Υπάρχουν άνθρωποι που έχουν ερωτική επαφή με τη μοναξιά τους. Είτε την προσκάλεσαν από μόνοι τους, είτε προσκαλέστηκε κι επέβαλλε με το έτσι θέλω τη παρουσία της, η μοναξιά είναι για πολλούς η αρχή και το τέλος. Η καλημέρα κι η καληνύχτα. Ένα οικείο και φιλικό πρόσωπο που ήρθε για να μείνει. Κι έμεινε.
Οι μοναχικοί άνθρωποι θεωρούνται πολλές φορές παράταιροι, αταίριαστοι μέσα σε ένα κόσμο που έχει μάθει να σφύζει από τα βουητά μιας κατά τα άλλα ζωηρής καθημερινότητας. Εκείνοι όμως έχουν υιοθετήσει έναν ρυθμό που παραξενεύει τους γύρω τους. Με μια εσωτερική γαλήνη που συνήθως μοιάζει με αποσύνδεση. Καταφέρνουν να ισορροπούν μεταξύ μιας συνειδητής ανάγκης για κοινωνικότητα και μιας επιλεκτικής αφάνειας. Όπως κι όποτε εκείνοι το θελήσουν όμως.
Νυχτοπούλια γαρ, αγαπούν να στοχάζονται ή και να δουλεύουν αργά τις νύχτες. Με έναν υπολογιστή συντροφιά ή ένα βιβλίο, θα μείνουν ξύπνιοι απολαμβάνοντας την ηρεμία της περασμένης ώρας. Εκείνης της ώρας που ενώ όλοι οι υπόλοιποι κοιμούνται ή ξεκουράζονται, οι ίδιοι ως άλλοι κατακτητές, γεύονται τους καρπούς των κόπων τους. Ήσυχα κι αθόρυβα. Το μόνο που θα προδώσει την ερωτική στιγμή με τη μοναχικότητά τους είναι τα φώτα στους ορόφους που μπορεί κανείς να διακρίνει από μακριά, αργά τη νύχτα.
Οι μοναχικοί άνθρωποι ερωτεύτηκαν κάποια στιγμή παράφορα. Κάηκαν, ίσως, από την ένταση του συναισθήματος. Είναι οι άνθρωποι που κάποτε αφέθηκαν λιγάκι ανώριμα μια ερωτική σχέση. Δε μέτρησαν, δε λογάριασαν, δε δίστασαν να σπάσουν φραγμούς κι ηθική. Έμαθαν πως η αγκαλιά δεν είναι μια απλή κίνηση οικειότητας αλλά πηγάζει από τα σωθικά σου. Γι’ αυτό κι έπαψαν να τις σκορπίζουν πια. Κόλλησαν τα χείλη τους πάνω στα χείλη που αγάπησαν. Κι όταν ηττήθηκαν από τον δυνατό τους έρωτα, δεν πήραν μαζί τους παρά μόνο ένα τελευταίο φιλί. Εκείνο που τους έδωσε το εισιτήριο για τη δική τους φυγή.
Οι μοναχικοί άνθρωποι είναι χαμαιλέοντες. Θα κλάψουν μαζί σου γιατί θα το νιώσουν κι όταν το νιώσουν θα το κάνουν δίχως δεύτερη σκέψη. Θα γελάσουν μαζί σου με όλο τους το είναι. Δεν είναι κατσούφηδες, δε σνομπάρουν, όπως πολύ εύκολα μπορεί να θεωρηθεί πως κάνουν. Όταν γελάνε, χαμογελάνε μέχρι και τ΄αυτιά τους. Όλο τους το πρόσωπο μια ακτινογραφία συναισθημάτων που σου αποκαλύπτεται.
Όσο για τις φιλίες τους, αυτές είναι μετρημένες στα δάχτυλα τους ενός χεριού κι αυτό συνήθως στα μισά του. Έχουν έναν άνθρωπο που είναι γι’ αυτούς «καρδιακός». Τον εμπιστεύονται και τον ακούνε. Κρατάνε φιλίες για χρόνια, ίσως και για πάντα. Γιατί για εκείνους το εφέ κι η λεζάντα είναι ανούσιες κι ανύπαρκτες λέξεις. Για εκείνους η φιλία είναι στάση ζωής. Κι ας κρατάνε τις αποστάσεις τους ενίοτε. Είναι αποστάσεις ασφαλείας αυτές.
Οι μοναχικοί άνθρωποι έχουν φιλοσοφήσει τη ζωή. Γνωρίζουν πράγματα που ίσως και να μην έψαχνες ποτέ να μάθεις. Τους ιντριγκάρει πιο πολύ η βάση των πληροφοριών πάνω σ’ ένα θέμα κι όχι ο αφρός. Θα επιλέξουν να ξεχωρίσουν ακόμη και στο θέμα χόμπι και δραστηριότητες. Δε θα τους δεις να ζητωκραυγάζουν σε κάποιο αγώνα ή να χειροκροτούν με στόμφο μια θεατρική παράσταση. Θα τ’ απολαύσουν κι αυτά αλλά στον δικό τους χρόνο και με τις δικές τους προϋποθέσεις.
Δεν είναι παραξενιά να μην αποζητάς τη χαοτική διασκέδαση, άλλωστε. Όπως είναι μεγάλη εσωτερική ανάγκη να βυθίζεσαι σ’ ένα ποτηράκι κρασί, σ’ ένα παράμερο μπαράκι με τις νότες να στολίζουν τη βραδιά και μαζί με φίλους ν’ αναλύετε τους στίχους που ακούγονται. Κι εκεί κάπου, οι μοναχικοί άνθρωποι θα κάνουν τις δικές του παύσεις. Όχι απαραίτητα γιατί μελαγχόλησαν μα επειδή αυτός είναι ο τρόπος τους να «κλειδώσουν» τη στιγμή. Την πολύτιμη ανάμνηση.
Οι μοναχικοί άνθρωποι είναι γενναιόδωροι. Έμαθαν να προσφέρουν ανιδιοτελή αγάπη στη μοναξιά τους ενώ οι περισσότεροι τη φοβούνται. Δεν είναι εκκεντρικοί αλλά ως εκκεντρικά σκεπτόμενοι θα σε οδηγήσουν σε μονοπάτια που θα σε κάνουν ν’ ανακαλύψεις κομμάτια του εαυτού σου. Κι ίσως εκπλαγείς με το αποτέλεσμα. Ίσως αναιρέσεις κάποια από τα στερεοτυπικά σου συμπεράσματα περί μοναχικής συμπεριφοράς.
Ο Σοπενχάουερ είπε «Όποιος λοιπόν δεν αγαπά τη μοναξιά, δεν αγαπά και την ελευθερία». Εκεί όμως βρίσκεται τελικά η ουσία. Στο να μη φοβάσαι τη μοναχικότητα. Είναι φίλη, ερωμένη και μεγάλη δασκάλα. Σε μαθαίνει να σ’ αγαπάς και να είσαι αρκετός για σένα.
Αφιερωμένο σ’ εκείνους που φλερτάρουν με τη μοναξιά τους.
Θέλουμε και τη δική σου άποψη!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Συντάκτης: Μαίρη Σάμου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
