Ποτέ δε θα είσαι απολύτως έτοιμος για μια νέα σχέση

Άνθρωποι και σχέσεις, χορός ατέρμονος πάνω σε μια πίστα που εν τέλει θα αντέξει λίγους και καλούς ή πολλούς αλλά θαρραλέους; Οι σχέσεις των ανθρώπων και δει οι ερωτικές είναι το θέμα συζήτησης ανάμεσα σε φίλους, είναι το θέμα ανάλυσης ψυχολόγων και γενικότερα είναι εκείνο το θέμα που ταλανίζει μυαλά και καρδιές.

Ο φόβος που τρέφεις για το αν θα πληγωθείς ξανά έπειτα από σχέσεις που ίσως δεν ευδοκίμησαν είναι ίσως το μέγιστο εμπόδιο, είναι εκείνο που δε θα σε αφήσει να πας παρακάτω. Δεν μπορείς ποτέ να είσαι σίγουρος για το αν θα πληγωθείς και πάλι. Δεν μπορεί κανείς να σου το υπογράψει αυτό. Ακόμη κι αν εκατέρωθεν των συντρόφων υπάρχουν οι σχετικές κι ελπιδοφόρες υποσχέσεις του «Δε θα σε πληγώσω, ξέρω πώς είναι, το έχω περάσει».

Το μεγαλύτερο λάθος μπαίνοντας σε μια νέα σχέση είναι το να περιμένεις να στα δώσουν όλα έτοιμα και το να σε αντιμετωπίζουν σαν την πληγωμένη καρδιά που τώρα ζητά καταφύγιο για να επουλώσει τις πληγές της. Δε νοείται να το περιμένεις αυτό από τον άνθρωπο που υποτίθεται ερωτεύτηκες. Εκτός κι αν μιλάμε για νέο ξεκίνημα αλλά με τη μορφή του γνωστού «βολέματος» όπου το συναίσθημα απουσιάζει και πολύ απλά κολλάμε πάνω σε ανθρώπους για να μας χαρίσουν την αίσθηση ασφάλειας που αποζητούμε. Σ’ αυτήν την περίπτωση από θύμα μετατρέπεσαι σε θύτη και κάνεις αυτό που δε θα ήθελες να σου ξανακάνουν· παίζεις με τα συναισθήματα της άλλης πλευράς κι αυτό είναι ανήθικο.

Μην ξεχνάς πως κάθε νέο ξεκίνημα είναι ένα «νέο» ξεκίνημα. Πρέπει να μπεις και πάλι στο παιχνίδι έχοντας διαγράψει τους παλιούς κανόνες. Φυσικά το να αλλάξει η προσωπικότητά σου έπειτα από έναν χωρισμό ή μια αποτυχία είναι θεμιτό και θα φανεί στις παραμέτρους της συμπεριφοράς σου. Είσαι πιο επιφυλακτικός απέναντι στο συναίσθημα το οποίο λαμβάνεις μα και σ’ αυτό που καλείσαι ν’ ανταποδώσεις. Τρέμεις στην ιδέα της επόμενης αποτυχίας και στις συνέπειες που θα φέρει αυτό το ενδεχόμενο στον ψυχισμό σου.

Η ζωή όμως και οι σχέσεις δε χτίζονται με ενδεχόμενα αλλά με ρίσκα. Είτε είναι η επόμενή σου σχέση ένα υπολογισμένο ρίσκο είτε ένα ρίσκο που θα πάρεις δίχως να ξέρεις πού θα βγάλει, οφείλεις να τη δεις σαν μια νέα εποχή. Οι φόβοι δε θα σε αφήσουν να χαρείς καμία στιγμή από την νέα πρόκληση που ανοίγεται μπροστά σου. Θα κληθείς να παραμερίσεις όλους σου τους δισταγμούς και ν’ αφεθείς σε κάτι όμορφο που τώρα ξεκινά. Θα μπεις και πάλι στο ασανσέρ ξεκινώντας από το 0 με στόχο την ταράτσα όπου θα σε περιμένει η επιβεβαίωση του ότι αυτήν τη φορά τα κατάφερες. Κι αν κάπου ενδιάμεσα κολλήσει και πάλι σε κάποιον όροφο, ξανά και πάλι από το 0. Restart για να πάρει μπροστά η ζωή.

Τι γίνεται όμως στην περίπτωση που όλα τα παραπάνω αδυνατείς να τα υλοποιήσεις λόγω του επικείμενου φόβου πως όλα τα «άσχημα» θα συμβούν ξανά; Τι κάνεις όταν λειτουργεί η αυτό-λύπηση κι όχι η καρδιά και η θέληση του να πας παρακάτω; Στις περισσότερες των περιπτώσεων όσοι τελικά δεν προχωράνε και δειλιάζουν μπροστά στο συναίσθημα είναι εκείνοι που δεν είναι έτοιμοι να το κάνουν. Θεωρούν τον εαυτό τους βασικό φταίχτη για την προηγούμενη αποτυχία που είχαν ή τον χωρισμό που βίωσαν χωρίς να έχουν αντιληφθεί πως σε μια τέτοια κατάσταση συμβάλλουν και οι δυο πλευρές.

Αν δεν μπορείς λοιπόν να καταφέρεις να τιθασεύσεις κάθε αρνητική σκέψη και ν’ αφεθείς σε ένα νέο ξεκίνημα τότε πολύ απλά δεν είσαι στη φάση του να το κάνεις ακόμη. Η καρδιά σου ίσως να μην είναι έτοιμη για να καλωσορίσει κάτι νέο μεν, αλλά άγνωστο δε. Πιθανότατα να μην έχεις ακόμη αφομοιώσει το τι έφταιξε σε μια προηγούμενή σου σχέση. Θέλει πολύ χρόνο κι εσωτερική διεργασία το να μπολιάσουν μέσα σου τα πιθανά λάθη κι οι ευθύνες που οδήγησαν σε μια προσωπική αποτυχία. Κι όσο πιο γρήγορα το αντιληφθείς αυτό και το «βάλεις μπροστά» σαν σενάριο τόσο πιο εύκολα θα μπορέσεις να απαγκιστρωθείς και να βιώσεις κάτι άλλο.

Μάθε ν’ αγαπάς τον εαυτό σου λιγάκι παραπάνω και να του προσφέρεις τις ευκαιρίες του να ανακάμψει από δύσκολες καταστάσεις που πέρασε. Σκέψεις όπως «δεν το αξίζω» ή «δεν μπορώ να ανοιχτώ, φοβάμαι» δεν αρμόζουν σε κανέναν και κυρίως σ’ εκείνους που έχουν προσπαθήσει στο μέγιστο βαθμό με θυσίες για να προχωρήσει μια σχέση. Οι πληγές μπορεί να είναι πολλές και οι σκιές του παρελθόντος με βεβαιότητα έρχονται πού και πού να τρομάξουν το μυαλό στο νέο του βήμα. Όμως με βήματα μια πίσω και μια μπρος δεν πρόκειται να πετύχεις τίποτε.

Απίστευτα δύσκολες οι σχέσεις των ανθρώπων και μάλιστα σε μια εποχή που όλα γύρω μας είναι ρευστά κι αβέβαια ακόμη και για την ίδια μας την ύπαρξη. Όμως ο έρωτας κι η αγάπη είναι δυο χαρακτήρες που με ηρωισμό αντιστέκονται σε οτιδήποτε δυσοίωνο συμβαίνει. Στην τελική αν δεν πέσεις δε θα ξέρεις ποτέ πώς είναι η αίσθηση του «Σηκώθηκα και τα κατάφερα».

Αφιερωμένο σε κάθε «φοβάμαι να το ζήσω».