πάντα στο πέρασμά τους. Τι πιο όμορφο και χαλαρωτικό από ένα τηλεφώνημα, ένα μήνυμα που οι λέξεις του θα δηλώνουν απερίφραστα πόσο θα ήθελε να είναι μαζί σου τη δεδομένη στιγμή. Να δει αν την παλεύεις, αν τα αποθέματα της υπομονής σου σε βγάζουν μέχρι να  συναντηθείτε.

Γαλήνια αγάπη. Οι εντάσεις θα πρέπει να περιττεύουν, αλλά υπάρχει μαγικός τρόπος; Κι όμως, είναι απλό, αρκεί να μάθει ο καθένας μας να τιθασεύει το άγχος και το θυμό του, που αποτελούν τους βασικούς εχθρούς σ’ όλο αυτό. Στην αγάπη ωριμάζουμε μαζί με τον άλλον. Αν μάθω να ακούω χωρίς να επικρίνω, πάντα με σεβασμό προς τα συναισθήματα του άλλου, τότε σίγουρα οι εντάσεις θα είναι μόνο όσες χρειάζονται για να αποτελούν το αλατοπίπερο της σχέσης.

Αντικειμενική αγάπη. Οφείλουμε να είμαστε πρώτα από όλα αντικειμενικοί με τον εαυτό μας κι έπειτα με τον άνθρωπό μας. Φροντίζουμε να είμαστε αντικειμενικοί ως προς το τι αισθανόμαστε μα και τι προσδοκούμε. Με το να εξιδανικεύουμε το σύντροφό μας δε δείχνουμε αγάπη, μα τείνουμε προς την εξάρτηση, τη χαμηλή αυτοεκτίμηση. Δεν μπορεί ο κόσμος σου να περιστρέφεται γύρω απ’ τη μόνιμη και διαρκή κάλυψη αναγκών του άλλου. Θα σε καταπιεί, θα σε απορροφήσει.

Παθιασμένη αγάπη. Πάθος για να ενώσεις την ψυχή σου με μια άλλη ψυχή. Πάθος για να βγει τόση ενέργεια μέσα στη σχέση που θα αναστατώνει τους γύρω σου. Πάθος για επικοινωνία βασική κι ουσιαστική. Πάθος για να παραμείνεις αναλλοίωτη κι αμετάβλητη προσωπικότητα κι όταν βλέπεις πως αυτό κινδυνεύει να αλλάξει να προσπαθείς με ακόμη περισσότερο πάθος να το αποτρέψεις. Το πάθος να μην είναι μόνο για το κορμί μα για μια όμορφη κοινή ζωή.

Η ηρεμία είναι το σκληρό περίβλημα της ουσιαστικής αγάπης. Το τσόφλι, το καβούκι της. Εκεί καταφεύγεις μετά από μπόρες και τρικυμίες. Αγαπησιάρικα και τρυφερά θα πρέπει να παρέχουμε αλλά και να λαμβάνουμε ηρεμία. Γεμίζει τις μπαταρίες, ανεφοδιάζει κι εξοπλίζει.

Κείμενα, αποφθέγματα, ταινίες, σειρές και βιβλία έχουν γραφτεί και θα συνεχίζονται να γράφονται για την αγάπη. Κι αυτό εδώ είναι ένα ακόμη άρθρο στα τόσα που έχουν γραφτεί. Μην ψάχνεις μακριά, η ουσία της αγάπης βρίσκεται στην αλήθεια της.

Η ουσιαστική αγάπη είναι επιλογή. Επενδύεις και συνεχίζεις. Απαιτεί καθημερινή εργασία κι απ’ τους δυο. Απαιτεί υπομονή με τον εαυτό μας πάνω από όλα κι έπειτα προς τον άλλον. Μας θέλει παρόντες ψυχικά, συναισθηματικά κι έπειτα σωματικά. Ουσιαστική αγάπη ίσον αγάπη με υπόσταση, όχι συναισθηματική απόσταση!