Απ’ την εποχή του θρυλικού “To know us better” στον ελληνικό κινηματογράφο με τον Εξαρχάκο να απορεί για τα έπιπλα που μαγικά εξαφανιζόταν απ’ το σαλόνι για να δώσουν χώρο σε χορευτικές κινήσεις έως και τις μέρες μας, η έννοια του πάρτι έχει αλλάξει αρκετά. Το μόνο σίγουρο είναι πως δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην έχει καλεστεί ή διοργανώσει ένα, έστω και για μία φορά στη ζωή του.
Ένα πάρτι για τα γενέθλιά σου, ένα Σαββατόβραδο επειδή έτσι σου την κάπνισε, για να γιορτάσεις την αποφοίτησή σου, για την πρώτη σου πρόσληψη, για τον ερχομό ενός μωρού∙ όποια και να είναι η αφορμή για να ξεκινήσει αυτή η όμορφη προετοιμασία, θέλεις να το νιώσεις στο φουλ και να το χαρείς με όσους καλέσεις.
Με βεβαιότητα θα λέγαμε πως τα καλύτερα πάρτι της ζωής μας, τα πιο αλησμόνητα, τα τρελά κι αυτά που θέλουμε να ζήσουμε πάλι είναι αυτά που γίνανε «κεκλεισμένων των θυρών». Είναι εκείνα που γίνανε φυσικά σε οικείο χώρο, στο δικό μας ή στο σπίτι ενός φίλου, εκεί που αισθανόμαστε άνετα κι ελεύθεροι να ‘μαστε ο εαυτός μας. Και τα σπίτια κολλητών, εξάλλου, είναι σαν δικά μας, αφού τα έχουμε επισκεφθεί εκατοντάδες φορές ακόμη κι είναι μέρος της καθημερινότητά μας.
Τα καλύτερα πάρτι δεν είναι τα χαοτικά με τη μουσική στη διαπασών κι αγνώστους ανάμεσα σε γνωστούς. Δεν είναι εκείνα που την επόμενη ημέρα θα σε βρουν να αναρωτιέσαι αν τελικά πέρασες καλά ή έχασες το χρόνο σου προσπαθώντας να κερδίσεις εντυπώσεις μέσα σε ένα σύνολο ατόμων που δε διασκεδάζει πραγματικά. Είναι εκείνα που έχεις ζήσει με τους πολύ δικούς σου ανθρώπους, ζεστά κι απλά, χωρίς πολλές φανφάρες.
Σκέψου μια καθημερινή μέσα στην εβδομάδα με όμορφη διάθεση και χαλαρή εμφάνιση κι όχι απαραίτητα Σαββατόβραδα με άγχος τι να φορέσεις κι ετοιμασίες με τις ώρες μπροστά στον καθρέφτη για να πετύχεις μια εμφάνιση που θα κερδίσει κομπλιμέντα. Σκέψου γέλια κι αστεία με soundtrack τις μουσικές που αγαπάς να ακούς κι όχι ό,τι πουλάει εκείνη την περίοδο, τα γνωστά κι ενίοτε ενοχλητικά σουξέ που συναντάμε συνήθως.
Τα πιο αλησμόνητα πάρτι της ζωής μας έχουν χρώματα πολλά. Ξεκινούν με ζωηρά κόκκινα όπως κι η διάθεσή μας στην αρχή για ποτό, φαγητό, χορό, πειράγματα και χαβαλέ. Όσο περνάει όμως η ώρα αρχίζουν και παίρνουν χρώματα πιο ζεστά, πιο σκούρα, αφού η διάθεση για αληθινή επικοινωνία είναι πιο έντονη. Με μάξιμουμ 10 άτομα επιβεβαιώνεται το «λίγοι και καλοί» και το πάρτι παίρνει το χαρακτήρα που του αρμόζει. Δεν έχεις εκείνο το άγχος του πώς και με ποιο τρόπο θα γνωρίσεις κόσμο. Δεν έχεις το άγχος του πότε να πετάξεις κάποιο αστείο για να σπάσει ο πάγος σε μια συζήτηση.
Θα είσαι απλά ο εαυτός σου κι αυτό σου δίνει μεγαλύτερη γοητεία από ό,τι ο τέλειος συνδυασμός ρούχων που θα είχες επιλέξει μέρες πριν για μια άλλη περίσταση. Ακόμη και στην περίπτωση που πήγες σε αυτό το πάρτι για να συναντήσεις εκείνο το άτομο που κάνει την καρδιά σου να χοροπηδά, θα διαπιστώσεις πως με αυτές τις συνθήκες θα κερδίσεις πολλά περισσότερα από ό,τι σε κάποια άλλη, πιο στημένη και πιο φαντεζί βραδιά.
Τα καλύτερα πάρτι δεν έχουν ανάγκη από catering και προετοιμασίες φαγητών με αράδα μπουφέδες κι ασορτί σερβίτσια. Είναι εκείνα που έχουν στα πιάτα μεζεδάκια χειροποίητα, ίσως φτιαγμένα με αγάπη από μαμάδες και γιαγιάδες που θέλησαν να βοηθήσουν με τον υπέροχο τρόπο τους και το τσιμπολόγημα δε σταματά, ακόμα κι είναι πια κρύα. Θα τα τιμήσετε όλα μέχρι τις πρωινές ώρες!
Τα καλύτερα πάρτι της ζωής σου είναι αυτά που το αλκοόλ ακολουθεί τους ρυθμούς της μουσικής και τη χαλαρή συζήτηση πάνω σε πουφ και σκόρπιες πολυθρόνες. Μείνατε εσύ κι οι φίλοι σου ως αργά το πρωί να συνεχίζετε ένα όμορφο σκηνικό που θα θυμάστε για χρόνια. Είσαι απλά ο εαυτός σου, δεν προσποιείσαι κι εκφράζεσαι όπως θες. Το «γεια μας» πιο αραιό μα πιο ουσιώδες, μιας και σε κάθε τσούγκρισμα ποτηριών βγάζεις και μια αλήθεια σου.
Σε τέτοιου είδους πάρτι όλοι μας θέλουμε κι επιβάλλεται να βρεθούμε έστω για μία φορά στη ζωή μας. Είναι τα πάρτι για τα οποία όλοι θα μιλάνε την επόμενη ημέρα μετά το δεύτερο καφεδάκι για να φύγει το hangover -όχι όμως του ποτού αλλά της τέλειας διάθεσης. Είναι αυτά τα πάρτι στα οποία μεθάς περισσότερο από χαρά παρά από αλκοόλ. Κι αν κάπου εκεί χόρεψες και το πρώτο σου slow κομμάτι αγκαλιά με το άτομο που ήθελες, τότε σίγουρα θα χρειαστείς και τρίτο καφεδάκι παρέα με τα ίδια άτομα συνεχίζοντας το όμορφο πάρτι που ονομάζεται ζωή.
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη