Μπαίνεις στο τρένο που ονομάζεται «ζωή» με άγνωστο προορισμό. Εξάλλου, κανείς μας δεν ξέρει τι του επιφυλάσσει η τύχη αλλά και ποια κατάληξη μπορεί να ‘χουν οι προσωπικές του επιλογές. Κι όπως για κάθε τρένο, έτσι και για το δικό σου, οι στάσεις πολλές. Σε άλλες θα επιλέξεις να κατέβεις ενώ θα υπάρξουν κι άλλες που πιθανότατα να προσπεράσεις.
Επαγγελματική αποκατάσταση, επιδίωξη καριέρας, σχέσεις κι έρωτες, γάμος κι οικογένεια είναι μονάχα κάποιοι απ’ τους σταθμούς. Το ζητούμενο φυσικά δεν είναι να κατέβεις σε όλους. Τα ερεθίσματα που θα επηρεάσουν το ποιους θα επιλέξεις ποικίλλουν. Κι ίσως να ‘χει έρθει η ώρα να αναρωτηθείς. Όχι για το αν μπήκες στο σωστό τρένο, μα για το πού τελικά θα κατέβεις.
Οι αστάθμητοι παράγοντες της ζωής σου πολλοί. Στην ερώτηση «Ποια είναι τα σχέδιά σου για το μέλλον;» οι περισσότεροι απ’ τους φίλους και τους γνωστούς σου θα απαντήσουν τα κλασικά. Τα αυτονόητα, δηλαδή, για μια κοινωνία σαν την ελληνική, με συγκεκριμένη κουλτούρα και προσδοκίες που περνάνε από γενιά σε γενιά.
Σίγουρα το να αποκατασταθείς επαγγελματικά και μάλιστα όσο πιο σύντομα γίνεται, θα ‘ναι η πρώτη και πολύ σημαντική στάση στην οποία θα επιλέξεις να κατέβεις. Πρόσεχε όμως, μην μπερδεύεις την επαγγελματική αποκατάσταση με το κυνήγι καριέρας. Γι’ άλλους αποτελεί ζητούμενο το να διακριθούν σε αυτό που επέλεξαν, μα υπάρχουν κι εκείνοι οι ρομαντικοί κι ονειροπόλοι που θα αναζητήσουν απλώς τα προς το ζην, αρκεί να χαίρονται την καθημερινότητα λιγάκι παραπάνω.
“Next stop, please”. Κι εδώ κατεβαίνετε όλοι. Είναι ο έρωτας κι η αγάπη. Μπορεί για κάποιους να μην αποτελεί αυτοσκοπό το να ερωτευτούν, το να αγαπήσουν και να αγαπηθούν. Τα πάντα είναι θέμα συγκυριών και τύχης, επίσης. Είναι, όμως, κι αυτή η ρημάδα η ζωή τόσο απαιτητική που το να επιλέξεις με ελαφρά την καρδία να την περάσεις μόνος σου, δεν το λες κι εύκολο. Γνωρίζουμε κι ανθρώπους που το δικό τους τρένο για κάποιο λόγο, που μόνο αυτοί γνωρίζουν, την προσπέρασε αυτή τη στάση. Ποτέ δεν ξέρεις. Πάντως θα το παλέψεις κι ό,τι γίνει. Διότι είναι και το άλλο, δίχως καριέρα μπορείς να συνεχίσεις τη ζωή σου, δίχως έρωτα κι αγάπη όμως;
Οι επόμενες στάσεις στην πορεία σου: φίλοι, παιδιά κι οικογένεια. Εδώ οι απόψεις και πάλι διχάζονται, μιας και το background του καθενός είναι αυτό που θα επηρεάσει σημαντικά τα παραπάνω. Όλα είναι θέμα και πάλι προϋποθέσεων, όπως η καταγωγή σου, η σεξουαλικότητά σου, η ηλικία σου, η σχέση σου με τους γονείς σου, η οικονομική σου κατάσταση τη δεδομένη στιγμή ή πολύ απλά τα «πιστεύω» κι οι αρχές με τις οποίες μεγάλωσες.
Τα πάντα επηρεάζονται απ’ τα πάντα. Σαν ένα καλοστημένο παιχνίδι που απαιτεί κινήσεις ζυγισμένες και καλά μελετημένες. Κι άντε, εσύ ήλπιζες από παιδί να μεγαλώσεις και να κάνεις τη δική σου οικογένεια, οι συνθήκες όμως σε φέρανε στο να το αναβάλλεις συνεχώς. Και κάπως έτσι, το δικό σου τρένο προσπέρασε αυτή τη στάση και τώρα απορείς για το πώς και το γιατί.
Η κοινωνική σου θέση, το οικογενειακό σου background, το πού θα ζεις τις δεδομένες στιγμές των αποφάσεων και πολλά άλλα είναι εκείνα που θα επηρεάσουν το αν θα πατήσεις το κόκκινο κουμπάκι που λέει “stop” για να κατέβεις. Το παράλογο στην όλη υπόθεση είναι να νιώθεις τύψεις, αν τελικά τα δικά σου «θέλω» αποκλίνουν κατά πολύ από εκείνα της οικογένειας και των φίλων σου. Βλέπεις, στο τρένο που ονομάζεται «ζωή» μπορεί να έχεις συνεπιβάτες, αλλά δεν είναι υποχρεωτικό να ‘χετε όλοι τον ίδιο τερματικό σταθμό.
Αυτό που εν τέλει θα πρέπει να θυμάσαι είναι πως πριν ή μετά από κάθε μεγάλη και σημαντική στάση, στη διαδρομή αυτού του τρένου υπάρχουν κι εκείνες οι μικρότερες που οδηγούν σε υπέροχα τοπία. Δεν έγινε και τίποτε αν δε θέλεις να σταματήσεις εκεί που κατεβαίνουν όλοι. Δοκίμασε να διαφέρεις και να πρωτοτυπήσεις. Λάβε υπόψη σου μονάχα το τι ορίζει η καρδιά σου.
Ναι, μεγάλη σου φάνηκε η διαδρομή κι έτσι είναι, γιατί πολύ απλά μιλάμε για τη ζωή σου και τα επιμέρους κομμάτια της. Το τρένο συνεχίζει με φρενήρη ρυθμό. Τα μάτια σου καρφωμένα στο κόκκινο κουμπί. Όπου εσύ επιθυμείς και τολμάς, κατεβαίνεις. Το εισιτήριο δεν έχει επιστροφή γι’ αυτό άκου καλά το μέσα σου κάνε σοφές επιλογές. Η ζωή, ένα τρελό τρένο κι εσύ ένας απ’ τους επιβάτες του.
Αφιερωμένο στους λαθρεπιβάτες της ζωής…
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη