Από ξαναζεσταμένο φαγητό καλύτερα νηστικοί

Κάποιες φορές, λένε, πως η πολλή ησυχία προμηνύει πως κάτι θα συμβεί. Κάτι καλό; Κάτι κακό; Θα φανεί όταν έρθει η στιγμή. Κι αν δεν είσαι προετοιμασμένος για να αντιμετωπίσεις μια κατάσταση που ίσως και να σε ταράξει, τότε τι κάνεις; Τα κλασικά. Υπομονή κι επιμονή. Κι αυτά τα απρόσμενα δεν προειδοποιούν. Ούτε θα σε ρωτήσουν αν τα θες ή δεν τα θες. Εκείνα αποφασίζουν για σένα, χωρίς εσένα.

Άνθρωποι περαστικοί απ’ τη ζωή μας πολλοί, για διάφορους λόγους. Κάποιους απ’ αυτούς τους γνωρίζουμε. Κάποιους αργούμε να τους αντιληφθούμε κι υπάρχουν κι εκείνοι που δεν τους μαθαίνουμε ποτέ, ίσως γιατί δεν ήμασταν έτοιμη να τους μάθουμε.

Άνθρωποι που μας χάρισαν χαμόγελα από ευτυχισμένες στιγμές, που στάθηκαν δίπλα μας σε δύσκολες καταστάσεις, εκείνοι που μας έμαθαν πράγματα και τους μάθαμε κι εμείς, ακόμα κι εκείνοι που μας πλήγωσαν και μας έκαναν να αισθανόμαστε πως μόνο δίνουμε, χωρίς να παίρνουμε, ήταν όλοι πολύτιμα μαθήματα.

Πολλές σχέσεις ξεκινάνε παραμυθένια, οι περισσότερες, με μεγάλα λόγια για το μέλλον και σπουδαίες υποσχέσεις, αλλά η συνέχεια, συνήθως, καταλήγει πολύ διαφορετική. Κι εκεί που έχεις πάρει τις αποφάσεις σου, έχεις μαζέψει τα κομμάτια σου, έχεις συγκεντρώσεις τις σκέψεις σου και ξεκινάς να σε θυμάσαι ξανά και να βρίσκεις πάλι τον όμορφο εαυτό σου, που κόντεψες να χάσεις, το παρελθόν αποφασίζει να εμφανιστεί και το κάνει. Προσπαθεί να μπει στη ζωή σου ξανά. Μετάνιωσε. Έτσι λέει. Ζητάει τη συγχώρεσή σου.

Να του κάνεις χώρο; Σε ποιον; Σε εκείνον που κάποτε σε στρίμωξε στη ζωή του; Που με τον τρόπο του σου έδειξε τις κινήσεις για το πώς να θάψεις τα πιο όμορφα κομμάτια του εαυτού σου; Σε αυτόν;

Γύρισε για να του δώσεις μια δεύτερη ευκαιρία ώστε να σε πληγώσει ξανά και να αποτελειώσει αυτό που ξεκίνησε ή μήπως, όντως, κατάλαβε πόσα αξίζεις και θυσίασε τον εγωισμό του κάνοντας αυτό το βήμα για να σε διεκδικήσει ξανά; Το να βάλεις στη ζωή σου και πάλι εκείνον που κάποτε έπαιζε την ηρεμία σου στα δάχτυλά του σαν μαριονέτα, σου αξίζει;

Θα ακούσεις, σίγουρα, πολλές απόψεις από ανθρώπους στους οποίους θα μοιραστείς αυτό το γεγονός, προκειμένου να ακούσεις αυτή τη μία που θες να σε επηρεάσει ή τουλάχιστον να σε βάλει σε σκέψεις. Θα υπάρξει εκείνος που θα σου πει πως όλοι αξίζουν μια δεύτερη ευκαιρία, γιατί άνθρωποι είμαστε και κάποιες φορές λειτουργούμε επιπόλαια. Θα υπάρξει κι ο άλλος που θα σου πει να μην το σκέφτεσαι, ούτε σαν ιδέα στην άκρη του μυαλού σου, το να επιτρέψεις σε κάποιον που σε πλήγωσε να εισβάλει στη ζωή σου και πάλι.

Στην ουσία, όμως, αυτό που μετράει είναι η κρίση η δική σου. Κι εσύ, έχεις ξενερώσει! Έχεις ξενερώσει και δε γουστάρεις τις επιστροφές, εκείνες τις αναίτιες όποτε σε θυμούνται. Εκτιμάς κάθε παρουσία στη ζωή σου, γιατί κάτι σου πρόσφερε, ασφαλώς. Είσαι, όμως, σε θέση να κρίνεις αν έχουν κάτι παραπάνω να σου δώσουν. Κι αν αυτό το «παραπάνω» είναι θλίψη και στεναχώρια, σίγουρα δε θα επιλέξεις να τους δεχτείς πίσω. Εκτός κι αν είσαι βιτσιόζος, που αυτό είναι άλλο θέμα.

Η ζωή έχει ομορφιές και μάλιστα γλυκές ομορφιές. Δεν υπάρχει λόγος, λοιπόν, να επιμένεις να γεύεσαι τα πικρά κομμάτια της, πόσο μάλλον όταν γνωρίζεις ποια είναι και τα έχεις δοκιμάσει ξανά στο παρελθόν. Να γεμίζεις το παρόν και το μέλλον σου με χαμόγελα, όχι με αχαριστία και στεναχώρια. Για να έβγαλες έναν άνθρωπο απ’ τη ζωή σου ή να προτίμησες τη φυγή του, σημαίνει πως έκρινες ώριμα με καθοδηγητή τη σκέψη κι όχι το συναίσθημά σου και διάλεξες το καλό σου.

Κι ήρθε η στιγμή που θα επιβεβαιώσεις γι’ ακόμη μια φορά στον εαυτό σου, τώρα, πως αξίζεις ως άνθρωπος να γεμίζεις από καταστάσεις κι από ανθρώπους αληθινούς, που σ’ αγαπάνε και στο δείχνουν καθημερινά μέσα απ’ τα πιο απλά πράγματα.

Κι όσο για εκείνους που επισκέπτονται τη ζωή μας όποτε μας θυμηθούν, πλέον θα το σκεφτούν πολύ για να ξαναπεράσουν απ’ έξω. Γιατί όταν ο κύκλος κλείνει, κλείνει! Κι όσο και να ψάχνει για ανοίγματα, δε θα βρίσκει.