«Ένας Άγγλος, ακόμη κι όταν είναι μόνος του, σχηματίζει μια τέλεια ουρά αναμονής του ενός» George Mikes.
Ο Βρετανός συγγραφέας και δημοσιογράφος, γνωστός για το καυστικό του χιούμορ θέλησε με την παραπάνω φράση να απεικονίσει την αυθυποβολή της αναμονής στην ουρά από τους Βρετανούς. Είναι γεγονός πως οι ουρές αναμονής στη Βρετανία έχουν μακρύ παρελθόν αφού αποτελούν μια συνήθεια που θα λέγαμε πως υπήρχε από πάντα.
Οι Βρετανοί ασχολήθηκαν εκτενέστερα με το θέμα διεξάγοντας έρευνες. Ο Άντριαν Φέρναμ, καθηγητής ψυχολογίας, υποστηρίζει μάλιστα πως ισχύει σε κάθε ουρά αναμονής «ο κανόνας του έξι». Η έρευνα στηρίχθηκε σε στοιχεία που συλλέχθηκαν περιμένοντας έξω από σούπερ μάρκετ, τράπεζες κι αυτόματα μηχανήματα ανάληψης.
Σύμφωνα με τον «κανόνα του έξι», φαίνεται πως είμαστε διατεθειμένοι να περιμένουμε λιγάκι πιο ευχάριστα στην ουρά αν δούμε πως προηγούνται έως έξι άτομα. Επίσης αυτό που παρατηρήθηκε είναι πως η περίοδος χάριτος που θα δώσουμε στον εαυτό μας περιμένοντας στην ουρά είναι περίπου 6 λεπτά. Μετά από αυτά τα λεπτά, παρατηρήθηκαν απογοητεύσεις κι αποχωρήσεις.
Ο ερευνητής επιχειρήσεων του MIT, Richard Larson έχει καταλήξει σ’ ένα πάρα πολύ σημαντικό συμπέρασμα. Ο πιο γνωστός ερευνητής στον κόσμο λοιπόν για τις ουρές αναμονής είπε πως η ψυχολογία της αναμονής είναι πολλές φορές πιο σημαντική από τα στατιστικά στοιχεία της ίδιας της αναμονής. Το συμπέρασμα αυτό αντικατοπτρίζει την όλη ιστορία που υπάρχει αναφορικά με τη διάθεσή μας περιμένοντας σε μια ουρά.
Αν δηλαδή βρισκόμαστε σ’ ένα αεροδρόμιο και πάμε να παραλάβουμε τις αποσκευές μας, δε θα μας απογοητεύσει ο χρόνος αναμονής που θα κάνουμε μέχρι να φτάσουμε στο σημείο παραλαβής. Προσοχή. Το ότι κινούμαστε δε σημαίνει ότι δεν είναι χρόνος αναμονής. Θα μας προβληματίσει όμως περισσότερο το γεγονός του πόσο θα περιμένουμε μπροστά από τον ιμάντα για να παραλάβουμε τις αποσκευές μας. Το μυαλό μας θ’ αρχίσει εκείνη τη στιγμή, μπροστά στον ιμάντα, όντες ακίνητοι, να μετρά πόσο περιμέναμε. Ενώ ο χρόνος που κάναμε για να φτάσουμε μέχρι εκεί δεν μέτρησε κι ας ήταν κομμάτι του χρόνου αναμονής. Τρελό;
Ο μέσος όρος αναμονής των Αμερικανών σε ουρές είναι 37 δισεκατομμύρια ώρες τον χρόνο. Ακούγεται υπερβολικό ως προς τη σπατάλη χρόνου από την προσωπική ζωή και τις όποιες δραστηριότητες. Από την άλλη όμως δεν είναι και τόσο, αν σκεφτούμε πως στο εξωτερικό και δη σε χώρες όπως η Αγγλία κι η Αμερική, με μεγαλουπόλεις κι απίστευτο πληθυσμό, ο σεβασμός κι η σωστή συμπεριφορά ενώ κάποιος περιμένει στην ουρά είναι θέμα παιδείας.
Η αλήθεια όμως είναι μια. Μπαίνοντας σ’ έναν χώρο, με το που θα δούμε την ουρά αναμονής θα απογοητευτούμε σε πρώτη φάση. Θα σταθούμε στην ουρά αλλά θ’ αρχίσουμε να δυσανασχετούμε ανάλογα με το πόσο αργά κινείται. Ή ανάλογα με το πόσο μας καθυστερούν οι μπροστά. Ή αν αυτοί που μας εξυπηρετούν, είναι λιγάκι πιο αργοί από το συνηθισμένο. Ή επειδή δεν ήπιαμε καφέ. Ή παρκάραμε βιαστικά για να τελειώσουμε. Ή το άτομο που είναι πίσω μας, δεν κρατάει αποστάσεις δείχνοντας πόσο βιάζεται. Λες κι εμείς δε βιαζόμαστε, σταματήσαμε για καφεδάκι.
Οι παράγοντες που θα μας προκαλέσουν εκνευρισμό είναι άπειροι. Ο βασικότερος είναι πως νιώθουμε «εγκλωβισμένοι» σε μια κατάσταση που δεν εξαρτάται από εμάς για να λυθεί. Νιώθουμε άγχος, ανυπομονησία, βαρεμάρα και φυσικά καταλήγουμε να γκρινιάζουμε. Η γκρίνια είναι το μόνιμο χαρακτηριστικό στοιχείο σε μια ουρά αναμονής- ειδικότερα στη δική μας χώρα. Ταμπεραμέντο είναι αυτό τι να το κάνεις; Εκεί θα θυμηθούμε τα πάντα. Τις κυβερνήσεις, τους πολιτικούς και τις αποφάσεις του κράτους. Θα σχολιάσουμε τα πάντα και θα εκφέρουμε τη δική μας άποψη δίνοντας λύση σε οποιοδήποτε θέμα ως ανειδίκευτοι «ειδήμονες» που είμαστε.
Η ουρά αναμονής αναλογεί πάντα στον χρόνο αναμονής. Έχετε παρατηρήσει ποτέ σε θεματικά πάρκα όπως η Disneyland γιατί είναι όλοι χαμογελαστοί σε μια ουρά; Οι ειδικοί σε θέματα ψυχολογίας στην αναμονή στην Disneyland δεν υπόσχονται ποτέ τον αληθινό χρόνο αναμονής. Στους πίνακες που αναγράφονται οι χρόνοι αναμονής κατά μέσο όρο, οι υπεύθυνοι πάντα υπολογίζουν παραπάνω από τον εκτιμώμενο χρόνο ώστε οι πελάτες, φτάνοντας στον στόχο τους μετά από την ουρά στην οποία περίμεναν, να θεωρούν ότι «γλίτωσαν» τελικά χρόνο. Το έχω βιώσει κι όντως ένιωσα πολύ χαρούμενη.
Θα παρατηρηθεί επίσης πως δε θα εκνευριστούμε και τόσο πολύ αν σταθούμε σε μια ελικοειδή σε σχήμα ουρά παρά σε μια ουρά που σχηματίζει μια απόλυτη κι ευδιάκριτη ευθεία. Οι ελικοειδείς ουρές αναμονής είναι ένα ακόμη τέχνασμα ώστε να νιώθουμε πως φτάνουμε στον στόχο μας αφού δε βλέπουμε τι γίνεται μπροστά.
Σαφέστατα δε μας αρέσει να είμαστε οι τελευταίοι σε μια ουρά αναμονής αλλά αυτό θα διαρκέσει μονάχα για λίγα δευτερόλεπτα. Πίσω μας θα προστεθούν κι άλλοι και μετά άλλοι. Επομένως ο «φόβος του τελευταίου» δεν έχει και τόση βάση τελικά. Επίσης με βάση έρευνες ανάμεσα σε δυο ουρές που σχηματίζονται μπροστά μας, θα επιλέξουμε εκείνη που κινείται πιο αργά αρκεί να μην έχει πολλά άτομα. Θα απορρίψουμε την ουρά με τα πιο πολλά άτομα κι ας κινείται πιο γρήγορα. Αυτό είναι κάτι που όλοι έχουμε κάνει περιμένοντας σε σούπερ μάρκετ.
Τα πάντα λοιπόν είναι θέμα ψυχολογίας. Βλέποντας και μαθαίνοντας πώς λειτουργεί το θέμα της αναμονής στην ουρά, αντιλαμβανόμαστε πως πίσω από όλο αυτό υπάρχει μια επιστήμη που ασχολείται τόσο με το να καταλήξει σε σημαντικά συμπεράσματα όσο και με το να γίνεται αυτό, με παραγωγικό τρόπο. Για παράδειγμα στον «νεκρό» χρόνο περιμένοντας σε μια ουρά δεν είναι τυχαίο που θα συναντήσουμε πραγματάκια με χαμηλό κόστος τα οποία θ’ αγγίξουμε για να χαζέψουμε ή και θ’ αγοράσουμε μέχρι να φτάσουμε στο ταμείο. 5,5 εκατομμύρια δολάρια τον χρόνο κέρδος για τις επιχειρήσεις από τσίχλες και μικροπράγματα!
Οι ουρές αναμονής ήταν, είναι και θα είναι πάντα εκεί. Εμείς σε μια ουρά αναμονής, ήμασταν, είμαστε και θα είμαστε επίσης. Η αποδοχή είναι η σωστή προσωπική διαχείριση. Η ευγένεια είναι η σωστή συμπεριφορά. Και τέλος η ευρηματικότητα και η φαντασία είναι αυτό που θα μας σώσει από την πλήξη όσο περιμένουμε να εξυπηρετηθούμε.
ΥΓ: Αν αυτό το άρθρο σας βρίσκει στην ουρά να περιμένετε, ίσως να τη δείτε με άλλο μάτι πια.
«Φάγαμε την ουρά και φτάσαμε στον γάιδαρο», αφιερωμένο στην υπομονή μας.
Θέλουμε και τη δική σου άποψη!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Συντάκτης: Μαίρη Σάμου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
