Φοράτε ακόμη τα δώρα μας;

Δώρα. Ποιος μπορεί να αρνηθεί ότι ενθουσιάζεται με το να δίνει ή να παίρνει δώρα; Και μόνο που προφέρεις τη λέξη, καρφιτσώνεται ένα χαμόγελο, βγαίνει ένα όμορφο συναίσθημα. Όταν κάνεις κάποιο δώρο εκδηλώνεις αυτομάτως στον παραλήπτη του, με τον πιο απλό ίσως τρόπο, πώς νιώθεις για αυτόν. Τα δώρα θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν ως μια μικρή κίνηση έκφρασης αγάπης. Πώς νιώθεις, όμως, όταν βλέπεις έναν άνθρωπο που αγάπησες να φοράει ένα δώρο σου, παρόλο που πλέον ο ένας δεν αποτελεί κομμάτι της ζωής του άλλου;

Το να χρησιμοποιεί ένας πρώην σου κάτι που εσύ του αγόρασες μπορεί να ερμηνευτεί με πολλούς τρόπους. Ίσως να μη σημαίνει και τίποτα, καθώς πολλά απ’ τα δώρα που κάνουμε προορίζονται για καθημερινή χρήση, όπως ένα ζευγάρι αθλητικά παπούτσια, μια τσάντα, ένα τζιν, που απλά τον βόλεψαν. Ίσως και να έχει μηδαμινή σημασία επειδή στον άλλο αρέσει τόσο πολύ που απλά θέλει να το φοράει.

Πάντα, όμως, υπάρχει κι η άλλη όψη του νομίσματος. Αυτό το ανεξήγητα ύπουλο αντικείμενο, οτιδήποτε κι αν είναι, βρίσκεται εκεί κι εσύ μόλις έκοψες εισιτήριο για ένα σύντομο ταξίδι στα σοκάκια του παρελθόντος. Θες-δε θες. Γιατί ξέρεις πολύ καλά ότι αυτό το δώρο το πήρες όταν είχε τα γενέθλιά του, στην πρώτη σας επέτειο, μετά από εκείνον τον ανεπανάληπτο καβγά ή απλά επειδή όταν το είδες στη βιτρίνα σκέφτηκες ότι θα ήταν ιδανικό πάνω του.

Αν έχεις χωρίσει ήρεμα, χωρίς εντάσεις και λόγια που ξέρεις ότι δεν εννοούσατε, τότε οποιοδήποτε δώρο σου θυμίζει καταστάσεις και στιγμές που ζήσατε μαζί και χάνεσαι έχοντας μια θετική εικόνα για το άτομό του. Ακόμα, όμως, κι αν χώρισες άσχημα, απότομα, σε σημείο που δε μιλιέστε, γνωρίζεις ότι αυτός ο άνθρωπος πέρασε απ’ τη ζωή σου, άφησε το στίγμα του και τα δώρα είναι μια μικρή υπενθύμιση κι επιβεβαίωση όσων ζήσατε. Ενθύμια για να επαναφέρεις στη μνήμη σου τις καλές κι όμορφες στιγμές. Αν κοιτάξεις πιο βαθιά θα καταλάβεις ότι δεν έχει σημασία πόσο ακριβό ή καλό είναι το δώρο που έκανες ή σου πρόσφεραν, αλλά η κίνηση, η σκέψη ότι αυτό το αντικείμενο το διάλεξες με σκοπό να κάνεις έναν άνθρωπο να σε σκέφτεται όσο το φορά ή το χρησιμοποιεί.

Σκέψου πώς νιώθεις κάθε φορά που βλέπεις πάνω σε έναν κάποτε δικό σου άνθρωπο μια δική σου πινελιά. Σαν να ξέρεις πως πάντα θα αποτελείς ένα κομμάτι στη ζωή του. Ένα σφίξιμο, ένα τσίμπημα στην καρδιά, ένας κόμπος στο λαιμό, ανάμεικτα συναισθήματα. Γιατί; Γιατί ξέρεις ότι αυτό είναι το δικό σου δώρο, που εσύ το διάλεξες, που κάθε φορά του έλεγες πόσο του πάει, πόσο τον ομορφαίνει, πόσο ταιριάζει με τα χρώματά του κι εκείνος καμάρωνε, με ένα χαμόγελο μέχρι τα αφτιά. Κι όλα αυτά άρχισαν από μια δική σου κίνηση. Ένα χαμόγελο ζωντανός πίνακας ζωγραφικής, υπογεγραμμένο από εσένα.

Τι σημαίνει που το φοράει; Ή, μάλλον, σημαίνει κάτι για ‘κείνον ή του είναι τελείως αδιάφορο; Πάλι γέμισες με σκέψεις το μυαλουδάκι σου. Για να το κράτησε σημαίνει ότι είχε αληθινά αισθήματα για σένα. Τα δώρα από αγαπημένα πρόσωπα δεν τα πετάμε, όπως και να έληξε η σχέση, είναι οι αποδείξεις όσων ζήσαμε.

Άσχετα, όμως, απ’ το τι σημαίνει για τον άλλο το δώρο, σκέψου τι σημαίνει για σένα να τον βλέπεις να το φορά. Ακόμα κι όταν οι άνθρωποι φεύγουν απ’ τη ζωή μας, όταν οι δρόμοι μας χωρίζουν, τα δώρα είναι πάντα εκεί να μας θυμίζουν πού και πού μια όμορφη ιστορία που αποτελεί πλέον παρελθόν. Εμείς επιλέγουμε πώς θα την θυμόμαστε.

Κι εσύ θα τύχει να φορέσεις ένα δικό του δώρο και να τον θυμηθείς. «Να ‘ναι καλά» λες όταν τον σκέφτεσαι. Έτσι ίσως κι αυτός φορώντας ένα δικό σου ίσως να εύχεται να ‘σαι καλά κι ευτυχισμένος. Η ζωή προχωρά! Μη μένεις πίσω. Ακολούθα την, έχει μεγάλα σχέδια για σένα!