Δεν είμαστε όλοι αθλητικοί τύποι

Η σωματική άσκηση είναι, αναμφισβήτητα, μια διαδικασία με πάρα πολλά οφέλη για την υγεία μας, τόσο για το σώμα όσο και το πνεύμα μας. Μέσω αυτής θωρακίζεται το ανοσοποιητικό μας σύστημα και μειώνεται η κατάθλιψη. Όλα ωραία και καλά και πολλά μπράβο σε όσους αθλούνται, αλλά υπάρχουμε κι εμείς, είτε λίγοι είτε (πιθανότατα) πολλοί, που δε σκαμπάζουμε και πολλά από γυμναστική και δεν το ‘χουμε ιδιαίτερα με τα αθλήματα. Που κάπως τα βαριόμαστε ή και τα μισούμε.

Εμείς, λοιπόν, οι λάτρεις του καναπέ και της τηλεόρασης, όταν ακούμε γυμναστήριο, τρέξιμο, χορό κι οτιδήποτε άλλο απαιτεί σωματική κούραση, ταχυπαλμία κι ιδρώτα –εκτός του σεξ, φυσικά– βγάζουμε φλύκταινες. Όταν οι φίλοι μας μάς προτείνουν να πάμε για τζόκινγκ ή να ξεκινήσουμε παρέα crossfit, χρησιμοποιούμε γελοίες δικαιολογίες για να το αποφύγουμε κι απορρίπτουμε αμέσως την όποια προσπάθειά τους να μας πείσουν.

Η σκέψη της εγγραφής στο γυμναστήριο μας φαίνεται αρκετά τρομακτική. Κι αυτό διότι, παρακολουθώντας τον κόσμο γύρω μας το πρώτο διάστημα, μας δίνεται η εντύπωση ότι όλοι ξέρουν ακριβώς πού να πάνε, τι να κάνουν, πώς να το κάνουν, ακόμα κι αν οι ίδιοι δεν είναι ακριβώς κι η προσωποποίηση του απόλυτου, όπως λέμε, fitness. Μονίμως νιώθουμε ότι όλα τα μάτια είναι στραμμένα πάνω μας, παρατηρώντας την κάθε μας λάθος κίνηση, κάθε σωματική μας ατέλεια και κάθε σημάδι που φανερώνει ότι είμαστε άσχετοι με το αντικείμενο. Νιώθουμε ακριβώς σαν το ψάρι έξω απ’ το νερό του.

Η απέχθειά μας για τη γυμναστική φαινόταν απ’ τα παιδικά μας χρόνια, όταν προσπαθούσαμε να πάρουμε απαλλαγή απ’ το μάθημα της γυμναστικής ή προφασιζόμασταν κανέναν πονόκοιλο για να κάτσουμε στην τάξη. Η καθόλου καλή μας σχέση με το αντικείμενο ήταν εμφανέστατη, γι’ αυτό και στα ομαδικά αθλήματα οι συμμαθητές μας μάς άφηναν πάντα τελευταίους στη διαλογή τους. Και δικαίως, αφού δεν είχαμε πολλές πιθανότητες να ‘μαστε καλοί. Αυτό, όμως, δε μας πτοούσε, καθώς όταν δεν μπορούσαμε να κάνουμε αλλιώς, παίζαμε και διασκεδάζαμε την αγαρμποσύνη μας. Κάποτε, μάλιστα, το χαιρόμασταν με την ψυχή μας κι ας μην ήμασταν καλοί σε αυτά. Άλλωστε, η προσπάθεια μετράει.

Βέβαια, μια εύλογη απορία είναι το πώς δημιουργήθηκε η τόσο έντονη αποστροφή μας απ’ τη γυμναστική. Μήπως δεν είχαμε τα σωστά ερεθίσματα από μικροί; Η μήπως δε δοκιμάσαμε τα κατάλληλα αθλήματα; Δεν κάνουν όλοι οι άνθρωποι για το ποδόσφαιρο, το βόλεϊ και το μπάσκετ, όπως δοκιμάσαμε οι περισσότεροί μας, ανεξαιρέτως, στα σχολικά μας χρόνια. Αλλά ούτε και το γυμναστήριο ταιριάζει σε όλους. Πολλοί άνθρωποι υποστηρίζουν ότι βαριούνται θανάσιμα το γυμναστήριο, καθώς κάνουν συνέχεια τα ίδια και τα ίδια. Μια πολύ καλή λύση, λοιπόν, είναι να δοκιμάσουν και τα όχι και τόσο συνηθισμένα αθλήματα, όπως πολεμικές τέχνες (ταεκβοντό, κικ μπόξινγκ, καράτε κτλ) ή κάτι πιο απλό αλλά ταυτόχρονα πολύ εποικοδομητικό, όπως χορό (λάτιν, τάνγκο, σύγχρονο, παραδοσιακούς κτλ). Στην τελική, ακόμα κι ένα γρήγορο περπάτημα μία ώρα την ημέρα την κάνει τη δουλειά του.

Σημαντικό να γνωρίζουμε πως σε καμία περίπτωση, αν κι όποτε θελήσουμε να ασχοληθούμε ενεργά με γυμναστική και διατροφή, δεν το κάνουμε μόνοι μας. Πριν, λοιπόν, ξεκινήσουμε, οποιαδήποτε επαφή με τη γυμναστική για πρώτη φορά, καλό θα ήταν να συμβουλευτούμε έναν ειδικό, ώστε να μας κατευθύνει σωστά, για τα μέγιστα δυνατά αποτελέσματα και, φυσικά, για να αποφύγουμε τυχόν τραυματισμούς.

Να μας αγαπάτε κι εμάς τους κάπως ανασφαλείς κι αρκετά τεμπελάκους, τους άσχετους με τη γυμναστική, που όταν ακούμε φόρμα, σκεφτόμαστε αυτή του κέικ. Και το κυριότερο να μη μας πιέζετε, κι ας ξέρουμε πως είναι για το καλό μας. Να μας αντέχετε και να μας καταλαβαίνετε μέχρι να αποφασίσουμε –αν κι όποτε – να βάλουμε την άσκηση στο πρόγραμμά μας, να ‘στε δίπλα μας, σύμμαχοί μας, κι όλα θα γίνουν στην ώρα τους.