Ο μύθος των Sakura και Yohiro συνδέει την κερασιά με τον αιώνιο έρωτα

Οι Γιαπωνέζικοι μύθοι είναι γνωστοί ανά τον κόσμο για τα διδάγματα και τη σοφία τους. Ένας λαός που τιμά αξίες όπως η θυσία, η γνώση, το μεγαλείο της ψυχής κι ο σεβασμός. Φυσικά δε θα μπορούσε να λείπει απ’ όλα αυτά η αγάπη. Μύθοι χαμένοι στη λήθη του χρόνου, μέσα από τα παλάτια και τις γοητευτικές φυσικές ομορφιές της Ιαπωνίας, βγαίνουν και πάλι στο φως για να μας αφυπνίσουν. Ένας τέτοιος μύθος είναι η ιστορία αγάπης της Sakura και του Yohiro. Καθίστε αναπαυτικά, χαλαρώστε και ανακαλύψτε το.

Ο μύθος ξεκινάει εκατοντάδες χρόνια πριν, ίσως και χιλιάδες. Διαδραματίζεται στα βάθη της Αρχαίας Ιαπωνίας, τότε που οι φεουδάρχες ξεκινούσαν κάθε λογής πόλεμο για να κατακτήσουν τα πάντα, ενισχύοντας ακόμη περισσότερο την απληστία και τη ματαιοδοξία τους. Οι πόλεμοι μάστιζαν τον τόπο και κατέστρεφαν κάθε τι όμορφο. Υπήρχε όμως ένα μέρος που η ασχήμια κι η κακομοιριά του πολέμου δεν το είχε αγγίξει ακόμη. Ήταν ένα πανέμορφο δάσος με φυλλοβόλα δέντρα που με τη σπάνια μυρωδιά τους ανακούφιζαν τους βασανισμένους κατοίκους της περιοχής. Ακόμη κι οι στρατιώτες που περνούσαν από εκεί, δεν ήθελαν να πειράξουν το μεγαλείο της ομορφιάς αυτού του δάσους. Κανένας πόλεμος δεν το είχε αγγίξει.

Βαθιά μέσα του υπήρχε όμως κάτι που δεν μπορούσε ν’ ακολουθήσει την ομορφιά που υπήρχε γύρω του. Ήταν ένα δέντρο που δεν άνθιζε ποτέ. Ούτε καν την άνοιξη. Έμοιαζε να μην έχει ζωή μέσα του αλλά και γύρω του, δεν υπήρχαν σημάδια ζωής, αφού ακόμη και το χορτάρι δεν ήθελε να φυτρώσει στις ρίζες του. Κανένα ζώο δεν το πλησίαζε. Ήταν καταδικασμένο ν’ απολαμβάνει μονάχα την παρέα της απομόνωσής του.

Ένα βράδυ, μια νεράιδα αποφάσισε να αλλάξει το όλο σκηνικό. Έδωσε στο λυπημένο δέντρο τη δυνατότητα να μεταμορφωθεί σε άνθρωπο. Εκείνη πίστευε πως κάνοντας τα μαγικά της θα έκανε το δέντρο να νιώσει ό,τι κι ένας άνθρωπος. Ό,τι νιώθει η ανθρώπινη καρδιά. Κι ίσως έτσι, μέσα από το συναίσθημα να το έκανε να ανθίσει. Αυτό όμως δε θα διαρκούσε για πάντα. Είχε 20 χρόνια για να το δοκιμάσει. Μπορούσε, μάλιστα, να μεταμορφώνεται από άνδρα σε δέντρο κι αντίστροφα, όποτε το ίδιο το επέλεγε. Το δέντρο δέχτηκε, αλλά τα χρόνια περνούσαν με απογοήτευση, παρά με χαρά. Έβλεπε γύρω του μόνο τη δυστυχία και τον φόβο που έσπερναν οι πόλεμοι. Και κάπως έτσι, επέστρεφε στην αρχική του μορφή. Γινόταν και πάλι δέντρο μην έχοντας κερδίσει κάτι από το ξόρκι.

Μέχρι που μια ημέρα συνέβη κάτι απρόσμενο που άλλαξε τα πάντα. Σε μια βόλτα του, συνάντησε μια όμορφη κοπέλα, τη Sakura. Οι δυο τους βρίσκονταν πλάι στις όχθες του ποταμού κι εκείνος προθυμοποιήθηκε να βοηθήσει το κορίτσι να κουβαλήσει το νερό πίσω στο σπίτι της. Όταν τον ρώτησε πώς τον λένε, εκείνος απάντησε Yohiro, που στα Γιαπωνέζικα σημαίνει ελπίδα.

Έκτοτε, οι δυο τους έγιναν αχώριστοι. Μιλούσαν για πολλά όταν ήταν μαζί απολαμβάνοντας ο ένας την παρέα του άλλου. Ο Yohiro είχε αρχίσει να ερωτεύεται την Sakura αλλά δεν είχε εκμυστηρευτεί ακόμη την αγάπη του στην ίδια. Μάλιστα, τις ημέρες που δεν μπορούσαν να συναντηθούν, εκείνος μαράζωνε από επιθυμία.

Καθώς το χρονικό διάστημα των 20 χρόνων έφτανε στο τέλος του, ο Yohiro της φανέρωσε τον έρωτά του. Της είπε πως είναι ένα βασανισμένο δέντρο που θα επιστρέψει στην αρχική του μορφή για πάντα. Η κοπέλα σάστισε, όμως πριν προλάβει να το καταλάβει, ο Yohiro μεταμορφώθηκε και πάλι στο άχαρο, ασθενικό δέντρο, γεμάτος θλίψη, πιο πολύ από ποτέ.

Μέχρι που συνέβη και πάλι κάτι που άλλαξε τα πάντα. Η Sakura στάθηκε πλάι του. Αγκάλιασε το δέντρο και του είπε πόσο πολύ το αγαπά κι η ίδια. Και τότε, η νεράιδα εμφανίστηκε δίνοντας στη Sakura την επιλογή να παραμείνει άνθρωπος ή να γίνει ένα με το δέντρο. Εκείνη διάλεξε. Κι ενώθηκε για πάντα με τον αγαπημένο της Yohiro. Από τότε, το δέντρο ανθίζει και χαρίζει τα πιο σπάνια κι ευωδιαστά άνθη, συμβολίζοντας τον παντοτινό έρωτα.

Το εμβληματικό δέντρο της κερασιάς και ο παραπάνω μύθος είναι για την Ιαπωνία η προέλευση μιας ιστορίας για μια πολύ σπάνια αγάπη. Το βασικότερο μήνυμα είναι πως γινόμαστε η καλύτερη εκδοχή του εαυτού μας όταν αγαπιόμαστε αληθινά. Δεν έχει να κάνει με αυτοθυσίες αλλά με καθαρό συναίσθημα. Το νιώθεις και το χαρίζεις απλόχερα στον άνθρωπο που αγαπάς, αλλά πρωτίστως στον ίδιο σου τον εαυτό.

Μπορεί ν’ ακουστεί κλισέ για τη σκληρή πραγματικότητα που συναντάμε στην εποχή μας, αλλά η αγάπη μεταμορφώνει κάθε ασχήμια. Αρκεί να την αφήσουμε. Φτάνει μόνο να της το επιτρέψουμε. Ο Yohiro ένιωσε να αγγίζεται η παγωμένη από συναισθήματα καρδιά του. Έτσι και στην εποχή μας, πολλές φορές φοβόμαστε ν’ ανοιχτούμε, ν’ αναζητήσουμε τη βαθιά κι αληθινή αγάπη. Μήπως πληγωθούμε. Μήπως δεν καταφέρουμε να την κατακτήσουμε.

Σε μια εποχή που μαστίζεται από πολέμους, κυριολεκτικά και μεταφορικά, γιατί να διστάζουμε να γίνουμε ρομαντικοί; Καλός κι ο ρεαλισμός αλλά η αγάπη για ν’ ανθίσει θέλει χορτάρι γύρω της. Όχι στεγνό κι άγονο χώμα. Χορτάσαμε από συντροφικότητα με τη μορφή μιας μόνιμης ψυχανάλυσης που θα πρέπει να ψυχανεμίζεσαι τι συμβαίνει, πριν δείξεις όσα νιώθεις και αισθάνεσαι. Κι αν θεωρούμε πως είναι σπάνιο φαινόμενο το να βουτάς στον έρωτα χωρίς να ξέρεις πού θα σε βγάλει, μπορεί να συμβαίνει επειδή εμείς οι ίδιοι δίνουμε τον τίτλο της σπανιότητας. Είμαστε άτολμοι; Ίσως ναι.

Ο μύθος της Sakura και του Yohiro είναι η απόδειξη πως αν θέλεις να ευτυχήσεις, πρέπει να μάθεις να αφήνεσαι να αισθανθείς πρώτα. Να μιλάς. Μόνο έτσι ανθίζει η αγάπη. Με τόλμη.

Αφιερωμένο στην σπάνια αγάπη.

Θέλουμε και τη δική σου άποψη!

Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!

Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!