Εκμεταλλεύσου την οικειότητα

Σε κάθε σχέση, η αρχή είναι η πιο ιδιαίτερη κι όμορφη περίοδος. Τότε που ακόμη γνωρίζεις τον άλλον, ανακαλύπτεις στοιχεία του χαρακτήρα του, σε εξιτάρει αρκετά το άγνωστο, γιατί έως τότε δεν αποτελούσε κομμάτι της ζωή σου. Ο ενθουσιασμός σας κρατάει στα μέλια.

Στη συνέχεια το δέσιμο μεταξύ σας ωριμάζει, αναπτύσσεται πια μια διαφορετική επικοινωνία. Μέρα με τη μέρα έρχεστε όλο και πιο κοντά, διαμορφώνοντας τη δική σας καθημερινότητα. Δημιουργείται, όμως, κάπου εκεί κι ανάμεσα στην τόση οικειότητα και μια κάποτε άνευρη ρουτίνα που διαρκώς επαναλαμβάνεται.

Δε συμβαίνει κάτι διαφορετικό, όλα κυλούν σχετικά ήρεμα μα κι αρκετά βαριεστημένα κι εκεί είναι που χτυπάει ένα κόκκινο προειδοποιητικό καμπανάκι μέσα στη σχέση. Όλοι το έχουν βιώσει, άλλοι σε μεγαλύτερο κι άλλοι σε μικρότερο βαθμό. Είναι γνωστή κι οριακά αναμενόμενη η φάση της βαρεμάρας. Κι απόλυτα φυσιολογική, δηλαδή. Δε γίνεται πάντα να ζείτε έντονα, κάποτε αναγκαστικά θα χαλαρώνετε ρυθμούς.

Τι συμβαίνει, όμως, όταν τα χασμουρητά είναι μακράν περισσότερα απ’ τις στιγμές πάθους; Η καθημερινότητα σκοτώνει τον έρωτα κι αν απλά παραδοθείς στη ρουτίνα, οι τίτλοι τέλους θα πέσουν πριν προλάβεις να το καταλάβεις. Αν δεν αλλάζετε παραστάσεις, αν καθημερινά ακολουθείτε το ίδιο οργανωμένο πρόγραμμα, χωρίς κανένα περιθώριο ξαφνιάσματος, απομακρύνοντας όλα τα αναπάντεχα γεγονότα και τις εκπλήξεις, είναι λογικό κάπου να χαθεί η μαγεία, κάπου να κουραστείς ή και να ξενερώσεις.

Το σασπένς και το απρόοπτο είναι αυτό που κάνει την ουσιαστική διαφορά. Για να κρατηθεί ζωντανή η μαγεία και τα συναισθήματα (σχεδόν) όσο έντονα ήταν και στην αρχή χρειάζεται θέληση, προσπάθεια και λίγο ρίσκο, να καλωσορίζεις καινούργια πράγματα και ταυτόχρονα να κρατάς χρόνο μόνο για τον εαυτό σου για να μη σβήσει το μυστήριο μες στην υπερβολική οικειότητα.

Με άλλα λόγια όταν σε θεωρεί ο άλλος δεδομένο ή αντίστοιχα εσύ το σύντροφό σου, αυτομάτως κάνετε την αρχή του τέλους στη σχέση. Όταν χάνεις το ενδιαφέρον σου και παύεις να διεκδικείς τον άνθρωπό σου, είναι προτιμότερο να αποχωρείς απ’ το να μένεις από συνήθεια και να μειώνεις την αξία και την αυτοπεποίθηση του άλλου. Αν πάλι τα συναισθήματά σου δεν έχουν αλλάξει, απλά σε ρούφηξε η συνήθεια, ενεργοποιήσου πριν να ‘ναι αργά.

Είναι προτιμότερο σε μια σχέση να υπάρχει μια μικρή υγιής δόση ζήλιας, ακόμα και μετά από πολλά χρόνια, από ένα χλιαρό βόλεμα που βαπτίζεται εμπιστοσύνη. Οι σχέσεις κρατάνε όσο τα ζευγάρια δε σταματάνε να φλερτάρουν, να ενθουσιάζονται με τα μικρά και καθημερινά, να νοιάζονται και να το δείχνουν.

Σαφώς και δε γίνεται να ζεις διαρκώς στην τσίτα και στιγμή να μη χαλαρώνεις, η βαρεμάρα κάποιες στιγμές έρχεται αναπόφευκτα, το θέμα είναι να μη βρίσκει χώρο για να εδραιωθεί. Γιατί όσο δε συμβαίνει κάτι διαφορετικό, θα παγώνουν όλα τα κομμάτια της σχέσης. Και το σεξ μέσα σ’ αυτά, και μια ερωτική σχέση ανάμεσα σε δύο ανθρώπους που έχουν ξεχάσει πώς να ’ναι πρώτα απ’ όλα εραστές, δεν έχει πολλές πιθανότητες να αντέξει.

Η οικειότητα εκτός από παγίδα μπορεί να γίνει κι ευκαιρία. Ξέρεις καλά το σύντροφό σου, ξέρεις τι τον ικανοποιεί και τι του αρέσει, κι αυτό είναι υπέρ σου. Για να μη μοιάζει, όμως, όλο αυτό μηχανικό, σχεδόν ρομποτικό, χρειάζεται κι ανανέωση, πειραματισμοί και νέες δοκιμές.

Οι σχέσεις πάντα από ένα σημείο και μετά θα ρουτινιάζουν, μα αυτό δε χρειάζεται να σε τρομάζει, καθώς υπάρχουν κι ωραίες ρουτίνες. Το σημαντικό είναι αυτή η φάση μουδιάσματος και βαρεμάρας να μην κρατήσει παραπάνω απ’ την ίδια τη σχέση. Να μάθεις να την αντιμετωπίζεις έξυπνα και πονηρά, να μην αφήσεις να σε χειρίζεται αλλά να τη γυρνάς υπέρ σου.

Η καλύτερη άμυνα, άλλωστε, είναι η επίθεση.  Δοκιμάστε νέα πράγματα, βγες απ’ τα όριά σου και κάνε τον άλλον να απορεί με το τι έχεις στο μυαλό σου. Η παρτίδα μόλις ξεκίνησε κι εσύ έχεις ήδη έναν άσο στο μανίκι σου, αυτόν του αιφνιδιασμού.