Στα ποστ φίλων σχολιάζουμε μόνο τα καλύτερα

Όλοι μας έχουμε λατρέψει στις ελληνικές ταινίες εποχής εκείνες τις συζητήσεις έξω απ’ το όμορφο γραφικό παντοπωλείο της γειτονιάς. Εκείνο που ανυπομονούσε να καλωσορίσει την πελατεία του. Πάντοτε φανταζόμουν πως το διαδίκτυο είναι κάτι σαν το παντοπωλείο εκείνο. Ελκυστικό, θέλεις να πεταχτείς εκεί για διάφορους λόγους. Κουτσομπολιό, να πάρεις τσίχλες, να χαζέψεις, να σε δούνε, να αφήσεις τα σχόλιά σου.

Γεμάτες οι σελίδες των μέσων κοινωνικής δικτύωσης από σχόλια. Εξάλλου, κάθε post εξυπηρετεί το δικό του διττό σκοπό. Να αρέσει και ταυτόχρονα να προσελκύει θετικά σχόλια. Να γίνει λίγος ντόρος, βρε αδερφέ! Να ανάψουν τα αίματα και –γιατί όχι;– να γίνει τροφή για σκέψη.

Μια πρόσφατη έρευνα έδειξε περίτρανα μεγάλη σύνδεση μεταξύ των θετικών σχολίων που λαμβάνουμε κι εκείνου του τμήματος του εγκεφάλου που μας δίνει την αίσθηση της επιβράβευσης. Διότι όπως και στην παραπάνω γειτονιά η κ. Λίτσα θα άναβε τα αίματα με τα δήθεν κοινωνικά της σχόλια, με τον ίδιο τρόπο το τμήμα αυτό του εγκεφάλου μας ανάβει και φωτίζει παίρνοντας θετικά σχόλια από post.

Κάπου εδώ έρχονται οι φίλοι να μας βγάλουν ασπροπρόσωπους! Κατά γενική ομολογία όποτε σκάσει μύτη στην αρχική μας post φίλων, περνάμε για να αφήσουμε το καλύτερό μας σχόλιο, αν όχι το πιο θεϊκό μας. Νόμος απαράβατος για κάθε είδους φιλική σχέση διαδικτυακή και μη που σέβεται τον εαυτό της.

Γίνεται να παντρεύονται φίλοι μας και σε ανάλογο post με φωτογραφικό υλικό να μείνουμε αμέτοχοι; Μας άρεσε ή όχι το νυφικό, οι μπομπονιέρες, οι κουμπάροι, το γεγονός ότι καθίσαμε δίπλα απ’ τη θεία Κική ζαλίζοντάς μας με τη φλυαρία της, παρ’ όλα αυτά μόνο θετικά θα έχουμε να πούμε. Αλλιώς μας περιμένει η κόλαση και κάνει ήδη αρκετή ζέστη εδώ. Υπάρχει βέβαια κι η περίπτωση του να μην έχουμε καλεστεί οπότε σχόλια του τύπου «Να ζήσετε, όπως φαίνεται ήταν ένας όμορφος γάμος», μπορεί και να κάνουν την εμφάνισή τους -κι ίσως να δημιουργήσουν και λίγες τύψεις με την ανώτερότητά μας.

Οι κολλητοί μας προσλαμβάνονται έπειτα από απίστευτες προσπάθειες. Νέα θέση, νέο ξεκίνημα, νέα όνειρα. Ποστάρουν το νέο τους status φυσικά με εμάς πιστούς followers κι ένθερμους σχολιαστές. «Σου ευχόμαστε τα καλύτερα!», « Χρωστάς κέρασμα!», « Ρεπό πότε είπαμε ότι έχεις για να μην ξεχνιόμαστε;».

Αποφοίτηση απ’ το πανεπιστήμιο. Σενάριο επιστημονικής φαντασίας για κάποιους, πολυπόθητο όνειρο. Στο post φίλων μας με το πτυχίο στο χέρι έχουμε μόνο τα καλύτερα να πούμε. «Συγχαρητήρια, έσκισες!», «Το πήρες με το σπαθί σου!», «Καλά, πότε τελείωσες κιόλας, πέρασαν μόνο 8 χρόνια!», «Ρε φίλε, εσύ είσαι στη φωτογραφία με το πτυχίο ή είναι photoshop;».

Αναμνήσεις παιδικών χρόνων συνοδευόμενες απ’ την ανάλογη φωτογραφία. Ένα post με ανάλαφρο ύφος και χαρακτήρα. Κάπως έτσι θα ήταν κι οι σχολιασμοί μας προς φίλους. «Από μικρή φαινόσουν πόσο όμορφη θα γίνεις» ή «Θεά από κούνια!» ή ακόμη και το «Τι γλυκούλης που ήσουν μικρός, κρίμα που μεγάλωσες!».

Στη γειτονιά του διαδικτύου σκάει η ανακοίνωση μιας νέας σχέσης. Καλοκαιρινό ειδύλλιο με ρομαντικό αέρα. Εδώ κι αν έχεις να πεις τα καλύτερα! Άσε που αν δεν το κάνεις κινδυνεύεις να κατηγορηθείς ότι φθονείς ή ότι έχεις προηγούμενα. Σχόλια του τύπου «Τι ταιριαστό ζευγάρι, πάντοτε ήξερα ότι θα καταλήγατε μαζί», κολακευτικά κι ευπρόσδεκτα. Εξάλλου, οι φίλοι μπορεί να φαίνονται κατά το λαό στα δύσκολα μα κατά τον ακόμη σοφότερο λαό φαίνονται κυρίως στη χαρά σου!

Selfie! Ένα όνομα, μια ιστορία! Μας αρέσει, την αγαπάμε, την τολμάμε και την ποστάρουμε. Στη selfie λέμε «ναι» και στα όμορφα σχόλια λέμε «ναι»! Φίλοι ή όχι, με φίλτρα ή χωρίς αυτά, οφείλουμε να πούμε τα καλύτερα. Η στιγμή μετράει κι η διάθεση. «Πω πω, τι κούκλα, θεέ μου!» «Τα σπας, φίλε μου!», «Θεά για μια ακόμη φορά» είναι μόνο ελάχιστα από αυτά που θα διαβάσεις κάτω από μια αντικειμενικά καλή φωτογραφία -ή όχι και τόσο καλή, οι φίλοι στηρίζουν.

Όμορφα καλοκαιρινά τοπία κοσμούν την οθόνη σου. Οι φίλοι σου κοινοποιούν πού βρίσκονται και πώς τα περνάνε. Θα το αφήσεις το θετικό σου σχόλιο, έτσι; «Πανέμορφα, να περάσετε τέλεια» θα ήταν ένα αναμενόμενο κατά το πρωτόκολλο σχόλιο. «Τέλεια αυτή η φωτό που βλέπουμε το τοπίο κι όχι τη μούρη σου!» θα ήταν επίσης αποδεκτό μεταξύ πραγματικών φίλων με χιουμοριστική διάθεση.

Ζούμε στην εποχή που ένα like δεν είναι απλώς ένα like. Είναι εικονική συμπάθεια και συμπαράσταση. Υποστήριξη, ακόμη και κατανόηση προς τα φιλικά μας πρόσωπα. Είναι κίνητρο, αλλά και καύσιμο. Είναι παιχνίδι, αλλά και φλερτ. Κάποιες φορές, δε, είναι υποχρέωση. Αφήνουν πάντα ζεστή αίσθηση τα θετικά ή χιουμοριστικά σχόλια από δικά σου άτομα.

Η εξίσωση στη ζωή ήταν πάντα μία. Πραγματικοί φίλοι ίσον πραγματικές συμπάθειες. Ίσως κι αυτή να είναι μια μικρή σφραγίδα αγάπης. Εξάλλου, αν μπορείς να δημιουργήσεις ένα χαμόγελο με έναν καλό λόγο γιατί να μην το κάνεις; Αρκεί να είναι αληθινός. Εξαπάτηση με like; Πληγώνει!