Αν χωρίσετε ποιος θα κρατήσει το κατοικίδιο;

Οι πρώτοι μήνες μιας σχέσης είναι υπέροχοι. Λουλούδια, γλυκιά λόγια, καρδούλες στα μάτια και τα μηνύματα και φυσικά πολλά φιλιά κι αγκαλιές. Είστε χαρούμενοι κι ερωτευμένοι. Μοιράζεστε το ίδιο φαγητό και περπατάτε χέρι-χέρι στον δρόμο, ενώ όταν βρίσκεστε μακριά ανυπομονείτε να βρεθείτε ξανά.

Μάλιστα, λίγο (ή και πολύ) καιρό μετά, παίρνετε την απόφαση να συγκατοικήσετε, κι όλα κυλάνε καλά μέχρι που τα πράγματα κάπου στράβωσαν και φτάνει ο καιρός που λίγο η ρουτίνα και τα προβλήματα της καθημερινότητας, λίγο η αποκάλυψη των συνηθειών του άλλου κι η απομυθοποίησή του, αρκούν για να χαθεί ο ενθουσιασμός κι η μαγεία ανάμεσά σας. Αρχίζουν οι τσακωμοί κι οι μουρμούρες και μετά από ένα διάστημα αναποτελεσματικών προσπαθειών έρχεται ο χωρισμός.

Παιδιά δε φέρατε στον κόσμο, τι γίνεται, όμως, όταν στη μέση υπάρχει κι ένα κατοικίδιο; Όταν στο διάστημα που ζούσατε μαζί με τον σύντροφό σας είχατε αποφασίσει να υιοθετήσετε από κοινού ένα ζωάκι; Ποιος το παίρνει το «παιδί»;

Καταρχάς, η υιοθεσία ενός κατοικίδιου είναι μια καταπληκτική ευκαιρία να ενισχύσετε κι άλλο το δέσιμό σας, αφού θα ‘χετε πια μία κοινή αγάπη να σας ενώνει, και ταυτόχρονα προσφέρετε σε ένα ζωάκι μια χαρούμενη ζωή, ακριβώς όπως του αξίζει. Εκτός απ’ τη συντροφιά και το ανιδιοτελές συναίσθημα, τα κατοικίδια μειώνουν το στρες. Αρκούν μόλις μερικά λεπτά με ένα σκύλο, μία γάτα ή ακόμη κι ένα ψάρι να κολυμπά ανέμελα στο ενυδρείο του, για να αισθανθεί κάποιος λιγότερο άγχος και να πάρει μια ανάσα, μακριά απ’ όσα τον πανικοβάλλουν.

Ένα κατοικίδιο δίνει μια καινούρια νότα ζωής σε ένα σπίτι. Μικρό ή μεγάλο δεν έχει σημασία. Ένα ζωάκι πάντα είναι μια ευκαιρία να εκφράσετε την τρυφερότητά σας, να γίνετε πιο υπεύθυνοι και να προετοιμαστείτε, στο περίπου, για το πώς είναι να φροντίζεις ένα νέο μέλος στην οικογένεια. Η δυναμική μεταξύ των ανθρώπων και των ζώων τους είναι περίπλοκη, όπως κι οι σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων ή μεταξύ των ζώων. Μοιραζόμαστε τη ζωή μας κι αυτό απαιτεί πολύ χρόνο, ενδιαφέρον και προσοχή.

Τα ζώα μπορεί να φέρουν τους ανθρώπους κοντά, αφού πολλά ζευγάρια επιλέγουν να υιοθετήσουν ένα ζωάκι μαζί. Τα προβλήματα, όμως, ξεκινούν όταν δεν το έχουν σκεφτεί καλά και καταλήγουν να τσακώνονται για το ποιος θα πάει τον σκύλο βόλτα, ποιος θα το ταΐσει ή θα το πάει στον γιατρό, αντιμετωπίζοντας το πλασματάκι αυτό σαν βάρος.

Με το να ‘χεις υπό την προστασία σου ένα ζωάκι, έχεις παρόμοιες ευθύνες με το να ‘χεις ένα παιδί. Το ότι διαλύθηκε η σχέση δε σημαίνει σε καμία περίπτωση πως πρέπει να αμελήσετε και να παρατήσετε το κατοικίδιο. Ούτε το αντίθετο όμως, να τσακώνεστε ποιος θα περάσει περισσότερες ώρες μαζί του ή ποιος θα το πάρει αποκλειστικά. Κι οι δύο έχετε δεθεί με το κατοικίδιό σας κι είναι λογικό να θέλετε να το βλέπετε και να περνάτε χρόνο μαζί του.

Μια καλή λύση θα ήταν να μοιράσετε από κοινού τις μέρες που θα το ‘χει ο καθένας στο σπίτι του. Αν ο χωρισμός ήταν άσχημος και δεν αντέχετε να βλέπετε ο ένας τον άλλον, μπορείτε να ορίσετε έναν διαμεσολαβητή, κάποιον κοινό φίλο που θα σας βοηθάει, κυρίως στην αρχή, ώστε να σας είναι λιγότερο επώδυνο.

Λύσεις και τρόποι υπάρχουν, αρκεί να μη βγάζουμε τα απωθημένα μας και τα προβλήματα με τον σύντροφό μας πάνω στο κατοικίδιο. Ένα ζωάκι μας βοηθάει να ωριμάσουμε και να γίνουμε πιο υπεύθυνοι πέρα απ’ τη συντροφικότητα και την αγάπη που μας προσφέρει. Να μην ξεχνάμε, όμως, πως ένα κατοικίδιο δεν είναι παιχνίδι και χρειάζεται την απαραίτητη φροντίδα και προσοχή.