9 μήνες δένεσαι με τη μαμά, με τον μπαμπά στο πρώτο βλέμμα

Ερχόμαστε όλοι στον κόσμο αυτό με τον ίδιο τρόπο. Όχι, δε μας φέρνει ο πελαργός, το ξέρεις πια καλά αυτό! Εννέα μήνες μεγαλώνουμε μέσα στο σώμα της μαμάς μας, κι έτσι αναπόφευκτα αποκτάμε ένα δέσιμο μαζί της πριν καν γνωριστούμε. Σε μια εγκυμοσύνη, στη γέννα ενός μωρού όλα σχετίζονται με τη μητέρα, τη γυναίκα που το φέρνει σε αυτή τη ζωή. Σχεδόν κανείς, όμως, δε δίνει προσοχή στον πατέρα, όχι τουλάχιστον όση χρειάζεται. Ε, δεν είναι ώρα να δικαιωθούν;

Σκέψου τον μπαμπά σου. Τη φιγούρα αυτού του ανθρώπου που, λογικά, θαυμάζεις κι έχεις μαζί του μία ανεξήγητα ιδιαίτερα σχέση. Ο άνθρωπος αυτός, λοιπόν, δε σε γνώριζε πριν κάνεις το ντεμπούτο σου, τη μεγαλοπρεπή εμφάνισή σου στη ζωή. «Γιατί η μαμά με  γνώριζε;» Όχι ακριβώς μα κάπως ναι. Γιατί η σχέση εμβρύου με τη μαμά είναι περίπλοκη! Εννέα μήνες συστήνεστε ο ένας στον άλλο καθημερινά, ζεις στο σώμα της, σε μεγαλώνει μέσα της, αισθάνεται τις κινήσεις σου.

Ο μπαμπάς σου, πάλι, αδυνατούσε να το εξηγήσει όλο αυτό, δεν μπορούσε να το νιώσει -κι ας προσπαθούσε, μ’ ένα χέρι μονίμως πάνω στην κοιλιά της μητέρας σου. Περίμενε εννέα μήνες κι ανυπόμονα μετρούσε αντίστροφα για να σε αντικρίσει, για να σε αγκαλιάσει, να σε κρατήσει σφιχτά, να σε προστατέψει, να σου χαρίσει τον κόσμο ολόκληρο. Μοιραία∙ μόνο έτσι θα μπορούσε να χαρακτηρίσει κάποιος την πρώτη σας συνάντηση.

Σε κρατάει για πρώτη φορά στην αγκαλιά του, ένας καινούργιος άνθρωπος, κι είναι μία στιγμή σοκαριστικά όμορφη μα και τρομακτική. Ο δικός του άνθρωπος, το πλασματάκι του που τόσο ανυπομονούσε να συναντήσει. Ξέρεις, εκείνη η στιγμή είναι τόσο ιδιαίτερη που αν δεν τη βιώσεις απ’ την πλευρά του γονιού, ίσως να μην μπορέσεις να την αντιληφθείς στον απόλυτο βαθμό. Γιατί προσπάθησε να σκεφτείς πως ενώ αντικρίζει το θαύμα της φύσης, δηλαδή ένας νέος άνθρωπος να γεννιέται, μια γυναίκα να δίνει ζωή, παράλληλα συνειδητοποιεί πως κι ο ίδιος αποτελεί κομμάτι αυτής της δημιουργίας, δίνει κι αυτός ζωή. Είναι υπεύθυνος για ‘σένα, είναι περήφανος. Πώς γίνεται αυτό; Δε χρειάζονται παραπάνω από μερικά δευτερόλεπτα να σε δει, να σε επεξεργαστεί, να σε θαυμάσει, να σε αγαπήσει. Εκείνα τα πρώτα δάκρυα χαράς για τη γνωριμία που τόσο καιρό περίμενε. Και μετά το χαμόγελό του φτάνει στα αφτιά. Πώς να μην είναι ευτυχισμένος;

Χαζομπαμπάς! Ίσως ο πιο κατάλληλος χαρακτηρισμός για κάθε φρέσκο μπαμπά. Όχι με την έννοια του αφελή, προφανώς, αλλά του τρελαμένου για ‘σένα. Είναι ικανός να κάνει τα πάντα για ‘σένα και το εννοεί, το πιστεύει, θα το κάνει. Θα σε καλομάθει, θα αρνηθεί να σου χαλάσει τα χατίρια, θα σε προστατεύει, δε θα επιτρέψει σε κανέναν να σε πληγώσει. Υπερπροστατευτικός, με την πιο αγνή κι όμορφη έννοια. Μα παράλληλα κι υποστηρικτικός. Θα πιστέψει σε ‘σένα, θα σου δώσει δύναμη και κίνητρο, θα σε διδάξει πράγματα, θα μοιραστεί μαζί σου το πάθος του για την αγαπημένη του ομάδα, θα καμαρώνει σε κάθε μικρό και μεγάλο σου κατόρθωμα.

Ασύγκριτο το δέσιμό μας με τις μανάδες μας μα κι οι μπαμπάδες μας μάς αγαπάνε. Άνευ όρων. Χωρίς να περιμένουν αντάλλαγμα. Ίσως μονάχα μια αγκαλιά σου, ένα φιλί κι ένα «σ’ αγαπώ». Κι ας το παίζουν κάποτε σκληροί, γιατί αυτό τους επέβαλε η κοινωνία, μέσα τους λιώνουν. Απ’ την πρώτη στιγμή και για πάντα!

Ένα μεγάλο «σ’ αγαπώ» και «σε ευχαριστώ» στον μπαμπάκα μου!