Φίλε, κρατάς μυστικό;

Θα έχεις καταλάβει κι εσύ πως όσο κλειστός χαρακτήρας κι αν είσαι οι άνθρωποι που συναναστρέφεσαι καθημερινά είναι αρκετοί. Ίσως βρίσκεστε σε κοινό εργασιακό περιβάλλον, γειτονιά, ακόμα και σπίτι. Μοιράζεσαι πράγματα μαζί τους, στιγμές, όμορφες κι επεισοδιακές καταστάσεις. Κάποιες στιγμές πετυχαίνεις τον εαυτό σου να απορεί με την τόση ευκολία που έχεις να ανοίγεσαι σε ορισμένους ανθρώπους. Ίσως να στο βγάζουν επειδή το κάνουν κι εκείνοι σε σένα. Ίσως να το έχεις συνηθίσει και να μην καταλαβαίνεις πως πλέον γίνεται μηχανικά. Μπορεί, όμως, να τα λες όλα αυτά, επειδή σου εμπνέουν οι ίδιοι εμπιστοσύνη.

Για να μπορέσεις να ανοιχτείς σε κάποιον σημαίνει πως πρώτα θα πρέπει να ‘χει κερδίσει την εμπιστοσύνη σου. Κάποιος που τον βλέπεις καθημερινά και που εκείνος σου μιλάει με άνεση για τα προσωπικά του δε σημαίνει πως είναι απαραίτητα κι άξιος εμπιστοσύνης ή ότι οφείλεις να ακολουθήσεις κι εσύ το μοτίβο του. Αυτό είναι κάτι που κερδίζεται, δεν υποχρεώνεται. Τον δοκιμάζεις τον άνθρωπο που έχεις δίπλα σου, όχι σε πλαίσιο ελέγχου, απλώς μέχρι νιώσεις ασφαλής πως έστω κι αυτό το πιο μικρό που θα μοιραστείς μαζί του δε θα πάει κι εκείνος να το μοιραστεί με άλλους.

Σίγουρα, θα υπήρξε κάποτε στη ζωή σου κάποιος που να του είπες κάτι εμπιστευτικά και μετά από κάποιο χρονικό διάστημα έμαθες πως γνώριζαν κι άλλοι πολλοί ακόμα αυτό που του είχες εκμυστηρευθεί. Γιατί έχουμε τόσο την ανάγκη να μιλάμε για τα προσωπικά μας; Άλλο να παρουσιάσεις την κατάστασή σου σαν ένα άσχετο γεγονός προκειμένου να πάρεις έτσι μια επιπλέον γνώμη κι άλλο να λες τα πάντα και με κάθε λεπτομέρεια, με αποτέλεσμα να καταλήγεις θύμα κουτσομπολιών από ανάξιους εμπιστοσύνης δήθεν φίλους σου.

Κάποιες φορές έχουμε την ανάγκη να νιώσουμε πως έχουμε δίπλα μας ανθρώπους που μπορούμε να μοιραστούμε μαζί τους πολλά παραπάνω από αυτά που θα θέλαμε. Κι εκεί γίνεται το λάθος, όταν χαρακτηρίζουμε έναν περαστικό στη ζωή μας φίλο μας. Το να είναι κάποιος ευγενικός ή να περνάτε μαζί καλά δε σημαίνει πως είναι κι έμπιστος.

Πώς νιώθεις όταν συνειδητοποιείς πως αυτά που εμπιστεύεσαι στους φίλους σου πάνε κι εκείνοι και τα λένε επίσης εμπιστευτικά κάπου αλλού, ανοίγοντας έτσι ένα μεγάλο κύκλο διαρροής της ιστορίας σου; Εννοείται απογοητευμένος κι ενοχλημένος με εκείνους αλλά και με τον εαυτό σου. Ίσως δεν έβαλες όρια, ίσως απ’ την ανάγκη σου να δεθείς κράτησες στη ζωή σου λάθος ανθρώπους.

Μάθε να ακούς τους φίλους σου κι αν είναι αληθινοί ή όχι θα το καταλάβεις με τον καιρό. Εκείνος που θα του πεις κάτι και θα σου κάνει σωστή κριτική λέγοντας την άποψή του, εκείνος που δε θα σε κουτσομπολεύει σε άλλους λέγοντάς τους ακόμα και το πόσο γελοία κοιμάσαι, εκείνος που όταν δε θέλει να σε ακολουθήσει κάπου θα στο λέει αμέσως χωρίς να μπαίνει στη διαδικασία να βρίσκει του κόσμου τις δικαιολογίες, προκειμένου να σου κρύψει τον αληθινό λόγο, εκείνος που θα κάνει ένα λάθος και θα το παραδεχτεί χωρίς να προσπαθήσει να το ρίξει πάνω σου, επειδή ξέρει πως είσαι πάντα σε θέση να τον καλύψεις, εκείνος είναι ο αληθινός φίλος σου.

Ο έμπιστος φίλος που θα χαίρεσαι την κάθε μέρα που είναι στη ζωή σου και που μπορείς να μοιράζεσαι μαζί του κάθε βλακεία που έχεις στο κεφάλι σου, επειδή ξέρεις πως δε θα σε κράξει -ίσως γιατί κι εκείνος την ίδια μαλακία θα έκανε στη θέση σου. Όταν τον βρεις, λοιπόν, ή συνειδητοποιήσεις πως τον έχεις ήδη δίπλα σου, μην τολμήσεις να τον αφήσεις.

Εμπιστοσύνη και μπέσα, ρε φίλε, δε θέλει κόπο να είσαι αληθινός.