Λένε πως όλα στη ζωή γίνονται για κάποιο λόγο. Κάθε εμπειρία είναι για να σε κάνει μια καλύτερη έκδοση του εαυτού σου, που ίσως δεν μπορούσες ποτέ να φανταστείς. Λένε επίσης πως όταν μια πόρτα κλείνει, μια άλλη ανοίγει, σε κάθε περίπτωση, πόσο μάλλον όταν αυτή είναι μια πόρτα χωρισμού.
Πολλές φορές μπορεί να έχουμε δυνατά συναισθήματα για κάποιον, αλλά οι διαφορές και τα προβλήματα να ‘ναι τόσα που αυτό το χάσμα δεν μπορεί να επιδιορθωθεί. Και κάπως έτσι, έρχεται το τέλος. Έπειτα από κάποιο διάστημα στενοχώριας, μοιρολογιού και κατάθλιψης, σταματάς να σκέφτεσαι μέρα-νύχτα τον πρώην σου και κάτι όμορφο, θετικό κι ελπιδοφόρο μπαίνει στη ζωή σου.
Όλα λογικά κι ωραία, τι γίνεται, όμως, όταν ενώ είσαι έξω με τον καλό σου και κάνετε τις ρομαντζάδες σας, ξαφνικά το παρελθόν σου χτυπάει την πόρτα; Όταν φυσικά δεν το περιμένεις, απ’ το πουθενά εμφανίζεται ο πρώην σου, τον βλέπεις απέναντί του ενώ σε κοιτάζει κι εκείνος. Λίγο-πολύ σε όλους μας έχει συμβεί αυτό το σκηνικό. Κι εκείνη τη στιγμή, πέρα απ’ την αμηχανία, αρχίζει να μας τρώει το μεράκι. Τι σκέφτεται ο πρώην μας;
Αρχικά, έχει σημασία πώς έληξε η σχέση. Αν υπήρξαν φωνές, υστερίες, τίποτα σπασμένα γυαλιά, εκφράσεις απελπισίας και συναισθηματικές απειλές του τύπου «μη φύγεις, θα φαρμακωθώ», τότε όταν σε πετύχει με το φρέσκο αμόρε, το πιο πιθανό είναι να αλλάξει πεζοδρόμιο και να την κοπανήσει. Αντίστοιχα, κι αν έπεσε κέρατο ή με κάποιον τρόπο πλήγωσες τον άλλον. Αντίθετα, αν έληξε σε πιο φυσιολογικές συνθήκες, τότε είναι πιθανό να σε χαιρετίσει. Αν, βέβαια, είναι μικροπρεπής μπορεί να κάνει πως δε σε είδε, να σου γυρίσει την πλάτη, να ασχοληθεί με το κινητό του ή να μιλήσει στο φίλο του δίπλα. (Πάνω απ’ όλα ανωτερότητα, παιδιά).
Λογικά, βέβαια, θα καρφώσει το βλέμμα του πάνω σου, θα σε τσεκάρει απ’ την κορυφή ως τα νύχια για να διαπιστώσει αν ο χωρισμός σας σου έκανε καλό ή αν έχεις τα χάλια σου, γιατί δεν μπορείς να τον ξεπεράσεις. Πολλές φορές η εξωτερική εικόνα μας –και δεν εννοώ αν είμαστε μοντέλα αλλά φρεσκαρισμένοι, περιποιημένοι, καλοντυμένοι, χαμογελαστοί– αντικατοπτρίζει και τον εσωτερικό μας κόσμο, δηλαδή αν είμαστε χαρούμενοι, ανεβασμένοι και γενικά περνάμε μια ωραία φάση στη ζωή μας.
Σειρά έχει ο νυν. Θα τον κοιτάξει σίγουρα λεπτομερώς, καθώς η περιέργεια θα έχει φουντώσει μέσα του. Αν είναι πιο εμφανίσιμος από εκείνον τότε θα σκάσει απ’ τη ζήλια του. Αν δεν είναι και τόσο εμφανίσιμος στα μάτια του (αφού η ομορφιά είναι υποκειμενική και στον έρωτα η εμφάνιση δεν έχει σημασία), τότε θα αρχίσει να αναρωτιέται τι του βρήκες κι αν έχει εκείνος κάποια κρυφά χαρίσματα. Αυτόματα θα βάλει τον εαυτό του σε διαδικασία σύγκρισης. Αν σας τσακώσει κιόλας πάνω σε τρυφερές στιγμές, τότε ενδέχεται να πρασινίσει κιόλας απ’ το κακό του.
Μπροστά σου θα το παίξει χαλαρός, αν κρατήσατε μια τυπική επαφή, θα σε ρωτήσει τι κάνεις και θα θελήσει να μάθει τα νέα σου. Μόλις, όμως, χαθείς απ’ το οπτικό του πεδίο κι ειδικά όταν βρεθεί με τους φίλους του, το τι θα πει το στοματάκι του και τι δηλητήριο αναμένεται να στάξει δεν περιγράφεται. Θα αναλύσει και θα υπεραναλύσει κάθε δευτερόλεπτο της συνάντησής σας, κάθε βλέμμα, κάθε έκφραση και κάθε υποψία και πιθανή ερμηνεία.
Προφανώς και θα τον ενοχλήσει που έχεις προχωρήσει στη ζωή σου. Ανθρώπινος εγωισμός είναι αυτός. Άλλωστε, άθελά σου, μπήκε σε εφαρμογή το κόλπο της ζήλιας κι αυτό συνήθως πιάνει. Δεν ήξερε πώς να σε κρατήσει και τώρα δεν μπορεί να σε βλέπει να περνάς καλύτερα με κάποιον άλλο. Περίμενε και κανένα μήνυμα τα ξημερώματα σε στιλ «ομόρφυνες», «μου έχεις λείψει», «μαλακία μου που σε άφησα να φύγεις».
Είτε σε θέλει πίσω στη ζωή του είτε όχι, είτε ήταν επιλογή σου είτε απόφασή του να το τελειώσετε, δεν έχει σημασία. Κι οι δύο κάνατε τις επιλογές σας. Προχώρησες τη ζωή σου, γνώρισες έναν καινούργιο άνθρωπο κι αν είσαι καλά μαζί του, τότε να μείνεις εκεί. Εξάλλου, το ξαναζεσταμένο φαγητό δεν τρώγεται κι αν τρώγεται, σου κάθεται στο στομάχι.
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη