Μη μιλάς για χωρισμό αν δεν το εννοείς

Κανένας χωρισμός δεν είναι εύκολος, πόσο μάλλον το χρονικό διάστημα που προηγήθηκε και οι όποιες καταστάσεις σε οδηγούν στο να πάρεις μια τόσο σοβαρή απόφαση. Γιατί αυτή η πρόταση, όσο δύσκολο είναι σε κάποιον να την ακούσει και να την αποδεχτεί άλλο τόσο δύσκολο είναι και στον άλλον να την ξεστομίσει. «Θέλω να χωρίσουμε», «Δεν μπορούμε να είμαστε μαζί» και πολλές ακόμα εναλλακτικές αυτών, με το ίδιο νόημα να παραμονεύει από πίσω.

Γι’ αυτό φροντίζεις, όταν αποφασίσεις να πεις κάτι ανάλογο σε έναν άνθρωπο που αποτέλεσε κομμάτι σου, άσχετα με τους λόγους που σε οδήγησαν στο χωρισμό, να είσαι όσο το δυνατόν περισσότερο σίγουρος, μα κυρίως συνειδητοποιημένος. Γιατί σίγουρος δεν θα νιώσεις ποτέ στον απόλυτο βαθμό. Μπορεί να είναι αυτό που θες το να ακολουθήσετε διαφορετικούς δρόμους, μα δύσκολα αποχωρίζεται κάνεις τη συνήθεια, την αγάπη και τις κοινές στιγμές. Φεύγεις από κάπου όταν κατανοείς πως δεν υπάρχει εξέλιξη.

Παρ’όλ’αυτά πλέον, αρκετοί για να μην μπούμε οι περισσότεροι και κατηγορήσουμε άδικα ορισμένους, έχουν κάνει καραμέλα το χωρισμό και τον εμφανίζουν σε οποιαδήποτε δύσκολη κατάσταση. Θεωρούν πως είναι ένας μπαλαντέρ και το παρουσιάζουν όπου επιθυμούν λες κι είναι πασπαρτού. Και δεν επιδιώκουμε να ενοχοποιήσουμε κανέναν γιατί μπορεί κι εμείς να έχουμε πράξει αναλόγως κάποια στιγμή στο παρελθόν ή να προκύψει να συμπεριφερθούμε έτσι στο μέλλον. Απλώς εξετάζουμε το φαινόμενο.

Κι όμως, έχεις σκεφτεί πόσο άσχημο είναι να λες κάτι τέτοιο χωρίς να σκοπεύεις να το πραγματοποιήσεις; Το λες ξανά και ξανά, επαναλαμβάνεσαι, το ανακυκλώνεις, όμως ποτέ δεν το κάνεις πράξη. Επομένως γιατί να το πεις εξ’αρχής; Σκέψου λίγο τον άνθρωπο που βρίσκεται απέναντί σου και βλέπει τα κομμάτια του να σπάνε κάθε φορά που εσύ έχεις μια ανεξήγητη επιθυμία να αναφερθείς σε χωρισμό. Με το παραμικρό λες πως θα χωρίσεις. Δε σου απάντησε στο τηλέφωνο; Δεν πήγατε ταξίδι; Δε μαγείρεψε; Ο γάτος έσπασε το βάζο; Θέλεις χρόνο να σκεφτείς και πως καλύτερα θα ήταν να χωρίσετε.

Ας επανέλθουμε στην πραγματικότητα, ας γίνουμε λίγο ρεαλιστές. Πόσο λογικό είναι όλο αυτό; Καθόλου. Και δε δείχνεις καθόλου σεβασμό, όχι μόνο στον άλλον αλλά και στον ίδιο σου τον εαυτό. Γιατί κάποιος που σέβεται τον εαυτό του καταλαβαίνει πως όλα αυτό δεν είναι πρέπον. Δε σε τιμάει. Τα χιλιοειπωμένα χωρίζουμε πονάνε περισσότερο από τον οριστικό χωρισμό. Τα πήγαινε-έλα δείχνουν ανασφάλεια κι αβεβαιότητα.

Όταν αποφασίσεις να προειδοποιήσεις τον άλλον για το χωρισμό να είσαι ολοκληρωτικά συνειδητοποιημένος πριν το αφήσεις να βγει από το στόμα σου. Γιατί όταν χτυπάς μονίμως το καμπανάκι για ένα τέλος που ούτε εσύ θες καταβάθος, μόνο και μόνο για να ταρακουνήσεις τον άλλον για να έχεις τον δήθεν έλεγχο μιας οποιασδήποτε κατάστασης, καταφέρεις να πετύχεις το ακριβώς αντίθετο αποτέλεσμα από το επιθυμητό.

Εάν θες να ταρακουνήσεις τον άλλον υπάρχουν αμέτρητες άλλες μέθοδοι. Με τη συνεχή σου αναφορά σε χωρισμό αρχικά κάνεις τον άλλον να μην μπορεί να σε εμπιστευτεί ουσιαστικά κι όταν μια μέρα μπορεί να εννοείς όντως αυτό το αναμενόμενο τέλος, αυτός να μη σε πιστεύει. Ταυτόχρονα τον γεμίζεις αμφιβολίες κι ακόμα κι αν ξεχαστεί το συγκεκριμένο συμβάν ο άλλος να επαναφέρει τακτικά στο μυαλό του πως ίσως εσύ να μη θες να είσαι πραγματικά μαζί του.

Το να χωρίσεις από έναν άνθρωπο που έχεις αγαπήσει είναι αρκετά δύσκολο. Δύσκολο να αφήνεις τα σίγουρα και να επιλέξεις καινούργια κι άγνωστα μονοπάτια. Γι’ αυτό όταν το κάνεις να είσαι αποφασισμένος και συνειδητοποιημένος. Μην το ξεστομίζεις εάν δεν το θες ή αν δεν το εννοείς. Όταν το πεις όμως, να φύγεις με αξιοπρέπεια και σεβασμό. Με το κεφάλι ψηλά. Η ζωή είναι γεμάτη εκπλήξεις κι ίσως να σου επιφυλάσσει ένα μέλλον με ιδιαίτερες στιγμές κι ανθρώπους. Μη μένεις πίσω. Σε περιμένουν.