Δεν υπάρχει μεγαλύτερος εγωίσταρος από έναν παράφορα ερωτευμένο άνθρωπο

Διάβασα κάπου τις προάλλες πως ο έρωτας βγάζει προς τα έξω τον εγωισμό μας. Σε πρώτη ανάγνωση κόλλησα σκεπτόμενη πως αν όντως ισχύει, ίσως να μην είμαστε σε θέση όντες ερωτευμένοι να αναγνωρίσουμε πόσο εγωιστικά φερόμαστε. Μετά από σκέψη, συμφώνησα απόλυτα με την αλήθεια της παραπάνω φράσης. Γιατί δεν υπάρχει τίποτε πιο εγωιστικό από έναν παράφορα ερωτευμένο άνθρωπο. Δυνατός έρωτας κι εγωισμός πάνε μαζί.

Ο έρωτας ζητάει τα πάντα. Τα θέλει όλα. Το πάθος του έρωτα περιέχει το στοιχείο του εγωισμού, εξάλλου δε γίνεται αλλιώς. Θέλεις κάποιον πολύ, κάνεις εικόνες τις στιγμές σας, διεκδικείς με πάθος και ζηλεύεις όταν είναι να ζηλέψεις. Δε γίνεται, λοιπόν, να μη φερθείς εγωιστικά όταν ερωτεύεσαι κι αυτή είναι η μοναδικότητα της έντονης πρώτης φάσης μιας σχέσης. Κι ας μας τρομάζει ενίοτε το πάθος με το οποίο μας διεκδικούν ή ο εγωισμός μας που κυριεύει τις σκέψεις που κάνουμε για τον άνθρωπο που μας ενδιαφέρει.

Ο έρωτας δεν έχει δισταγμούς κι ηθικά διλήμματα. Και κακώς. Όμως συχνά, αυτό ισχύει. Θέλεις να δεις τον άλλον τόσο που καίγεσαι από την επιθυμία; Το κάνεις δίχως γιατί και πώς. Μπαίνεις σε οποιοδήποτε μεταφορικό μέσο βρεις διαθέσιμο για να βρεθείς στην αγκαλιά που θέλεις. Ο εγωισμός σου εκείνη τη στιγμή τροφοδοτεί την ανάγκη σου να δεις τον άνθρωπό σου. Κι είναι το καύσιμο που χρειάζεσαι αλλιώς δε θα το έκανες. Δε θα το τολμούσες. Αν αφήσεις τη λογική να κάνει παιχνίδι στις πιο έντονες επιθυμίες του έρωτα θα τις χάσεις ανεπιστρεπτί.

Ο έρωτας είναι εγωιστής και θέλει και τους παίκτες του εγωιστές. Αν δεν έχεις συνηθίσει να φέρεσαι κάπως εγωιστικά θα σαστίσεις κι ίσως να απορήσεις με τις απαιτήσεις σου προς τον άνθρωπο που ερωτεύεσαι μέρα με τη μέρα, αλλά αυτό ίσως θα ήταν καλύτερα να πάψεις να το αναλύεις.

Κι επειδή μιλήσαμε για εγωιστικές απαιτήσεις ας δώσουμε ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα στο οποίο μοστράρει με χάρη ο εγωισμός μας. Θέλουμε να κανονίσουμε ένα ραντεβού και παρόλο που καιγόμαστε να συναντηθούμε με το άτομο που και μόνο η σκέψη του να μας αγγίξει μας ανατριχιάζει, δεν κάνουμε εμείς την πρώτη κίνηση. Αφήνουμε τον εγωισμό να μας επηρεάσει αλλά ταυτόχρονα να μας δείξει μια οδό που αποκαλύπτει την αξία που τη δεδομένη στιγμή δίνουμε στον εαυτό μας. «Αν με θέλει να στείλει, αν θέλει να με δει και να με συναντήσει να κάνει την πρώτη κίνηση.» Ο εγωισμός σε πρώτο πλάνο από εκείνα τα περίτεχνα και μοναδικά πλάνα του Παπακαλιάτη, που σε κάνουν να θέλεις όλο και πιο πολύ να μπεις στον ρόλο.

Είναι κακό να είμαστε εγωιστές στον έρωτα; Ο Άγγελος Τερζάκης, λογοτέχνης και δοκιμιογράφος έχει γράψει: «Τι σχέση έχει με την αγάπη ο έρωτας; Η αγάπη είναι αυταπάρνηση, ο έρωτας είναι εγωισμός.» Μπορεί βέβαια κάποιος από εμάς να κρίνει πως το να αφήσουμε τον εαυτό μας να φερθεί εγωιστικά, ίσως έχει τα αντίθετα αποτελέσματα από αυτά που θα θέλαμε. Μπορεί να γίνουμε σκληροί, κακοποιητικοί, άδικοι, μανιακοί. Διότι, πολύ συχνά εθιζόμαστε σε αυτές τις έντονες στιγμές που χαρίζουν ένα χαμόγελο στο πρόσωπό μας, εκείνες οι στιγμές που ο εγωισμός μας ικανοποιείται. Από αυτό το ατελέσφορο παιχνίδι του «σε θέλω αλλά και δε σε θέλω κάποιες φορές» όταν είμαστε παράφορα ερωτευμένοι και μπλοκάρουμε από την επιθυμία, μέχρι το «ή θα το κάνεις ή τελειώσαμε».

Όσοι έχουν ερωτευτεί παράφορα ξέρουν πως το να φερθείς εγωιστικά ή να σου φερθούν εγωιστικά είναι κάτι που ο έρωτας ο ίδιος δεν το διαπραγματεύεται. Φλερτάρεις με τον εγωισμό διακινδυνεύοντας το να παρεξηγηθούν οι προθέσεις σου αλλά και το να κάνεις μεγάλα λάθη. Και χρειάζεται να διαχωρίζουμε την παθογένειά του, από την πιο παιχνιδιάρικη μορφή του. Να ξέρουμε και να διακρίνουμε πότε παραβιάζουμε τα όρια χωρίς σεβασμό. Με βεβαιότητα, να εννοούμε και το αντίθετο κι όταν το καταλαβαίνουμε, να επιτρέπουμε στον εγωισμό μας να τσαλαπατηθεί για χάρη του έρωτα.

Όταν ερωτευόμαστε θέτουμε στον εαυτό μας το εξής δίλημμα: Να το πάμε μέχρι όπου πάει και να το ζήσουμε στο φουλ ή να βάζουμε φρένο στον εαυτό μας και στα θέλω μας; Αν το σκεφτούμε καλύτερα, πάντως, και στις δυο πλευρές του διλήμματος απαντάει η συνειδητή προτεραιότητα που δίνουμε στο εγώ μας για να κατακτήσει ένα απόλυτο μαζί που πάντα θέλαμε.

Αφιερωμένο στην (υγιή) εγωιστική πλευρά του έρωτα.