Στη ζωή τα πάντα είναι θέμα σωστών κινήσεων και λεπτών χειρισμών. Αν, για παράδειγμα, σου έλεγαν ότι μέσα στις επόμενες τρεις σειρές θα σου αποκαλυφθεί μια αλήθεια, θα συνέχιζες να διαβάζεις μέχρι να διαπιστώσεις την αλήθεια που σου έταξαν. Τα πάντα είναι θέμα ψυχολογίας. Κι επειδή σου τάξανε παραπάνω μια αλήθεια.. Η αλήθεια αυτού εδώ του άρθρου είναι πως το να ξέρεις πώς να ζητάς χάρες στη ζωή αυτή είναι μοναδική τέχνη!
Χάρη, μ;iα λέξη γεμάτη χάρη και σκέρτσο. Με το που την προφέρεις νιώθεις να σε τυλίγει μια νότα αισιοδοξίας. Αν, φυσικά, είσαι εκείνο το άτομο που θα ζητήσει τη χάρη. Αλλά κι αν είσαι το άτομο που θα την εκπληρώσει, πάλι θα νιώσεις την ικανοποίηση ότι βοήθησες. Όπως και να ‘χει, είτε ανήκεις περισσότερο στη μία πλευρά είτε στην άλλη, η χάρη για να ζητηθεί, είπαμε, θέλει μαεστρία. Δε θέλει κόπο αλλά τρόπο.
Έχεις σκεφτεί ποτέ τα προσόντα των ανθρώπων που ξέρουν να ζητάνε χάρες; Όσο κι αν σε εκπλήσσει, χρειάζονται ιδιαίτερες ικανότητες για να μπορείς να πετυχαίνεις κάθε φορά αυτό που ζητάς. Σίγουρα, το βασικό είναι να χειρίζεσαι επιδέξια την ψυχολογία του άλλου. Όλα θα κριθούν εκείνη την πρώτη φορά που ζήτησες μια χάρη. Κι αν πάλι είχες τρακ την πρώτη φορά, σίγουρα υπήρξε χρόνος για βελτίωση, μιας κι ο άνθρωπος προσαρμόζεται εύκολα σε νέα δεδομένα. Αμφίβιο ον με αντοχές!
Το «κουταβίσιο βλέμμα» είναι ένα κλειδί πασπαρτού. Ανοίγει πόρτες αλλά και καρδιές, κι έτσι όλα εκπληρώνονται με έναν μαγικό τρόπο. Άπειρες φορές φίλοι εισέπραξαν τέτοιου είδους βλέμματα από φίλους. Αμέτρητες φορές μέσα σε μια ερωτική σχέση ο ένας εκ των δύο αντίκρισε ένα ζευγάρι γλυκά μάτια να εκλιπαρούν για κάτι. Απίστευτα πολλές φορές γονείς δεν μπόρεσαν να αντισταθούν σε μικρά πλάσματα που ξέρανε πώς να ζητήσουν κάτι και να πείσουν γι’ αυτό.
Ασφαλώς, υπάρχουν εκείνα τα άτομα στη ζωή μας στα οποία δεν μπορούμε να αντισταθούμε, δεν μπορούμε να πούμε «όχι» σε καμία περίπτωση. Μας εκμεταλλεύονται; Ίσως, μπορεί, αδιαμφισβήτητα ναι. Όλα, όμως, γίνονται εν γνώσει μας. Είσαι επιρρεπής στο άκουσμα της φράσης: «Να σου ζητήσω μια τοσοδούλα μικρή χάρη;». Η οποία, βάσει απαράβατου νόμου, συνοδεύεται πάντα από έναν ήπιο, γλυκό, τόνο στη φωνή, σβήνοντας όσο πλησιάζει το ερωτηματικό, ακριβώς για να δώσει έμφαση εκεί που θέλει. Και τι να απαντήσεις τότε; Έχεις ήδη κάνει τη χάρη, πριν καν ειπωθεί.
Απ’ τη στιγμή που θα σκάσεις χαμόγελο, η άλλη πλευρά θα καταλάβει πως πέτυχε αυτό που ήθελε. Και τότε θα κριθεί το επόμενο στάδιο, αν η χάρη εν τέλει παραμείνει αυτή που σκόπευε να ζητήσει αρχικά ή θα προστεθούν κι άλλες. Τα πάντα είναι θέμα αυτοπεποίθησης και σιγουριάς. Έχεις δει κανέναν να ζητάει χάρες, αν δεν το πιστεύει ο ίδιος από πριν πως θα γίνει; Με τίποτε! Αυτή είναι κι η τέχνη, στην τελική. Να το ‘χεις ήδη πλάσει στο μυαλό σου και να το πασάρεις με φαντεζί περιτύλιγμα στον άλλον.
Φυσικά, οι σωστές λεξούλες παίζουν σημαντικότατο ρόλο. «Εσύ που ποτέ δε μου χαλάς χατίρι.» ή το αφοπλιστικό «Αφού ξέρεις πόσο σε αγαπάω.» είναι οι άσσοι στο μανίκι. Πόσο μάλλον εκείνα τα «Μόνο εσύ μπορείς να με βοηθήσεις!» και «Σε χρειάζομαι.», που δίνουν στον παραλήπτη τους τη δύναμη του σωτήρα.
Σωστό timing! Πού πας χωρίς να ‘χεις υπολογίσει την κατάλληλη στιγμή για να ζητήσεις χάρη; Όλα στον χρόνο τους για το επιθυμητό αποτέλεσμα. Δεν επιλέγουμε ποτέ στιγμή που ο άλλος είναι νευρικός, αγχωμένος, σκεπτικός ή απλά κάπως περίεργος όλη μέρα. Αντιθέτως, περιμένουμε να χαλαρώσει, να κατεβάσει άμυνες, να πέσουν οι αντοχές και τα καθέκαστα. Μετρημένες και ζυγισμένες κινήσεις, ώστε να πετύχει το γλυκό. Γιατί γλυκιά θα είναι η γεύση που θα αφήσει όλο αυτό και για τις δύο πλευρές.
Ο ζητών ξέρει πώς να μην εγκαταλείπει αν δεν τα καταφέρει με την πρώτη φορά. Ο σύμμαχος σε αυτήν την ατυχή περίπτωση είναι η ματιά. Ρίχνει το βλέμμα λιγάκι χαμηλά, δείχνοντας απερίφραστα απογοήτευση, την οποία ακολουθεί θλίψη, και για τους πιο σκληροπυρηνικούς θα τρέξει πιθανότατα κι ένα υποτυπώδες δάκρυ, κι εκεί η όλη ιστορία έχει λάβει τέλος. Ο επιμένων νικά κι ο απέναντι έχει χάσει κάθε άμυνα μπροστά του. Τέχνη απαράμιλλης ποιότητας!
Οι χάρες επινοήθηκαν για να ζητούνται. Γι’ αυτό την επόμενη φορά που θα σκεφτείς από μέσα σου «Τέρμα, δεν την ξαναπατάω με χάρες», κάνε ένα rewind για να δεις γιατί την πάτησες την πρώτη φορά. Κάνε και σε αυτό το άρθρο τη χάρη να το μοιραστείς για του λόγου το αληθές.
Αφιερωμένο σε ‘κείνους που θα τους κάνουμε πάντα όλα τα χατίρια.
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη