Ξέρετε κανέναν που διάβασε με ίντερνετ ενεργό;

Μπήκε κι ο Ιούνης! Το καλοκαίρι ξεκινάει κι επίσημα, σωστά; Θάλασσα, βουτιές, ανεμελιά, μπίρες, βόλτες, παγωτά, άγχος, τρέλα, απελπισία, εξεταστική. Ναι, εξεταστική! Μήπως το ξέχασες; Μήπως πρέπει να το υπενθυμίσεις στον εαυτό σου;

Το μεγαλύτερο βασανιστήριο έχει όνομα, και λέγεται «εξεταστική εαρινού». Κι άντε εσύ τώρα να βρεις όρεξη να στρωθείς στο διάβασμα με τέτοιες θερμοκρασίες και τέτοια λιακάδα εκεί έξω. Να κάθεσαι σπίτι να λιώνεις και να διαβάζεις με τις ώρες αντί να ‘σαι σε ένα μπιτσόμπαρο ή έστω κάποιο μαγαζί, να αράζεις, να πίνεις τα καφεδάκια σου, τα ποτάκια σου, να κάνεις τη φωτοσύνθεσή σου, τέλος πάντων!

Και πες πως πήρες την απόφαση και κλειδαμπαρώθηκες στο σπιτάκι σου, αρκεί; Γιατί είναι κι αυτός ο σύγχρονος διάβολος που αποτελεί προέκταση του χεριού μας, ναι, το μονάκριβο κινητό μας, που δε μας βοηθάει και πολύ. Αντιθέτως, μας κάνει τη μεγαλύτερη ζημιά. Πλήρης αποσυντονισμός, κι οι ώρες περνάνε κι οι σελίδες της ύλης δεν ξεκολλάνε.

Για σκέψου λιγάκι. Βγάζεις πρόγραμμα και στρώνεσαι. Παραγγέλνεις καφέ και ξεκινάς διάβασμα. Είσαι ψυχολογικά προετοιμασμένος, πεπεισμένος πως θα στρωθείς και πως, ό,τι κι αν γίνει, θα τελειώσεις σήμερα τουλάχιστον τρία κεφάλαια. Πας για βαθμό, όχι απλά για πενταράκι. Και κάπου εδώ γελάμε. Όχι ότι δεν μπορείς να το κάνεις, αλλά με το κινητό πρώτη μούρη δίπλα σου και το wifi συνδεδεμένο, πρέπει να περιμένεις κάνα θαύμα.

Πας να ξεφυλλίσεις την πρώτη σελίδα, και τσουπ. Messenger. Από το πρόσωπο θα ‘ναι, σκέφτεσαι, και το χαμόγελό σου ξεπερνάει κάθε φαντασία. Έλα, όμως, που είναι το κολλητάρι σου, που θυμήθηκε να σου στείλει την παραμικρή χαζομάρα επειδή βαριέται και θέλει να μιλήσετε λιγάκι. Θα ‘ταν αγένεια να μην απαντήσεις, έστω για να ενημερώσεις πως διαβάζεις, και κάπως έτσι περνά μια ώρα στο χαλαρό.

Όχι, εντάξει, τώρα τέρμα τα αστεία. Επιστροφή στο βιβλίο. Ξανά «γκλιν γκλιν». Μα καλά το φιλαράκι δεν καταλαβαίνει τίποτα, πια; Όπα, όχι, είναι το πρόσωπο. Αυτό πρέπει να το δεις, ε, κι οπωσδήποτε να απαντήσεις. Δε σου πάει η καρδιά να κόψεις την κουβέντα. Κι έτσι περνάει άλλη μια ώρα, άνετα. Μα και να κλείσετε γρήγορα, θα μπορέσεις να συγκεντρωθείς; Όχι. Κανείς μας. Ποτέ! Και κάπως έτσι ξεχνάς το διάβασμα, την εξεταστική, το πτυχίο, το νόημα της ζωής, κι όλα, γενικά, πάνε πίσω.

Κινητό, ο πειρασμός, η αιτία που θα κοπείς και σ’ αυτήν την εξεταστική. Γιατί αν δεν είναι μήνυμα, θα ‘ναι μια ειδοποίηση, ένα σχόλιο, ένα ταγκάρισμα σ’ ένα meme, θα ‘ναι που θα το κρατήσεις λίγο στα χέρια σου, πηγαίνοντας στην τουαλέτα, να χαζέψεις λιγάκι τι γίνεται στον κόσμο των social media, και θα ξεχάσεις να βγεις. Είναι που σκορόλαρες τα stories των φίλων σου, όσο τσιμπούσες κάτι, κι όσο τους έβλεπες έξω, να βολτάρουν, δε σε χώραγε το σπίτι.

Αλήθεια, υπάρχει κανείς που να κατάφερε να διαβάσει, χωρίς να κλείσει το ίντερνετ; Κινητά, υπολογιστές και κάθε είδους συσκευή που σου δίνει πρόσβαση στον μαγικό διαδικτυακό κόσμο, σε ξεμυαλίζει, σε αποσυντονίζει. Γιατί, προκειμένου να μη διαβάσεις, βρίσκεις εξαιρετική ιδέα να δεις όλα τα επεισόδια των Δύο Ξένων και να μάθεις απ’ έξω κάθε ατάκα της Ντένης Μαρκορά.

Ωραία όλα αυτά, κι όντως είναι ξελογιάστρα η τεχνολογία, αλλά όλα είναι στο μυαλό. Κάθε αρχή και δύσκολη, αλλά για να την κάνουμε λίγο πιο εύκολη, ας ξεκινήσουμε το διάβασμα απενεργοποιώντας wifi και δεδομένα. Ειδοποιούμε γονείς και κολλητάρια κι εξαφανιζόμαστε στα βιβλία και στις σημειώσεις μας. Κι αν δε μας έχουμε εμπιστοσύνη, υπάρχουν κι εφαρμογές που απενεργοποιούν τα πάντα στο κινητό, πέρα απ’ τις κλήσεις. Το αφήνουμε και για σιγουριά στην άλλη άκρη του σπιτιού και ξεκινάμε την απεξάρτηση.

Ας βγάλουμε πρώτα την ύλη, και Facebook, Instagram, σειρές και λοιποί πειρασμοί δε χάνονται. Λίγο πείσμα, λίγη αυτοκυριαρχία και θα πετύχουμε. Θέτε στόχους κι όριζε προτεραιότητες.

Μπορείς!