Ύπνος στην ταράτσα με ταβάνι τα αστέρια

Άλλος ένας μακρύς χειμώνας έφτασε επιτέλους στο τέλος του! Αρχές καλοκαιριού και το μυαλό σου φλερτάρει ήδη με εικόνες από τόπους θερινής αύρας, που θα σου δώσουν λίγη ανάσα ξεγνοιασιάς. Τι κι αν ο νους ταξιδεύει σε παραλίες και κοκτέιλ στην ξαπλώστρα, το σώμα σου είναι ακόμη στο ίδιο σημείο. Μα μέχρι να έρθει η πολυπόθητη απόδρασή σου σε νησιά κι εξοχές, υπάρχει ένα καταφύγιο που κάνει την καθημερινότητα ν’ αγγίζει κάτι απ’ τη λάμψη των διακοπών. Ένα μέρος που θα σε φέρει λιγάκι πιο κοντά στα αστέρια. Τι θα έλεγες για μια πολυτελή διανυκτέρευση όχι μόνο πέντε αλλά εκατομμυρίων αστεριών; Ύπνος σε ταράτσα κάτω απ’ τον έναστρο ουρανό.

Το έχεις σίγουρα σκεφτεί πολλές φορές, μα ίσως να μην το τόλμησες για διάφορους λόγους. Αλλά ακόμη κι αν το έχεις ήδη ζήσει, μια τέτοια βραδιά θέλει την επανάληψή της. Φέρε το στο μυαλό σου, πάμε να φτιάξουμε μαζί το σκηνικό, να το βιώσουμε νοερά κι έπειτα να το κάνουμε πράξη. Εξάλλου, τα καλύτερα ταξίδια, λένε, είναι αυτά του μυαλού.

Το σκοτάδι έχει αρχίσει να πέφτει, η διάθεση όμως ανεβαίνει. Εκεί, στον τελευταίο όροφο, σε ένα δωμάτιο με θέα που από πριν έχεις φροντίσει να κάνεις τις απαραίτητες προετοιμασίες για μια αξέχαστη βραδιά. Καλή κι η μοναξιά αλλά με παρέα περνάς πάντα καλύτερα. Αμόρε ή φιλαράκια, επιλέγεις τη συντροφιά σου για μια νύχτα που θα γραφτεί στα πρακτικά ως αξέχαστη και μοναδική. Ηχεία, κουβέρτες, μπίρες κι άλλα οινοπνεύματα για να ζαλιστούν και να αδειάσουν τα πνεύματα!

Μάζωξη, λοιπόν, στο τέρμα, στο πάνω πάτωμα, που πιο πάνω δεν έχει. Κάποιοι έρχονται λιγάκι πιο αργοπορημένοι, μα για όλους έχει χώρο. Αρχικά περιφέρεστε με στιλ χαλαρό, ξέρεις, τύπου μπουφέ, που πας κι έρχεσαι με το ποτό στο χέρι, τσιμπολογώντας ενδιάμεσα από συζητήσεις και γέλια. Δε χρειάζεται να σπάσει ο πάγος, είστε όπως γουστάρετε να είστε. Ελεύθεροι κι άνετοι, απολαμβάνοντας το αεράκι που αλλοιώνει πού και πού τους ήχους της μουσικής απ’ τα ηχεία.

Τα γέλια δυνατά, μα δε σε νοιάζει. Λογικά εκεί πάνω δε σας ακούει κανείς, μα κι αν κάποιος ενοχληθεί, μια περαντζάδα απ’ το λημέρι σας θα τον γλυκάνει. Και, κάπου εκεί, ανάμεσα σε ποτά, σνακ, εξομολογήσεις, και το προχωρημένο της ώρας, κάποιος ρίχνει την ιδέα: «Και δεν κοιμόμαστε κάτω απ’ τα αστέρια απόψε;» Γιατί όχι; Κι αν μοιάζει με τρέλα, είναι λίγες οι φορές στη ζωή που γινόμαστε παράτολμοι, μα αυτές τις στιγμές νιώθουμε πιο ζωντανοί από ποτέ, οπότε χαλάλι!

Όλοι βάζουν από ένα χεράκι για να ετοιμάσουν το σκηνικό. Άλλοι στρώνουν τις κουβέρτες καλύτερα, άλλοι ανάβουν κεράκια κι άλλοι αναλαμβάνουν τη μουσική. Υπάρχουν φυσικά κι οι λουφαδόροι της παρέας που πολύ απλά κόβουν βόλτες μέχρι όλα να ‘ναι έτοιμα. Κάθε παρέα που σέβεται τον εαυτό της έχει κι από έναν τέτοιον, μα πολλές φορές μπορεί να είναι κι αυτός που θα πετάξει τις καλύτερες ιδέες.

Κι έτσι, η νύχτα σας βρίσκει τον έναν πλάι στον άλλον να κοιτάτε τα αστέρια. Το τσιμέντο να ζεσταίνει την πλάτη σας απ’ τον ήλιο που είχε τραβήξει στη διάρκεια της ημέρας. Αν και σκεπασμένοι με ό,τι βρήκατε νιώθετε βασιλιάδες, έχοντας κάνει κράτηση στην καλύτερη σουίτα. Ποιος νοιάζεται για τοίχους και παράθυρα; Η θέα σας αποζημιώνει και μάλιστα χωρίς καμία χρέωση. Ταράτσα το μέρος, ταράτσα κι η διάθεση.

Τα γελάκια και τα αστεία αρχίζουν να μειώνονται κι οι αισθήσεις χαλαρώνουν. Τα βλέμματα καρφωμένα στον ουρανό χαζεύουν αστερισμούς και τα φώτα απ’ τα αεροπλάνα που περνούν δίνουν το κίνητρο για να ξεκινήσει ακόμη μια συζήτηση για προορισμούς που θα θέλατε να δείτε. Παύση μετά από όλο αυτό κι εκεί κάπου παίρνετε βαθιές ανάσες συνειδητοποιώντας τη στιγμή. Απόλυτη ελευθερία με εκείνους που αγαπάς.

Τα μάτια θα αρχίσουν να κλείνουν ξέροντας πως τολμήσατε να κάνετε κάτι που θα θυμάστε για καιρό. Ύπνος κάτω απ’ τα αστέρια σε ένα μέρος που οι περισσότεροι σνομπάρουμε, κι ας είναι ακριβώς μπροστά μας. Σε εκείνη την ταράτσα νιώσατε ελεύθεροι κι ανέμελοι. Ξέγνοιαστοι και θαρραλέοι. Νιώσατε ζωντανοί. Κι αν το επόμενο πρωί σας βρήκε κάπως πιασμένους, ποιος νοιάζεται; Σας αποζημίωσε το ξημέρωμα κι ένας καφές που σαν αυτόν δεν υπάρχει όμοιος.

Στιγμές σαν κι αυτήν, διαφορετικές και πολύτιμες, είναι στο χέρι μας να συμβούν. Μας απορροφά τόσο η καθημερινότητα που ξεχνάμε πως γύρω μας υπάρχουν μικροί παράδεισοι. Είσαι, λοιπόν, για μια μικρή μετακόμιση της μίας νύχτας; Όχι πολύ μακριά, απ’ την ταράτσα του μυαλού σου στην ταράτσα του σπιτιού σου.