Η γκρίνια σταματά όταν χάνεται το ενδιαφέρον

Σε κάθε σχέση υπήρχε και θα υπάρχει η γνωστή σε όλους μας γκρίνια. Αυτή η γλυκιά μουρμούρα, που όσο κι αν επιμένεις ότι σε ενοχλεί και σε κουράζει, κατά βάθος σου αρέσει. Γιατί μέσω της γκρίνιας επιβεβαιώνεται το ενδιαφέρον του συντρόφου σου για σένα και το «μαζί» σας. Τι σημαίνει, όμως, όταν ξαφνικά σταματάνε να σε ενοχλούν πράγματα για τα οποία παλαιότερα θα αντιδρούσες;

Η γκρίνια θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως το υγιές κερασάκι. Όταν ένα ζευγάρι έχει πράγματα για να μαλώσει, τότε υπάρχει ακόμα κάτι που τους κρατάει μαζί. Εξάλλου, αν θες να παραπονεθείς υπάρχουν άπειρα θέματα κι ακόμα πιο πολλές υποκατηγορίες αυτών. Γκρίνια για το πόσο μιλήσατε στο τηλέφωνο, πόση ώρα έκανε να σου απαντήσει στο μήνυμα, πόσες φορές βγήκατε μαζί, μέχρι το γιατί δεν ήρθε τελικά να μείνει σε εσένα μετά τη δουλειά κι ας σε ξυπνούσε. Αν αρχίσουμε να απαριθμούμε τους λόγους γιατί μπορεί να γκρίνιαξες εσύ ή ο σύντροφός σου, θα μας πάρει το ξημέρωμα.

Κάποια στιγμή, όμως, συνειδητοποιείς ότι παύει να σε ενοχλεί ο οποιοσδήποτε λόγος από αυτούς. Τι έγινε κι αν δε μιλήσατε στο τηλέφωνο, αν δε βγήκατε και τι σημασία έχει πόση ώρα άργησε να σου απαντήσει; Δε χάλασε ο κόσμος, σωστά; Κι ενώ κάποιοι θα το βαφτίσουν εμπιστοσύνη κι ισορροπία, αυτό ουσιαστικά λέγεται απάθεια στη χώρα των ερωτευμένων, χάνω το ενδιαφέρον μου ή αλλιώς κάτι δεν πάει καλά στη σχέση μου.

Ξαφνικά δε θυμώνεις, δε ζηλεύεις, δεν γκρινιάζεις, δεν παραπονιέσαι. Γιατί; Πώς έγινε αυτή η μεταστροφή απ’ τη μία στιγμή στην άλλη; Ούτε ξαφνικά έγινε ούτε απ’ τη μία στιγμή στην άλλη. Πέρασε κάποιο χρονικό διάστημα στο οποίο μπορεί εσύ να μην το αντιλήφθηκες αλλά κάτι μέσα σου έσπασε, κάπου εκεί έγινε η αρχή του τέλους. Μην ψάχνεις να ονομάσεις θύτες και θύματα, μην προσπαθήσεις να κατηγορήσεις τον άλλον και να δώσεις ελαφρυντικά στον εαυτό σου για να νιώσεις καλύτερα, ούτε όμως να ρίξεις όλο το φταίξιμο σε σένα, αθωώνοντας πλήρως τον άλλον. Ποτέ δεν ευθύνεται μόνο ένας όταν η σχέση οδεύει να βαρέσει διάλυση. Πάντα το μερίδιο ευθύνης είναι μοιρασμένο κι ας μην 50-50 τα ποσοστά.

Πράγματα για τα οποία παλαιότερα θα γκρίνιαζες, τώρα δεν έχουν καμία ουσιαστική αξία. Δεν είναι ότι τα συνήθισες. Δε γίνεται να συνηθίσεις κάτι που δε σου αρέσει ή σ’ εκνευρίζει και δε γίνεται να αποδεχτείς κάτι που σε καταπιέζει ή σε στεναχωρεί. Συνήθεια γίνονται τα πράγματα με τα οποία περνάς καλά κι είσαι ευχαριστημένος, όχι όσα σε ενοχλούν. Πλέον υποσυνείδητα τα αγνοείς, βαρέθηκες να τα συζητάς και να μην αλλάζουν ή απλά κουράστηκες να ασχολείσαι. Επικίνδυνη η αδιαφορία, ειδικά για κάποιον που κάποτε ήταν το κέντρο της προσοχής σου.

Και κάπως έτσι, καταλαβαίνεις ότι η σχέση σου έκανε τον κύκλο της κι ήρθε η ώρα να κλείσει. Δεν έχεις να δώσεις παραπάνω, δεν έχεις άλλα αποθέματα αντοχής και προσπάθειας, άρα ούτε και γκρίνιας. Δεν καίγεσαι πια μέσα σου, δεν πολυσκοτίζεσαι, δε σε νοιάζει αν θα πετύχει, γιατί μέσα σου ξέρεις πως έχει ήδη αποτύχει. Δεν υπάρχει πια αυτή η φλόγα, έσβησε κι όταν τα συναισθήματα τερματίζουν, σπανίως γυρνούν ξανά στην αφετηρία.

Μη σε ανησυχούν, επομένως, οι γκρίνιες, τα νεύρα, οι φωνές, όσα λέγονται πάνω σε έναν τσακωμό. «Τη σιωπή να φοβάσαι, αυτή ορίζει το φινάλε». Κάποτε έρχεται η στιγμή που μια σχέση κατεβάζει αυλαία και τότε δεν μπορείς να κάνεις και πολλά, το αποδέχεσαι και προχωράς.

Εκεί έξω σε περιμένει ένας φρέσκος έρωτας, να σε ταξιδέψει σε νέες περιπέτειες. Μόλις άνοιξε ένας καινούριος κύκλος στη ζωή σου, γεμάτος εμπειρίες, όμορφες προσδοκίες και μια γλυκιά γκρίνια που σε περιμένει να διεκδικήσεις την ευτυχία σου.