Συγγνώμη, αλλά ξεκουράζεται έστω κι ένας το Πάσχα;

Κάθε φορά που πλησιάζουν γιορτές κι αργίες πάντα η ίδια ανησυχία: να τα προλάβουμε όλα. Να κάνουμε όσα είχαμε προγραμματίσει, όσα είχαμε βάλει στο μυαλό μας, όλα εκείνα που δεν προλάβαμε το προηγούμενο Πάσχα να κάνουμε, τα πράγματα που ζητάνε από εμάς οι συγγενείς κι αν γίνεται και των γειτόνων επίσης, ακόμη κι αυτά να τα βάλουμε στο πλάνο. Μια εγρήγορση, ένας χαμός υποχρεώσεων κι όλα αυτά γιατί;

Το Πάσχα απαιτεί με βεβαιότητα όπως κι άλλες αργίες, να διεκπεραιωθούν κάποιες υποχρεώσεις που έχουμε κατά νου ώστε να σχεδιάσουμε το τέλειο γι’ αυτούς που αγαπάμε. Να περάσουμε καλά και να μη λείπει τίποτε. Να περάσουμε καλά. Ένα το κρατούμενο, αφού αυτό είναι προφανώς το μοναδικό που θα έπρεπε να έχουμε στην κορυφή της ατελείωτης λίστας με τις υποχρεώσεις. Όχι το να μπούμε στο ανελέητο κυνηγητό μιας ουτοπικής καταναλωτικής τελειότητας.

Δεν υπάρχει περίπτωση να μην πάμε αυτές τις ημέρες στην αγορά για τα απαραίτητα ψώνια αλλά μήπως να μην το παρακάνουμε με τα περιττά; Μήπως να ακολουθήσουμε ένα πιο minimal πλάνο ώστε και να μην περισσέψει κάτι και να μην πεταχτούν πράγματα για τα οποία δόθηκαν χρήματα; Μήπως να έχουμε κατά νου ότι υπάρχουν άνθρωποι που πεινάνε, άνθρωποι που σκοτώνονται σε πολέμους και παιδιά που θα έλεγαν ένα κατενθουσιασμένο ευχαριστώ ακόμη και στη θέα ενός πολύ απλού δώρου;

Δώρα αναφέραμε κι η λίστα με τις υποχρεώσεις μας, περιλαμβάνει σίγουρα την αγορά κάποιων δώρων προς βαφτιστήρια και συγγενείς ή φίλους που μπορεί να γιορτάζουν αυτές τις ημέρες. Η επιλογή είναι πάντα δύσκολη αλλά αυτό που δε θα πρέπει να λησμονούμε είναι η ουσία. Η κίνηση. Η σκέψη πως επιλέξαμε κάτι με αγάπη και με τη δική μας προσωπική σφραγίδα που δεν είναι άλλη από το νοιάξιμο. Η ουσία δεν είναι στα φαντεζί αλλά στα απλά. Και σίγουρα δεν είναι η αξία ενός δώρου που θα το κάνει παραπάνω πολύτιμο απ’ όσο ήδη είναι.

Τα εορταστικά τραπέζια είναι μια τεράστια πληγή για τα νοικοκυριά κάθε χρόνο και δε χρειάζεται να το κρύβουμε αφού οι τιμές πλέον σε πολλά αγαθά είναι έως απαγορευτικές. Είτε διοργανώνουμε εμείς το εορταστικό τραπέζι για το Πάσχα είτε μας έχουν καλέσει κάπου, τα έξοδα θα υπάρχουν με τη ζυγαριά να βαραίνει περισσότερο στην πρώτη περίπτωση. Οι επιλογές θα πρέπει και πάλι να είναι σοφές και να γίνονται με σύνεση. Με σεβασμό στο πορτοφόλι και τα έξοδα που θα ακολουθήσουν μετά την εορταστική περίοδο αφού αυτά δε σταματάνε ποτέ. «Μια ζωή την έχουμε κι ας ξοδέψουμε λιγάκι παραπάνω» είναι ένα από τα motto των ημερών μέχρι την αποκορύφωση του θείου δράματος και την Ανάσταση αλλά για να έρθει η «ανάσταση», το δράμα του να ξεφύγει το budget δε θα θέλει με βεβαιότητα να το βιώσει κανείς.

Μια από τις μανίες των ημερών αυτών είναι το καθάρισμα των σπιτιών κι η ανανέωση κάποιων χώρων. Άλλο μαρτύριο αυτό και δεν υπερβάλλουμε. Είναι άλλο το να περιποιηθείς τους χώρους του σπιτιού σου ή τις αυλές και τους κήπους σου κι άλλο το να μπεις σε μια διαδικασία που μόνο τελειωμό δεν έχει. Να βάψουμε, να ασπρίσουμε, να πλύνουμε, να αλλάξουμε κουρτίνες, να κατεβάσουμε σερβίτσια, να ξεστρώσουμε, να αλλάξουμε ριχτάρια, να κάνουμε τζάμια και μπαλκονόπορτες, ρολά, μπαλκόνια, κουράστηκες και μόνο που το διάβασες; Σκέψου να τα έχεις βάλει όλα αυτά κι άλλα πόσα στη λίστα με τις υποχρεώσεις και τα must μέχρι την Κυριακή του Πάσχα. Θαρρείς και θα έρθει η συντέλεια του κόσμου αν δε γίνουν όλα και μείνει κάτι για τις επόμενες ημέρες.

Και πάμε τώρα στο άγχος των ημερών αυτών. Η κατάνυξη, η εσωτερίκευση, η εμβάθυνση στην ουσία των άγιων ημερών για αρκετούς από εμάς ίσως να μπαίνουν σε δεύτερη μοίρα λόγω δουλειάς. Και κάπου ανάμεσα στα απαιτητικά ωράρια και τις επαγγελματικές υποχρεώσεις, προσπαθούμε να χωρέσουμε και όλα τα υπόλοιπα. Και καταλήγουμε να τρέχουμε από το πρωί μέχρι το βράδυ με την ημέρα μας να μοιράζεται στην κλασική καθημερινότητα και τις υποχρεώσεις για το Πάσχα. Πόσα να χωρέσει πια μια ημέρα; Πόσα να στριμώξουμε; Το άγχος συσσωρεύεται κι έρχεται να σκάσει την Κυριακή του Πάσχα όπου κατά πάσα πιθανότητα θα νιώθουμε ρετάλια από την κούραση.

Ένας Γολγοθάς με μεταφορική σημασία η λίστα μας αυτές τις ημέρες κι ίσως να μην κάνουμε τίποτε για να τη διαφοροποιήσουμε από άλλα, προηγούμενα Πάσχα τα οποία ορκιστήκαμε στον εαυτό μας πως τα επόμενα θα είναι διαφορετικά και θα λειτουργήσουμε αλλιώς. Για να χαρούμε πιο πολύ τα αγαπημένα μας πρόσωπα. Για να αντιληφθούμε πιο πολύ την ουσία των ημερών και να δώσουμε χρόνο στον εαυτό μας να τις απολαύσει. Για να γελάσουμε πιο πολύ κι όχι να κατσουφιάζουμε λόγω υπερβολικού άγχους. Για να προσφέρουμε την αγάπη μας και την απλότητα σε επισκέπτες και φιλοξενούμενους κι όχι εντυπωσιασμούς και φανφάρες.

Το Πάσχα αυτό ας κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε για εμάς, τον ψυχισμό μας και τα αγαπημένα μας πρόσωπα με γνώμονα τη σκληρή πραγματικότητα που αντιμετωπίζουν άλλοι άνθρωποι σε αυτό το κόσμο. Χωρίς υπερβολές κι άσκοπες κινήσεις εντυπωσιασμών. Κι ίσως κάπως έτσι, να αλλάξουμε κάποιες από τις αγχωτικές κι ίσως ανούσιες παραδόσεις με τις οποίες μεγαλώσαμε και να φτιάξουμε νέες, δικές μας. Εκείνες οι οποίες δίνουν έμφαση πρωτίστως στις στιγμές και τις αγκαλιές κι έπειτα στα λουκούλλεια γεύματα.

Καλό Πάσχα.