Όποιος ενδιαφέρεται βρίσκει τρόπους

Σχέσεις, τι παράξενο πράγμα! Τις ονειρεύεσαι, τις φαντάζεσαι, τις κατακτάς, τις χάνεις και φτου κι απ’ την αρχή! Ένα project για δυνατούς παίκτες, με άγραφους νόμους οι οποίοι με τη σειρά τους γεννούν νέους κανόνες, κι έτσι το παιχνίδι αυτό μοιάζει με μια ατελείωτη παρτίδα σκάκι.

Οι κινήσεις που χαρακτηρίζονται ως ρουά ματ μέσα σε μια σχέση είναι εκείνες που απαιτούν εφευρετικότητα. Ο κερδισμένος δεν είναι πάντα εκείνος που είχε την τύχη με το μέρος του, αλλά εκείνος που επένδυσε πραγματικά και με ουσία σε μια σχέση. Δεν άφησε τα πράγματα έρμαια στα χέρια άλλων. Αντίθετα, τα οραματίστηκε και τα υλοποίησε. Ο κερδισμένος είναι εκείνος που αναρωτήθηκε σε κάποια φάση της ζωής του αν αξίζει να κατακτηθεί μα και να κατακτήσει.

Σε καίει αυτό το άτομο; Τότε θα κάνεις κάτι γι’ αυτό. Θα αρπάξεις πιθανότατα οποιαδήποτε ευκαιρία βρεις κι αν δε βρεις, θα τη δημιουργήσεις. Θα κατεβάσεις ιδέες με τρελή ταχύτητα, ρισκάροντας να κάψεις τον σκληρό δίσκο (στην προκειμένη το μυαλό σου), ώστε να κατακτήσεις εκείνον τον άνθρωπο που σε ενδιαφέρει. Θα ‘ναι σίγουρα μια πρόκληση από εκείνες που θα σου μείνουν αξέχαστες.

Κι όταν λέμε «εφευρετικότητα» δεν εννοούμε απόλυτα «Σε παίρνω και φεύγουμε για Μπαχάμες! -αν και κανέναν δεν έβλαψε ποτέ λίγος αποπροσανατολισμός. Εννοούμε πρωτίστως «δε φοβάμαι». Η απόφαση να κατακτήσεις τον άνθρωπο που θέλεις δε σημαίνει πως δε θα φέρει δυσκολίες καθ’ οδόν. Καμία πορεία δεν είναι στρωμένη με ροδοπέταλα. Αν, όμως, φοβηθείς a priori, τότε το αποτέλεσμα πιθανότατα δε θα το δεις ποτέ.

Για να φτάσεις στον στόχο σου, στον άνθρωπο που για ‘σένα σημαίνει μελλοντική ευτυχία, θα φας πρώτα τα μούτρα σου. Όχι μονάχα από απροσεξία ή βιασύνη, μα ίσως να σου βάλουν τρικλοποδιές. Και σε αυτήν την περίπτωση θα χρειαστεί να επικαλεστείς και πάλι τη θεά εφευρετικότητα. Να βρεις τη λύση και να ρίξεις φως ώστε να φτάσεις λίγο πιο κοντά στην πληρότητα.

Κι αν υποθέσουμε πως η ανταπόκριση της άλλης πλευράς δεν είναι η αναμενόμενη, ακόμη και τότε όλο αυτό φαντάζει η απόλυτη πρόκληση. Τουλάχιστον στην περίπτωση της μέγιστης αποτυχίας θα ‘χεις τη συνείδησή σου καθαρή. Θα ‘χεις προσπαθήσει κι αυτό θα ‘ναι αρκετό. Θα δείχνει για ‘σένα τσαγανό κι όχι ηττοπάθεια.

Σου μοιάζει με βουνό; Είναι! Και μάλιστα απ’ τα υψηλότερα. Το να κυνηγήσεις τον άνθρωπό σου απαιτεί ενέργεια. Μα κι οι σχέσεις δεν απαιτούν με τη σειρά τους την ίδια αντοχή; Καθημερινά επενδύεις το καλύτερο «εγώ» σου για να συναντήσει ένα άλλο «εγώ» και να γίνετε μαζί «εμείς». Αν θες να απολαύσεις το χειροκρότημα, θα πρέπει να ιδρώσεις στο σανίδι και να ρισκάρεις το γιουχάισμα ανεβαίνοντας στη σκηνή. Απ’ τα πίσω καθίσματα δε θα δεις προκοπή.

Και μην αρχίσουμε τα «δεν έχω χρόνο για τέτοια». Εξάλλου, τι θέλεις απ’ τον άνθρωπο που έχεις δίπλα σου; Να σε διεκδικεί μέρα με την ημέρα. Να αγωνιά για μια συνάντησή σας και να λιώνει όταν δε σε βλέπει. Να εκφράζεται και να μην κρατάει πράγματα μέσα του. Να τολμά να παραδεχθεί το πόσο σε θέλει και να τρέμει για την απάντηση που θα λάβει πίσω. Να νιώθει ευγνωμοσύνη γι’ αυτό που ζείτε ή που ελπίζετε να ζήσετε και να θέλει κι άλλο. Μέχρι εκεί που μπορεί να φτάσει.

Κι αν όλα τα παραπάνω δεν είναι κίνητρα που γεννάνε διεξόδους από κάθε πρόβλημα, τότε τι είναι; Νοιάζομαι για κάποιον γιατί με καίει. Η εφευρετικότητα είναι συνώνυμη του «ενδιαφέρομαι» κι εκείνος που τη διαθέτει μπορεί να μετατρέψει ένα όνειρο σε καθαρό ρεαλιστικό τοπίο. Τώρα αν δεν υπάρχει όλη αυτή η δίψα να τα καταφέρεις, σαφέστατα δεν καίγεσαι και τόσο.

Οι σχέσεις θέλουν ιδέες και φαντασία, προσπάθεια μα κυρίως προθυμία. Ένα λουλούδι που δεν περίμενες όταν γύρισες σπίτι, μια αφιέρωση με ένα τραγούδι στο ράδιο στον δρόμο για τη δουλειά, ένα φιλί μαζί με το αγαπημένο σου παγωτό ένα απόγευμα που δεν ήσουν καλά, μια αγκαλιά ακόμη και στα κλεφτά -αυτή η τελευταία θα σου δείξει πολλά. Δεν κοστίζουν τίποτε. Όλα τα παραπάνω είναι μικρά δείγματα τεράστιας ανάγκης για τον άνθρωπό σου.

Όταν μιλάμε για σχέσεις, τίποτε δεν αφήνεται στην τύχη του κι όταν μιλάμε για αγάπη τίποτα δεν είναι αδύνατο. Αρκεί ο άλλος να ‘χει τη διάθεση να προσπαθήσει για μας. Να μας διεκδικήσει, να ξέρουμε πως μας ποθεί για να ποθήσουμε. Να ξέρουμε πως μας αγαπά για να αγαπήσουμε. Να ξέρουμε πως μας θαυμάζει για να θαυμάσουμε.

Οι σχέσεις είναι παιχνίδι, ναι, αλλά από εκείνα τα παλιά, τα παραδοσιακά. Είναι κυνηγητό κι όχι κρυφτό. Θέλουν όλη σου την ενέργεια, αλλά στο τέλος του παιχνιδιού θα ‘χεις πάρει το προβάδισμα και δε θα μείνεις απλά στο «να τα φυλάς».

Αφιερωμένο σε όλα τα «φτου και βγαίνω» της ζωής μας.