Με τέτοια στατιστικά δε γίνεται να μη θυμάσαι το πρώτο σου φιλί. Θυμάσαι τη γεύση που άφησε στα χείλη σου. Θυμάσαι τις ανάσες που το συνόδευσαν και το αν έκλεισες ή όχι τα μάτια σου. Μπορεί να θυμάσαι κι άλλες μικρές ή μεγάλες λεπτομέρειες που το χάραξαν για πάντα στη μνήμη σου. Σύμφωνα με μια έρευνα που έχει γίνει σε συνέδριο της Αμερικανικής Ψυχολογικής Εταιρείας στο Ντένβερ, θυμόμαστε λέει σχεδόν το 90% των στοιχείων που ως λεπτομέρειες συνόδευσαν το πρώτο μας φιλί. Ελπίζουμε βέβαια να μιλάμε για ένα φιλί που μας συγκλόνισε δεδομένου ότι θυμόμαστε σχεδόν τα πάντα που αφορούσαν αυτό το πρώτο φιλί.
Άλλες λεπτομέρειες που υποστηρίζει η έρευνα είναι ότι θυμόμαστε τι φορούσαμε, τόσο εμείς όσο και το άλλο άτομο. Επίσης το αν ανταλλάξαμε κάποιες λέξεις πριν ή μετά το πρώτο μας φιλί και ποιες ήταν αυτές. Από ένα απλό επιφώνημα εντυπωσιασμού, φράσεις όπως «σ’ αγαπώ» ή «ήταν όπως το περίμενα» μέχρι την απόλυτη παύση αμηχανίας που συνήθως συνοδεύεται από ένα χαμόγελο ή μια σφιχτή αγκαλιά. Κυρίως θυμόμαστε τον εαυτό μας στο πριν και το μετά, πολύ πιο έντονα απ’ ό,τι στη διάρκεια του φιλιού. Καθώς το πρώτο μας φιλί είναι μια έντονη ψυχολογική κατάσταση, θυμόμαστε το συναίσθημα που είχαμε πριν συμβεί. Την ανησυχία, το άγχος αν θα είμαστε αυτό που ίσως περιμένει το άλλο άτομο. Το αν θα αρέσει το φιλί μας. Σκέψεις όπως «να κάνω εγώ την πρώτη κίνηση ή να περιμένω;» τριγυρίζουν στο μυαλό όλων πριν συμβεί.
Κατά τη διάρκεια του πρώτου μας φιλιού θυμόμαστε επίσης την αίσθηση που άφησαν τα χείλη του άλλου ατόμου στα δικά μας. Τη θέρμη, την επαφή, το πόσο κοντά ήρθαν τα σώματα για να συμβεί κι το αν ήταν ένα υγρό γεμάτο πάθος φιλί ή το πρώτο γλυκό φιλί μιας εφηβικής αμηχανίας και ρομαντισμού. Θυμόμαστε τους χτύπους της καρδιάς μας ειδικότερα αν έγινε όπως το είχαμε στήσει στο μυαλό μας πολλές φορές πριν συμβεί.
Ένα άλλο στοιχείο που θυμόμαστε έντονα είναι πού έγινε. Τα πρώτα φιλιά συνήθως δίνονται σε χώρους όπως πάρκα, στο δρομάκι πριν φτάσουμε στο σπίτι ή στο αυτοκίνητο πριν ανταλλάξουμε καληνύχτα με το άτομο που μας ενδιαφέρει. Το τελευταίο βέβαια δε θεωρείται και πολύ ρομαντικό κατά πολλούς, αφού δε φέρνει στην ουσία τα σώματα αρκετά κοντά, ώστε ν’ αγκαλιαστούν με άνεση αλλά όπως και να έχει, το κάθισμα ενός αυτοκινήτου είναι σύμφωνα με την έρευνα ένας από τους πιο πιθανούς χώρους.
Και πάμε τώρα στο συναισθηματικό κομμάτι του πράγματος. Τι φανερώνει για το άλλο άτομο η αίσθηση του πρώτου μας φιλιού; Είναι τελικά το φιλί καθ’ αυτό που θυμόμαστε ως κίνηση ή η είναι η επιθυμία και το συναίσθημα που έχουμε για κάποιον άλλον; Κι όταν αυτά τα δυο συνδυάζονται μήπως έχουμε ζήσει το τέλειο πρώτο φιλί; Είναι η χημεία που σ’ έφερε σε απόσταση αναπνοής από τα χείλη που ήθελες να φιλήσεις και να σε φιλήσουν. Είναι εκείνη η γλώσσα του σώματος που μαρτυρούσε το πόσο το θέλατε και κάθε μικρή ή μεγάλη και θαρραλέα κίνηση σάς έφερνε όλο και πιο κοντά στη στιγμή. Είναι τα κλειστά μάτια για να νιώσεις τη στιγμή στο τέρμα της. Είναι η ανάσα που καίει το δέρμα στα χείλη σου από επιθυμία. Κι είναι αυτό το φιλί που θα θυμάσαι για μια ζωή.
Αδιαμφισβήτητα θα θυμάσαι για πάντα τον άνθρωπο με τον οποίο μοιράστηκες τη στιγμή. Εκείνον ή εκείνη που ένωσε τα χείλη με τα δικά σου. Ακόμη κι αν δεν είστε πια μαζί. Ακόμη κι αν δεν ήταν το φιλί που περίμενες. Ακόμη κι αν πριν από αυτό αντάλλαξες άλλα φιλιά που όμοιά του δεν υπήρξαν. Γι’ αυτό πολλοί άνθρωποι μετράνε σαν πρώτο φιλί, όχι απαραίτητα εκείνο που προηγήθηκε χρονικά, αλλά εκείνο που αντάλλαξαν με το άτομο που τους ενδιέφερε πραγματικά. Το πρώτο φιλί είναι πολλά τελικά. Είναι περιέργεια, αμηχανία, γλυκύτητα κι επιθυμία. Μα πάνω απ’ όλα είναι η στιγμιαία αίσθηση αιωνιότητας που σου χαρίζουν δυο χείλη που πόθησαν το ίδιο πράγμα με τα δικά σου. Εκείνο, το πρώτο σας φιλί.
Αφιερωμένο στο πρώτο φιλί που γεύεσαι ακόμη, κάθε φορά που το ανακαλείς στη μνήμη σου.
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου