Υποκλινόμαστε στους ηλικιωμένους που δεν ξέχασαν να ζουν!

«Ζήσε την κάθε στιγμή σαν να ‘ναι η τελευταία!». Μία φράση γεμάτη θετική ενέργεια κι αισιοδοξία -παρά την αναφορά σε τέλη. Μία φράση που απευθύνεται σε ανθρώπους κάθε ηλικίας. Νέους, εφήβους, παιδιά, ηλικιωμένους. Ναι, ηλικιωμένους, γιατί όχι; Η ζωή δε σταματά μετά τα 70. Μπορείς να κάνεις πάρα πολλά πράγματα ακόμα κι αν πλέον ανήκεις στο team των ηλικιωμένων. Τι σημασία έχει ποια είναι η χρονολογία γέννησης που αναγράφεται στην ταυτότητά σου, πόσα χάπια παίρνεις κάθε μέρα ή αν πλέον γυρνάς στο άκουσμα των προσφωνήσεων «παππού» ή «γιαγιά»; Η ζωή είναι πολύτιμη και κατά έναν περίεργο τρόπο όμορφη σε κάθε ηλικία.

Όλοι μας έχουμε μεγάλη αδυναμία στους παππούδες και τις γιαγιάδες μας, γιατί βγάζουν από μέσα τους με τον πιο γλυκό τρόπο το νοιάξιμό τους και το χαρίζουν απλόχερα, έχουν επίσης και μια άσβεστη σπίθα στα μάτια. Γι’ αυτό και δε θέλουμε να τους βλέπουμε να μαραζώνουν στην αδράνειά τους, χωρίς να κάνουν τίποτα ουσιώδες. Δε θαυμάζεις λίγο παραπάνω τους δραστήριους ηλικιωμένους; Αυτούς που δεν έχουν επαναπαυθεί στον καναπέ και στην τηλεόραση, παρακολουθώντας μονίμως ειδήσεις ή, άντε βαριά, κάποια σειρά. Εκείνους που δεν έχουν αφήσει ολοκληρωτικά τον εαυτό τους περιμένοντας παθητικά τη φροντίδα απ’ τα παιδιά ή (τον πιο κοτσονάτο) σύντροφό τους. Αυτούς που μετά τη σύνταξη βρίσκουν την ευκαιρία και την πρόκληση να κάνουν πράγματα που μέχρι τότε ίσως ήθελαν, αλλά δεν είχαν τον απαιτούμενο χρόνο για να τους αφιερώσουν. Αγαπάνε τον εαυτό τους και του το δείχνουν κάνοντας πράγματα που τους γεμίζουν.

Βλέπεις εκείνες τις απίστευτα μοντέρνες κι σικάτες γιαγιάδες στο δρόμο και τις θαυμάζεις. Μπορεί να απορείς πώς τα καταφέρνουν κι είναι πάντοτε στην πένα με μαλλί κομμωτηρίου, άψογα βαμμένες, μοσχοβολιστές, περιποιημένες με τα κοσμήματά τους και τα καθωσπρέπει τακουνάκια τους ή τα πιο εξτρίμ χρώματα μαλλιών και σε κάθε περίπτωση τις χαίρεσαι εξίσου. Όλοι ευχόμαστε να τους μοιάζουμε στην ηλικία τους ή να γίνει έτσι κι η δική μας μαμά/γιαγιά.

Κι απ’ την άλλη, είναι εκείνοι οι γοητευτικά γλυκύτατοι παππούδες. Περπατούν γεμάτοι καμάρι και περηφάνια, φορώντας το καπελάκι τους, το πουκάμισο σε συνδυασμό με το ασορτί παντελόνι και καμία γραβάτα σε αντίστοιχους τόνους. Μυρίζουν ωραία και στο πέρασμά τους βγάζουν μια αρχοντιά. Κάπου μέσα σου στοιχηματίζεις ότι θα έκαναν θραύση στα νιάτα τους. Άνθρωποι που δεν αφήνουν το χρόνο να τους επηρεάζει αρνητικά. Αξιοποιούν την κάθε μέρα. Κάνουν σχέδια, οργανώνουν τη ζωή τους με έναν λιγότερο αγχωτικό αλλά καθόλου παραδομένο ρυθμό.

Οι άνθρωποι που ανήκουν στην κατηγορία της τρίτης ηλικίας και δεν παραιτούνται απ’ τη ζωή, τα όνειρα και την καλοπέρασή τους είναι αυτοί που πρέπει να παραδεχόμαστε. Γιατί σίγουρα «σαν τα νιάτα δεν έχει», όμως κι αυτή η ηλικιακή φάση έχει κάτι νοσταλγικά κι ώριμα όμορφο, έχει ακόμη προσδοκίες και πείσμα κι έχει και την εμπειρία για να τα καταφέρει. Αυτοί που το ανακαλύπτουν και το εκμεταλλεύονται είναι οι πραγματικά ευτυχισμένοι με τη ζωή τους. Δεν γκρινιάζουν. Ή έστω γκρινιάζουν λιγότερο απ’ το συνηθισμένο. Ξέρουν πλέον πως η ζωή δεν είναι εύκολη, μα δεν είναι δα και τόσο δύσκολη. Έχουν απαιτήσεις απ’ την κάθε μέρα τους και δεν επαναπαύονται.

Κάνουν ταξίδια κι αποφασίζουν να γνωρίσουν κάθε γωνιά της Γης. Διαβάζουν κάθε είδους βιβλίο και γεμίζουν τις γνώσεις και τις οπτικές τους. Συμμετέχουν σε προγράμματα κάνοντας χαλαρή γυμναστική, κρατώντας έτσι ξύπνιο το σώμα και το πνεύμα. Γίνονται μέλη ομάδων, πάνε σε χορωδίες, κάνουν πράγματα όλοι μαζί και δημιουργούν τις πιο απίστευτες φιλίες! Περπατούν στην παραλία κρατώντας απ’ το χέρι τον άνθρωπό τους, λες και γνωρίστηκαν μόλις χτες. Λες και τους χτύπησε ο έρωτας κατακούτελα. Σαν έφηβοι που νιώθουν για πρώτη φορά την καρδιά τους να φτερουγίζει.

Οι άνθρωποι αυτοί είναι άξιοι θαυμασμού. Δεν παραιτούνται απ’ τη ζωή. Την αγαπούν με τον ίδιο τρόπο που τους αγαπάει κι αυτή. Εκμεταλλεύονται την κάθε στιγμή, χαμογελούν και την απολαμβάνουν. Ξέρουν να εκτιμούν την αξία μίας μέρας, ξέρουν πως το τώρα είναι ό,τι πολυτιμότερο έχουμε. Δεν περιμένουν το αύριο για να ζήσουν, γιατί αυτό ίσως και να μην έρθει. Σωστά; Έτσι να ζεις κι εσύ. Ολοκληρωτικά!