Ένα από τα μεγαλύτερα και πιο αιχμηρά αγκάθια στις ερωτικές σχέσεις, είναι ο ανταγωνισμός ανάμεσα στους συντρόφους. Η πρώτη σκέψη που έρχεται στο μυαλό μας είναι σκέψη απορίας για το πώς γίνεται ν ’ανταγωνίζονται δυο σύντροφοι ο ένας τον άλλον ενώ σε δεύτερο χρόνο θα αναρωτηθούμε για τις αιτίες. Είναι απολύτως φυσιολογικό να έχει κάποιος αυτού του είδους τα ερωτήματα εκτός κι αν έχει βιώσει κάτι ανάλογο οπότε έχει, πια, κι απαντήσεις να προσφέρει γι’ αυτό το θέμα.
Υπάρχει, λένε, κι ο υγιής ανταγωνισμός. Εκείνος, δηλαδή, που θα ενισχύσει με κάποιον τρόπο τη σχέση ενός ζευγαριού. Το πώς μπορεί αυτό να γίνει είναι λιγάκι μυστήριο, αν σκεφτούμε πως μιλάμε για δυο ανθρώπους με διαφορετικές προσωπικότητες και χαρακτήρα που αποφάσισαν να χτίσουν μια σχέση. Άρα, θέλουν να είναι μαζί κι αυτό να οδηγήσει κάπου. Άρα, γιατί να μπουν στη διαδικασία ενός ανταγωνισμού –έστω υγιούς- ώστε να γίνουν πιο ευτυχισμένοι; Ας αποφασίσουν να κάνουν κάτι άλλο. Είναι δυνατόν να φυτρώσουν λουλούδια όταν σπέρνεις ζιζάνια;
Ο μη υγιής ανταγωνισμός είναι εκείνος που κάνει κατά τους ειδικούς τη μεγαλύτερη ζημιά. Την ανεπανόρθωτη ζημιά. Είναι σαν να παραβλέπεις το γεγονός ότι ο άνθρωπος που έχεις μπροστά σου είναι ο άνθρωπός σου και λειτουργείς χωρίς συναίσθημα. Δεν είναι τρομακτική και μόνο η σκέψη να λειτουργεί ο άνθρωπος που αγαπάς και σε αγαπάει υποτίθεται, χωρίς συναίσθημα απέναντί σου; Να χρησιμοποιείς μόνο τετράγωνη λογική κι έναν αυθορμητισμό που μεταφράζεται ίσως με σαρκασμό ή ειρωνεία;
Προφανώς, οι ρυθμοί της ζωής μας σε συνδυασμό με τις απαιτήσεις και τις υποχρεώσεις δημιουργούν από μόνα τους ένα καλούπι ανταγωνισμού στο οποίο μπαίνουμε πολλές φορές χωρίς να το αντιλαμβανόμαστε. Μια αέναη μάχη με παίκτες, νικητές κι ηττημένους. Με μόνο λόγο κι αιτία να αποδείξει ο ένας στον άλλον πως είναι καλύτερος σε πολλά πράγματα. Πως έχει καταφέρει περισσότερα για τη σχέση. Πως αντιλαμβάνεται πιο γρήγορα κάποια πράγματα ή ότι συνεισφέρει υλικά πιο πολύ από τον άλλον στη σχέση, ειδικά αν υπάρχουν παιδιά και δε μιλάμε μόνο για το ζευγάρι.
Υπάρχουν, με βεβαιότητα, κάποια σημάδια ώστε να είναι αναγνωρίσιμη η ανταγωνιστική διάθεση των συντρόφων, αν και είναι πιο εύκολο να το διακρίνεις ως εξωτερικός παρατηρητής. Πριν τα αναφέρουμε, κάντε εικόνα το παρακάτω σενάριο: Είστε μεγάλη παρέα έξω για ποτά όταν η συζήτηση γίνεται ίσως πιο έντονη ανάμεσα σε δυο άτομα που μάλιστα είναι ζευγάρι. Πού και πού εκφράζετε την άποψή σας για το θέμα που έχει τεθεί προς συζήτηση αλλά παρατηρείτε κάτι: Την ένθερμη υποστήριξη της θέσης του καθενός από τους δυο με τρόπο που ίσως οι υπόλοιποι της παρέας να νιώθουν άβολα. Μήπως παρατηρείτε ότι όχι μόνο κανένας δεν υποχωρεί αλλά ιντριγκάρουν ακόμη πιο πολύ τους γύρω αποκαλύπτοντας προσωπικά στοιχεία που οι υπόλοιποι στην παρέα ίσως να μην ήξεραν; Σε μεγάλη παρέα, να τη λέει ο ένας στον άλλον, για να αποδείξουν μόνο ότι κοντράρονται σαν ζευγάρι. Χωρίς οίκτο. Με πάθος για σύγκρουση. Ετοιμοπόλεμοι όνομα και πράγμα. Τώρα αν αυτό είναι κάτι που θρέφει και τονώνει τη μεταξύ τους σχέση, πάμε πάσο.
Ένα από τα σημάδια για την ανταγωνιστική συμπεριφορά του/ της συντρόφου σου είναι η προσπάθεια να υπερέχει σε οτιδήποτε λέει ή κάνει σε σύγκριση με αυτά που εσύ λες ή κάνεις. Σαν να υπάρχει μια ατέρμονη ανάγκη για νίκη, κι αφού υπάρξει ο θρίαμβος, να σου κουνάει το δάχτυλο επιδεικτικότατα για το τι κατάφερε ή έκανε, που εσύ δεν μπόρεσες. Επίσης, μπορεί να διαπιστώσεις πως έχεις πάψει να θαυμάζεις τον άνθρωπό σου για τα όσα είναι κι αντιπροσωπεύει για σένα κι αυτό είναι τρελά επικίνδυνο για τη σχέση, πως το μόνο που σας συνδέει είναι η ανάγκη να αποδείξετε ο ένας στον άλλον ότι έχετε δίκιο.
Έπειτα, αν δε βλέπεις τον άνθρωπό σου σαν σύμμαχο και τσιτώνεσαι κάθε φορά που τον συναντάς σαν να είναι ο αντίπαλός σου σε ένα ατελείωτο παιχνίδι, τότε ναι, δεν υπάρχει κανένας λόγος να είστε μαζί. Αν όταν είστε μαζί σκέφτεσαι διαρκώς επιχειρήματα για να πείσεις για κάτι και σε κουράζει τόσο πολύ το να προσπαθείς να πείσεις γι’ αυτό το κάτι, τότε ο ανταγωνισμός υποβόσκει καιρό. Απλώς δεν το έβλεπες.
Η ανταγωνιστική συμπεριφορά σε ένα ζευγάρι είναι μια έξυπνη παγίδα. Δυστυχώς, όμως, το αποτέλεσμα είναι αρνητικό και για τις δυο πλευρές. Γιατί όταν δυο άνθρωποι καταλάβουν πόσο επικίνδυνα παίζουν, αν τελικά νοιάζονται κι αγαπούν ο ένας τον άλλον, θα πάψουν να ανταγωνίζονται πια. Θα σταματήσουν να προσπαθούν να αποδείξουν ο ένας στον άλλον ποιος είναι ο καλύτερος, ο πιο έξυπνος, ο πιο σωστός, ο πιο οργανωμένος κι ο πιο εκδηλωτικός της σχέσης. Αν είσαι όλα αυτά, θα φανεί. Μια σχέση για να δουλέψει δε θέλει ανταγωνισμό– υγιή ή μη. Δε θέλει τίποτε με πρόθεμα το αντί. Θέλει οτιδήποτε με πρόθεμα το συν. Συναγωνισμός, σύνδεση και συνοδοιπόροι σε αυτό που ξεκίνησε και που δε θέλουμε να τελειώσει αν μας γεμίζει.
Αφιερωμένο στις προσπάθειες να πείσεις ότι δεν είσαι ελέφαντας.
Συντάκτης: Μαίρη Σάμου
