Είναι δύσκολο να είσαι καλός ακροατής

Έχει τύχει ν’ αναρωτηθείς πόσο δύσκολη μπορεί να είναι η τέχνη του να ακούς πραγματικά το συνομιλητή σου; Έχεις σκεφτεί αν και κατά πόσο εκείνος σε ακούει πραγματικά όταν του μιλάς;

Το να είναι κάποιος καλός ακροατής είναι μεγάλο προτέρημα, αλλά και τέχνη. Και ναι, είναι πολύ πιο δύσκολο απ’ όσο ακούγεται. Έχει τύχει σε όλους, όταν θα βγούμε με ένα φίλο ή ένα γνωστό, εκείνος να μας διηγείται ένα πρόβλημά του ή ένα θέμα που τον απασχολεί και να θέλει να το συζητήσει μαζί μας, κι εμείς να παριστάνουμε ότι τον ακούμε και τον συμμεριζόμαστε, ενώ στην πραγματικότητα αυτό δεν ισχύει.

Μπορεί να ευθύνεται η κούραση που νιώθουμε εκείνη τη στιγμή, κάποιο πρόβλημα που μας απασχολεί ή ακόμη και να έχουμε γενικά δυσκολία συγκέντρωσης. Έτσι η προσοχή μας διασπάται κι ενώ μπορεί το βλέμμα και οι κινήσεις που κάνουμε με το σώμα μας να δείχνουν ότι τον ακούμε, ο νους μας να είναι αλλού. Είτε στο κινητό που κοιτάμε λίγο διακριτικά, είτε στη δουλειά μας, είτε στα ερωτικά μας ή οπουδήποτε αλλού. Ο εγκέφαλός μας είναι σαν να κοιμάται. Έτσι όσα λέει ο συνομιλητής μας απ’ το ένα αυτί μπαίνουν κι απ’ το άλλο βγαίνουν.

Δουλειά όμως έτσι δεν κάνουμε κι ούτε μπορούμε να βοηθήσουμε ουσιαστικά τον άλλο. Πολλές φορές ο άλλος έχει απλώς την ανάγκη να μιλήσει σε κάποιον και να τον καταλάβει. Αν όμως δεν εστιάζουμε την προσοχή μας σε εκείνον και δεν μπορούμε να τον βοηθήσουμε, αυτό φυσικά μπορεί να επηρεάσει και τη σχέση μας μαζί του.

Υπάρχουν αρκετοί τρόποι για να βελτιώσουμε την ικανότητά μας ως ακροατή. Αρχικά το βλέμμα και τα μάτια μας να είναι καρφωμένα πάνω του. Είναι αγενές και άκομψο να μας μιλάει ο άλλος κι εμείς να χαζεύουμε ή να ασχολούμαστε με το κινητό. Αν δε μπορούμε να κρατηθούμε ας το βάλουμε στο αθόρυβο ή μέσα στην τσάντα μας για να μη μας αποσπά.

Ό,τι και να ακούσουμε είναι σημαντικό να μην ανεβάσουμε τους τόνους, ακόμη κι αν δε συμφωνούμε με όσα ακούμε. Ο άλλος δε μας ανοίγεται για τον κατακρίνουμε, αλλά για να τον ακούσουμε και να του πούμε απλώς τη γνώμη μας, όχι να την επιβάλλουμε.

Πριν, όμως, του μιλήσουμε και του πούμε τι πιστεύουμε είναι πολύ σημαντικό να τον έχουμε ακούσει προσεχτικά. Να έχουμε «βουτήξει τη γλώσσα στο μυαλό μας» για να μην πετάξουμε καμιά κοτσάνα. Το πιο σημαντικό όμως είναι να μην τον διακόπτουμε συνεχώς όταν μιλάει. Η διακοπή της συνομιλίας μπορεί να στείλει το μήνυμα ότι αυτό που πιστεύεις και θέλεις να εκφράσεις εσύ είναι σημαντικότερο απ’ αυτό που σου εκμυστηρεύεται ο άλλος.

Όταν γίνονται επανειλημμένα διακοπές σε μια συζήτηση, τότε δεν πρόκειται για συζήτηση, αλλά για διαγωνισμό που κερδίζει αυτός που διακόπτει περισσότερες φορές τον άλλον και στο τέλος δημιουργούνται συνήθως και παρεξηγήσεις.

Όταν καταφέρνουμε να έχουμε μια καλή επικοινωνία με το συνομιλητή μας, αυτό ταυτόχρονα βελτιώνει και τη σχέση μας μαζί του. Είναι πολύ εύκολο ν’ αποσπάται η προσοχή μας, αλλά είναι σημαντικότερο να εξασκήσουμε την ικανότητά μας να ακούμε πραγματικά τον άλλον, όταν μας μιλά. Όπως εμείς θέλουμε να μας προσέχουν όταν μιλάμε, έτσι κι ο συνομιλητής μας έχει ακριβώς την ίδια ανάγκη. Με το να γίνουμε καλύτεροι ακροατές, ταυτόχρονα, γινόμαστε και καλύτεροι άνθρωποι.