Ό,τι κι αν συμβεί πρώτοι το μαθαίνουν οι κολλητοί

Πώς θα ήταν η ζωή μας χωρίς φίλους; Γεμάτη μοναξιά, θλίψη, βαρεμάρα κι ένα αίσθημα κενού. Όλοι μας έχουμε την ανάγκη να ‘χουμε κάποιο φιλικό πρόσωπο κοντά μας. Έναν άνθρωπο στον οποίο θα μπορούμε να στηριχτούμε για το οτιδήποτε. Που θα μας ακούει και δε θα μας κρίνει. Οι κολλητοί μας είναι η δεύτερη οικογένειά μας. Κοινότυπο μα τους περιγράφει επακριβώς. Τα άτομα που δε συνδέονται μαζί μας με δεσμούς αίματος, αλλά που εμείς επιλέξαμε να ‘χουμε στο πλάι μας σαν συγγενείς μας.

Για ό,τι και να αλλάξει στη ζωή μας –μικρό ή μεγάλο, σημαντικό ή μη– οι φίλοι μας θα ‘ναι εκείνοι που θα ενημερώσουμε πρώτους, που θα τα μάθουν όλα και μάλιστα με κάθε λεπτομέρεια, πριν καν σκεφτούμε να μιλήσουμε σε γονείς κι αδέρφια. Δίνει αυτόματα την εντολή ο εγκέφαλος να το μοιραστούμε μαζί τους.

Όταν μας αρέσει κάποιος και θέλουμε να τον προσεγγίσουμε, θα τρέξουμε στο φιλαράκι μας για συμβουλές και πιθανούς τρόπους κατάκτησης. Ειδικά, αν τύχει και πέσει το πρώτο φιλί, θα πέσει αμέσως και σύρμα στην παρέα για τα χαρμόσυνα. Στον χωρισμό θα ‘ναι πάντα εκείνοι που θα μάθουν πρώτοι τα μαντάτα. Τότε που θα τους χρειαζόμαστε περισσότερο απ’ τον καθένα. Σε αυτές τις στιγμές έχουμε ανάγκη κάποιον να μας ακούσει, να μοιραστούμε τις σκέψεις μας μαζί του, να βγάλουμε από μέσα μας όλα όσα μας πίεζαν τόσο καιρό κι ενδεχομένως να μην είχαμε τη διάθεση να μιλήσουμε γι’ αυτά. Κι οι πραγματικοί φίλοι είναι αυτοί που σηκώνουν το τηλέφωνο ό,τι ώρα και να ‘ναι και κάθονται μαζί με τον χωρισμένο κολλητό τους μέχρι τα ξημερώματα.

Πήραμε στη δουλειά μας προαγωγή; Τον πρώτο που θα ενημερώσουμε θα ‘ναι το φιλαράκι μας κι εννοείται χρωστάμε κέρασμα κι αμέσως κανονίζουμε έξοδο. Αντίστοιχα, και σε περίπτωση απόλυσης, θα ‘ναι πρώτος εκεί να προσπαθεί να μας ανεβάσει το ηθικό και να μας συμπαρασταθεί σε αυτή τη δύσκολη στιγμή  μας. Άλλωστε, ο φίλος φαίνεται και στις χαρές και στις λύπες.

Μας είναι εύκολο να μιλάμε σε ‘κείνους για το οτιδήποτε, γι’ αυτό και σε πολλές περιστάσεις οι φίλοι θα μάθουν κάτι καινούργιο για μας πριν ακόμα κι απ’ τη σχέση μας. Αυτό δε σημαίνει πως δεν υπολογίζουμε ή δεν εμπιστευόμαστε τον σύντροφό μας, απλά οι φίλοι έχουν πάντα μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά μας κι έναν μοναδικό τρόπο να βγάζουν αβίαστα τις λέξεις απ’ το στόμα μας, να μας κάνουν να αισθανόμαστε άνετα να εκφράσουμε κάθε σκέψη μας. Άλλο οι φίλοι κι άλλο οι γκόμενοι, πώς να το κάνουμε;

Οι φίλοι είναι οι συνειδητές επιλογές μας. Είναι απ’ τις ελάχιστες απόλυτα ειλικρινείς σχέσεις που μπορούμε να ‘χουμε στη ζωή μας. Λένε πως εκείνοι είναι ο καθρέφτης της ψυχής μας, καθώς είναι αντανάκλαση του εαυτού μας. Δεν είναι λίγες οι φορές που χρησιμοποιούμε φράσεις όπως «Δείξε μου τον φίλο σου, να σου πω ποιος είσαι», για να φανερώσουμε την ταυτότητα κάποιου ή να αποκαλύψουμε στοιχεία του χαρακτήρα του, μέσω της αναφοράς σε κάποιο άλλο πρόσωπο. Μάλιστα, ο Αριστοτέλης είχε χαρακτηρίσει τους αληθινούς φίλους ως «μία ψυχή σε δύο σώματα».

Κανένας μας δεν μπορεί να ζήσει χωρίς φίλους. Αποτελούν ένα απ’ τα πιο σημαντικά κι όμορφα κομμάτια της ζωής μας. Βρίσκονται πάντα κοντά, στα καλά και στα άσχημα, πρόθυμοι να συμπαρασταθούν στο δράμα μας και να πανηγυρίσουν στην ευτυχία μας. Πολλές οι φορές που δενόμαστε περισσότερο με τους φίλους παρά με κοντινούς συγγενείς μας κι είναι λογικό, αφού η σχέση μας στηρίζεται σε αμοιβαία επιλογή. Ζωή χωρίς έρωτα μπορεί και να παλεύεται. Χωρίς φίλους, ποτέ!