Δεν υπάρχει έρωτας με την πρώτη ματιά

Όλοι μας, λιγότερες ή περισσότερες φορές,  έχουμε ακούσει κάποιον απ’ το οικείο μας περιβάλλον να λέει πως έχει ερωτευτεί με την πρώτη ματιά. Πως όταν πρωτοαντίκρισε ένα άτομο ένιωσε μια έντονη έλξη κι η καρδιά του πλημμύρισε από δυνατά αισθήματα κι άλλα τέτοια μεγαλειώδη και γλυκανάλατα. Πείστηκε ή απλά προσπάθησε να μας πείσει πως ερωτεύτηκε επιτόπου, με το πρώτο βλέμμα. Κι ανήκεις κι εσύ σ’ αυτούς, συγχώρεσέ με που στο χαλάω αλλά αυτό που ένιωσες, όσο ωραίο και δυνατό κι αν ήταν, δεν ήταν έρωτας!

Έχει συμβεί στον καθένα, να συναντήσει κάποιον και κάτι να τον τραβήξει πάνω του (όχι απαραίτητα εμφανισιακά), κάτι να του εμπνεύσει κι έτσι να θέλει να τον γνωρίσει καλύτερα και να μάθει περισσότερα γι’ αυτόν. Να του έχει κάνει, με λίγα λόγια, το κλικ. Απολύτως λογικό. Αλλά σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να ισχυριστεί πως αυτό το ενδιαφέρον πάει να πει πως ερωτεύτηκε. Έρωτας είναι να γνωρίζεις και τα καλά και τα στραβά του άλλου και παρ’ όλα αυτά να τον αποδέχεσαι όπως είναι. Να αγαπάς τα κουσούρια του και να μη θες να τα αλλάξεις.

Ένας αγαπημένος μου συγγραφέας γράφει στο βιβλίο του πως έρωτας είναι να αγαπάς τις ομοιότητες κι αγάπη να ερωτεύεσαι τις διαφορές. Υποστηρίζει ότι στην πραγματικότητα στον έρωτα «δεν πρέπει να κλείνω τα μάτια για να μη βλέπω πώς ακριβώς είσαι, αλλά το ακριβώς αντίθετο: να σε κοιτάξω, να σε δω, να μάθω ποιος είσαι και να σου ζητήσω να ανοίξεις κι εσύ τα μάτια για να με δεις και να ξέρεις ποιος είμαι, να δεις τον πραγματικό άνθρωπο που έχω μέσα μου και να μου επιτρέψεις να δω τον πραγματικό άνθρωπο που έχεις μέσα σου».

Έτσι, λοιπόν, πώς γίνεται να ερωτεύτηκες μέσα σε πέντε λεπτά; Και τι ερωτεύτηκες, δηλαδή; Ένα ωραίο μπούστο ή δυο καλογυμνασμένα μπράτσα; Γιατί στην ουσία αυτό ισχυρίζεσαι όταν λες ότι ερωτεύτηκες τον άλλο με την πρώτη ματιά. Χωρίς να έχεις γνωρίσει το χαρακτήρα και την προσωπικότητά του, χωρίς να ‘χεις προλάβει να τον θαυμάσεις για όσα έχει πετύχει στη ζωή του ή για όσα βαθιά μέσα του είναι. Ο έρωτας δεν έχει να κάνει με την εμφάνιση, δεν είναι τόσο επιφανειακός, είναι κάτι βαθύτερο και πολύ πιο ουσιαστικό. Κάτι που το πρώτο αντίκρισμα ή και τα πρώτα λεπτά ομιλίας δε θα σου αποκαλύψουν.

Κανένας άνδρας με το που πρωτοείδε μια γυναίκα δε σκέφτηκε: «Εδώ είναι το λιμάνι μου, ας αράξω για τα επόμενα σαράντα-πενήντα χρόνια». Αντίστοιχα, καμία γυναίκα δε σκέφτηκε «Σήμερα τον γνώρισα εγώ, αύριο οι γονείς μου και μεθαύριο βάζουμε μπρος για παιδί». Δεν ξεκινάνε έτσι οι γνωριμίες, ούτε κι οι σχέσεις, πώς να το κάνουμε. Όλα βασίζονται στην εγκεφαλική έλξη ανάμεσα σε δύο ανθρώπους, στην ειλικρίνεια και την επικοινωνία κι αυτά όλα θέλουν χρόνο.

Όταν, λοιπόν, βλέπεις κάποιον και τον γουστάρεις, το ενδιαφέρον σου είναι καθαρά σαρκικό, οπτικό. Η εμφάνιση του άλλου σε τράβηξε κι έπαθες την πλάκα σου μαζί του, όταν σου χαμογέλασε ή σου μίλησε με την αισθησιακή φωνή του ή οτιδήποτε άλλο παρόμοιο σου έκανε το κλικ. Πού είναι ο έρωτας σε όλο αυτό; Αυτό λέγεται καύλα κι είναι οκ να την νιώσουμε και μπράβο μας, αρκεί να μην την βαπτίζουμε όπως να ‘ναι. Αν γουστάρετε να λέτε έρωτα τον κάθε ενθουσιασμό ή χειρότερα την κάθε ξεπέτα, κανένα πρόβλημα. Αλλά κοροϊδεύετε τον εαυτό σας και χάνετε το νόημα.

Προς λύπη, λοιπόν, πολλών ρομαντικών που πιστεύουν στον «έρωτα με την πρώτη ματιά», αυτό που οι περισσότεροι θεωρούν κεραυνοβόλο είναι στην πραγματικότητα μια πιθανή σεξουαλική έλξη. Ο έρωτας θα ‘ρθει στην πορεία. Αν ‘ρθει…