Πονάει πιο πολύ ο χωρισμός μιας σύντομης σχέσης από μια μακροχρόνια

Ο χωρισμός από μια σχέση είναι κάτι που προκαλεί πόνο ανεξαρτήτου αιτίας, καταστάσεων, αφορμών κι έκβασης. Καταρχάς και μόνο στο άκουσμα των «χωρισμός» ή «χωρίζω» οι άνθρωποι παγώνουν προς στιγμήν. Ίσως να είναι από τις λέξεις που πρέπει κάποτε να ξορκίσουν την όποια ενοχή κουβαλάνε. Γιατί η πραγματικότητα, όσο κι αν δεν μας αρέσει, είναι πως ναι, οι άνθρωποι χωρίζουν. Για τον Α ή Β λόγο χωρίζουν. Όπως συμβαίνει και στην ήττα μιας ομάδας όπου όλοι βάζουν λίγο ή πολύ το χεράκι τους, έτσι και σ’ έναν χωρισμό θα λέγαμε πως είναι νομοτέλεια το ότι φέρουν ευθύνη κι οι δυο πλευρές, ο καθένας με το κόστος που του αναλογεί.

Κι ερχόμαστε σε ένα ερώτημα που καίει. Πονάει περισσότερο ο χωρισμός από μια μακροχρόνια σχέση ή από μια σύντομη; Κι αν το πρώτο είναι μάλλον βεβαιότητα -το γεγονός δηλαδή πως αν έχεις 10 χρόνια σχέση και χωρίσεις προφανώς θα πονέσεις- το δεύτερο σκάει από τη γωνία και μας τρυπάει την καρδιά.

Γιατί πονάει λοιπόν περισσότερο ο χωρισμός από μια σύντομη σχέση; Η πρώτη αιτία που μας έρχεται στο μυαλό είναι κι η αυτονόητη. Οι σύντομες σχέσεις είναι ατελείς- δεν προλαβαίνουν να εξελιχθούν. Πονάει ο χωρισμός γιατί διέκοψε κάτι που δεν πρόλαβες να δεις πώς θα ήταν. Γιατί μένεις να σκέφτεσαι πως είχατε πολλά ακόμη να κάνετε μαζί. Πλάνα, ταξίδια, στόχους, να ζήσετε τον έρωτά σας, να απολαύσετε ο ένας τη συντροφιά του άλλου, να χτίσετε στιγμές κοινές. Όλα εκείνα τα στοιχεία μια σχέσης που φαντάζεσαι κι αποζητάς πριν έρθει.

Δεν μπορεί κανείς να αρνηθεί την απόλυτη και δυνατή χημεία που έχουν οι σύντομες σχέσεις. Δεν είναι σαν τη χημεία στις μακροχρόνιες, οι οποίες σαφώς μπορεί να έχουν ως αφορμή τη δυνατή χημεία αλλά στην πορεία, άλλοτε διατηρείται κι άλλοτε φθίνει, καθώς αντικαθίσταται από σημαντικά κι ουσιώδη συναισθήματα. Οι σύντομες σχέσεις θα λέγαμε πως χτίζουν τα θεμέλιά τους πάνω στη δυνατή χημεία κι είναι θεμέλια που τρίζουν ανά πάσα στιγμή. Έτσι λοιπόν, όταν χάνεις ή σου στερούν την ύπαρξη κάτι τόσο δυνατού στη ζωή σου, όπως η χημεία που έχεις μ’ ένα άλλο άτομο, είναι λογικό να πονάς, αφού νιώθεις «στερητικό σύνδρομο», γιατί δυνατή χημεία σημαίνει παράφορος έρωτας κι απόλυτη ανάγκη.

Είναι μια λέξη που στο άκουσμά της σκύβουμε το κεφάλι και λογαριάζουμε την ευθύνη μας κι αυτή δεν είναι άλλη από τις προσδοκίες. Πονάει ο χωρισμός μιας σύντομης σχέσης γιατί οι προσδοκίες που έχουμε πριν εμφανιστεί, προβάλλονται στο άλλο άτομο από το ξεκίνημά της κιόλας. Είναι η ανυπομονησία του να είσαι κομμάτι μιας ένωσης, που θα γκρεμιστεί πριν καν προλάβεις να δεις αν είχες δίκιο που φοβόσουν ή άδικο που δεν το σκέφτηκες περισσότερο. Είναι που δεν ξέρεις, δεν έχεις προλάβει να απογοητευτεί, δεν έχεις απομυθοποιήσει, πονάς με την ιδέα κι όχι με την αποκαθήλωση αυτής μέσα σου.

Οι άνθρωποι πονάνε περισσότερο μετά από μια σύντομη σχέση αφού μπορεί να ήρθε σε μια κομβική στιγμή στη ζωή τους, σαν ανάσα. Μπορεί να μιλάμε δηλαδή για σχέσεις που ήρθαν μετά από μια πολύ δύσκολη, ευάλωτη στιγμή ή μετά από μια πολύ κακή περίοδο. Με θετικό ή αρνητικό πρόσημο –δεν παίζει κανένα ρόλο- το timing μιας σύντομης σχέσης είναι αυτό που την κάνει σημαντική, τουλάχιστον αρχικά. Κι έτσι, μετά τον χωρισμό πιάνεις τον εαυτό σου να σκέφτεται πόσο καρμικό ήταν το ότι συναντηθήκατε και πονάς ακόμη περισσότερο που δεν εξελίχθηκε η δυναμική που ίσως είχε το δικό σας κάρμα.

Φυσικά οι μακροχρόνιες σχέσεις έχουν, επίσης, να κάνουν με σωστό timing και προσδοκίες και πάθος κι έρωτα. Όμως το ότι μετράνε χιλιόμετρα κι έχεις επομένως τον χρόνο να δεις πώς εξελίσσονται, όσο και να κρίνεις ξανά και ξανά την όποια πορεία τους, φτάνουν στην περίπτωση του χωρισμού, σ’ ένα άλλο level πόνου που μεταφράζεται περισσότερο σε απώλεια της συνήθειας και της ασφάλειας που είχες και που πλέον δεν έχεις. Σε μια μακροχρόνια σχέση το ζευγάρι έχει, αν θέλετε, την πολυτέλεια του χρόνου να δώσει ευκαιρίες. Υπάρχει η εξέλιξη κι έτσι δε μένεις με την απορία πώς θα ήταν αν, όπως συμβαίνει σε μια σύντομη σχέση. Σαφέστατα πληγώνεσαι με την ήττα, αλλά σε αυτή την περίπτωση οι σύντροφοι έχουν τον χρόνο να ζήσουν πιο πολύ τη σχέση τους και να γνωρίζουν καλύτερα αν πήραν τη σωστή απόφαση.

Νομίζω πως η φράση στον Μικρό Πρίγκηπα του Αντουαν ντε Σεντ- Εξυπερύ, είναι αυτή που αρμόζει στον έντονο πόνο του χωρισμού από μια σύντομη σχέση. Γιατί απλούστατα, «είναι ο χρόνος που ξόδεψες για το τριαντάφυλλό σου που το κάνει τόσο σημαντικό» κι αν ήταν σύντομος, το τριαντάφυλλο μαράθηκε απότομα κι άδοξα.

Αφιερωμένο στα σύντομα όμορφα ταξίδια που τελειώνουν στα μισά της διαδρομής.