Πολυπόθητο σενάριο 1: Να ερωτευτώ
Ανεξήγητο σενάριο 2: Να ξε-ερωτευτώ
Όσο πολυπόθητο είναι το πρώτο σενάριο άλλο τόσο πολυπόθητο είναι κάποιες φορές το δεύτερο στη ζωή μας. Και μπορεί ν’ ακούγεται σαχλό αλλά το να ερωτευτείς ίσως και να μην είναι τελικά τόσο δύσκολο όσο το να ξεχάσεις το συναίσθημα που σε κυρίευε. Συμβαίνει όμως να ξε-ερωτευόμαστε κάποιον, είτε επειδή το θέλουμε να συμβεί λόγω κάποιου χωρισμού είτε χωρίς να το επιδιώκουμε περνώντας με τον καιρό.
Πώς γίνεται να μας περνάει και να παλιώνει το συναίσθημα που κάποτε παρέσερνε νου και καρδιά; Υπάρχει κάποια εξήγηση για όλο αυτό ή απλώς μένουμε αποσβολωμένοι από τις εξελίξεις ειδικότερα όταν πρόκειται για έναν δυνατό έρωτα; Έχουμε δει πολλές φορές σχέσεις που δεν περιμέναμε να τελειώσουν, να παύουν να υφίστανται πια. Όπου το ζευγάρι παύει να νιώθει τα όσα ένιωθε. Κοινώς ξε-ερωτεύονται. Μπορεί ν’ ακούγεται κάπως σαχλό και σίγουρα ο έρωτας δεν είναι μπλουζάκι να συνειδητοποιήσεις πως δε σου κάνει και πλέον το αλλάζεις.
Αλλά τι κάνεις όταν δεν μπορείς να δεις τον άλλον ερωτικά πια; Χάνεις το συναίσθημα όταν βλέπεις πως δεν μπορείς να προσφέρεις όσα έδινες αρχικά μέσα στη σχέση. Δε θέλεις να δίνεις αλλά και να παίρνεις. Και μπορεί το κομμάτι του εγκεφάλου μας που ενεργοποιεί όλες αυτές τις χημικές διεργασίες όταν ερωτευόμαστε να νιώσει λιγάκι αδρανές και παραμελημένο όταν ξε-ερωτευόμαστε, όμως όλα γίνονται για κάποιο λόγο. Αρκεί να το δεις. Αρκεί ν’ αποδεχθείς την απουσία εκείνου του δυνατού συναισθήματος. Ν’ ασχοληθεί πια το μυαλό με τις αιτίες που έδιωξαν τον μεγάλο έρωτα.
Από την άλλη, πολλοί υποστηρίζουν πως ο έρωτας κάποια στιγμή, θέλοντας και μη, ξεφτίζει από μόνος του. Δίνοντας τη θέση του σε βαθύτερα συναισθήματα όπως η αγάπη. Ισχύει πως η αγάπη μετουσιώνει κι ολοκληρώνει τον έρωτα αλλά είναι αυτός ένας λόγος για να ξε-ερωτευτείς; Γιατί στην τελική οι άνθρωποι εξελισσόμαστε, αλλάζουμε, κι επομένως μπορεί να υπάρξουν πτυχές στη ζωή μας που φανερώνονται με τον καιρό και με τις συνθήκες που έχουν μεσολαβήσει.
Δεν είναι δεδομένο το συναίσθημα του έρωτα. Ειδικότερα δε, όταν είσαι με κάποιον για πολύ καιρό με συνεχή τριβή στην καθημερινότητα. Κι αφού συνειδητοποιήσεις πως δε νιώθεις αυτό που ένιωθες κι αφού το παλέψεις μέσα σου για να το φιλτράρεις, τότε το αποδέχεσαι. Ξε-ερωτεύτηκες. Σε ξε-ερωτεύτηκαν.
Φυσικά δεν υπάρχει μόνο το συναίσθημα ως εξήγηση σε όλο αυτό αλλά η επιστήμη έχει ασχοληθεί με σχετικές έρευνες. Στο Πανεπιστήμιο Cameron στην Οκλαχόμα, έγινε μια έρευνα από την Jane L. Sailor η οποία ειδικεύεται στη συμβουλευτική ζευγαριών, τη διαδικασία δηλαδή της θεραπείας στα ζευγάρια όταν αντιλαμβάνονται πως υπάρχει κάποιο θέμα πια στη σχέση τους. Εξετάστηκαν 8 άτομα που ξε-ερωτεύτηκαν το σύντροφό τους. Αναλύθηκε πώς αυτό συνέβη. Βλέπετε, υπάρχουν σημάδια που κάποιες φορές δε βλέπουμε ή δε θέλουμε να δούμε. Αν για παράδειγμα πάψουμε να νιώθουμε ασφαλείς μέσα στη σχέση ή δεν εμπιστευόμαστε όπως στην αρχή. Αν μας προκαλεί τις περισσότερες φορές εκνευρισμό παρά έλξη. Αν δεν έχουμε τη διάθεση να δημιουργούμε εκείνες τις συνθήκες που θα μας φέρουν πιο κοντά. Τον ρομαντισμό και την οικειότητα που είχαμε. Καταλήγοντας με βεβαιότητα σ’ έναν προβληματισμό και φυσικά θλίψη.
Η Jane Sailor κατέγραψε όλη την πορεία συζητώντας μαζί τους για το πώς τελικά ξε-ερωτεύτηκαν τον άνθρωπο που είχαν αρχικά ερωτευτεί πάρα πολύ. Μάλιστα σε πολλές περιπτώσεις κατέγραψε την ερώτηση «μα πώς ξε-ερωτεύτηκα» δια στόματος των ασθενών. Φαίνεται όμως πως συμβαίνει και δεν εκδηλώνεται μέσα από τσακωμούς τις πιο πολλές φορές. Εκδηλώνεται μέσα από μια σιωπηλή απογοήτευση. Μια εσωτερική θλίψη γι’ αυτό που άρχισες ν’ αντιλαμβάνεσαι πως σας συμβαίνει. Μια κατάθλιψη σε πολλές περιπτώσεις, γιατί θεωρείς πως δεν είσαι αρκετός για να το αντιστρέψεις. Πονάει η ψυχή σου αλλά και το σώμα σου. Αναρωτιέσαι πώς έγινε αυτό ξεφυλλίζοντας τις απτές αποδείξεις ενός κάποτε δυνατού έρωτα και δεν μπορείς να εξηγήσεις την πορεία προς την απώλειά του.
Όσο λοιπόν κι αν μας φαίνεται παράξενο, συμβαίνει. Υπάρχουν περιπτώσεις που η απόσταση μεταξύ των συντρόφων έγινε τόσο μεγάλη ώστε δεν υπήρχε καθόλου ερωτική έλξη. Για ποιον έρωτα μιλάμε σε τέτοιες περιπτώσεις; Άνθρωποι που δε θέλουν να φιλάνε στο στόμα τον σύντροφό τους ή να τον αγκαλιάζουν. Που τους απωθεί η οποιαδήποτε οικειότητα. Κι όλο αυτό με πόνο κι απορία για το πώς συνέβη.
Η αλήθεια είναι πως ο έρωτας έρχεται και παρέρχεται. Όπως ερωτεύεσαι μπορεί να ξε-ερωτευτείς. Όλα είναι στο μυαλό κι αυτό είναι αδιαμφισβήτητο. Η ειλικρίνεια κι ο σεβασμός είναι ο επίλογος κι είναι ένας επίλογος που αξίζει σε όλους.
Αφιερωμένο στα “ξε” που δεν υποδηλώνουν πάντα μια κάποια ελευθερία.
Συντάκτης: Μαίρη Σάμου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
