Αλίκη Βουγιουκλάκη-Δημήτρης Παπαμιχαήλ: Έρωτας απ' το ίδιο ύφασμα

Ποιο όνομα να βάλεις πρώτο; Άλλωστε αυτός ήταν κι ένας απ’ τους βασικούς λόγους που αυτοί οι δύο άνθρωποι μπορούσαν να τα κάνουν όλα γυαλιά καρφιά πίσω απ’ τις κάμερες, ενώ μπροστά γυρίζεται άλλη μία επιτυχία που θα σπάσει ταμεία. Ένας έρωτας που γεννήθηκε λίγο πριν δώσουν εξετάσεις στο Εθνικό. Ακόμα και το πρώτο τους φλερτ ήταν μια δόση σνομπισμού και τσαχπινιάς από την τότε μαυρομάλλα Αλίκη ενώ, εκείνος, ως γνήσιος Πειραιώτης, ανταπέδωσε με πυρά. Πυρά που λίγο μετά, στα πρώτα τους μαθήματα, θα γίνουν γλύκες που κανένας από τους δύο δε μπορούσε να φανταστεί πού θα έφταναν.

Εκείνη, ανέκαθεν πεισματάρα. «Είναι να μην της μπει κάτι της Αλίκης στο νου» ακουγόταν συνεχώς απ’ τον περίγυρό της. Κρυφά έδωσε εξετάσεις και με θάρρος κοίταζε εκείνους που δεν την πίστευαν. Ίσως να γεννήθηκε για να έλκει τα βλέμματα όλων. Κι όσοι δεν μπόρεσαν να δουν τη λάμψη της, περνούσαν στην απέναντι όχθη ενώ τους έκλεινε το μάτι με ένα κούνημα και νάζι που θα έγραφε ιστορία. Ούτε προκλητική, ούτε πρόστυχη. Ούτε πονηρή, ούτε χαζή. Σε όλα τόσο όσο. Σεναριογράφος της ζωής της και σκηνοθέτης μαζί. Κι αυτό που ήθελα δεν είναι είναι άλλο από την αγάπη του κόσμου. Ακόμη κι εκείνου που βρισκόταν λίγα μέτρα απέναντί της αποθεώνοντάς την. Γιατί έχει μάθει να κερδίζει, έτσι όπως κέρδισε και το λαϊκό παιδί.

Ένα παιδί στιγματισμένο από εικόνες του δευτέρου Παγκοσμίου πολέμου, που κυνήγησε κι αυτό κρυφά, το δικό του όνειρο. Έδωσε εξετάσεις στη ζωή και τις πέρασε με άριστα, όπως το Εθνικό. Ένα περίφημο μέλλον που ίσως να μη φανταζόταν, άρχισε να διαγράφεται καθώς αποφοίτησε με ρόλους κομβικούς. «Εσύ αποφοίτησες με Άριστα, εγώ είμαι πρώτη στη μαρκίζα» θα μπορούσε να ‘ναι η κινητήριος δύναμη που θα τον κάνει να δώσει σ’ όλα μια κλοτσιά και να ζήσει τον έρωτά του με την Αλίκη, όπως έζησε με πάθος κάθε του βήμα και κάθε του όνειρο. Αλλά η ζωή του δεν είναι υπό την μαεστρία του Φιλοποίμην Φίνου για τελειώσει μ’ ένα γλυκό φιλί και μια κόκκινη αυλαία που πέφτει απ’ τα πολλά χειροκροτήματα.

Ένας γάμος, το 1965, που κι οι δύο περιγράφουν πως έμοιαζε με γύρισμα ταινίας. Το άρωμα των Δελφών και μια στήλη στα κοσμικά κοντά μια δεκαετία. Χιλιάδες καλεσμένοι, ένα νυφικό ραμμένο επάνω της κι ένα βαρύ ζεϊμπέκικο στο τέλος της βραδιάς, που κρύβει μέσα του εκείνο τον Γολγοθά που κουβαλάει κάθε έρωτας. Γλυκόπικρα κουφέτα που κάνουν τους νεόνυμφους να αργούν να έρθουν στο γλέντι, όχι γιατί είναι παράδοση. Μετά από χρόνια, ξεστομίζει η ντίβα του ελληνικού θεάτρου πως απ’ το πρώτο βράδυ κιόλας, ο θεατράνθρωπος Δημήτρης θα δείξει το βίαιο πρόσωπό του. Θα την χτυπήσει. Και όχι μία μόνο φορά.

Ένας έγγαμος βίος που μετρά πολλούς καυγάδες, αμέτρητα εξώφυλλα, χιλιάδες θαυμαστές και άπειρες προτάσεις για συνεντεύξεις ως ζευγάρι. Ένα ζευγάρι που επιδιώκει να κατευνάσει κάθε κακό οιωνό με τον ερχομό ενός παιδιού. Ο καρπός του έρωτά τους γίνεται το σύμφωνο εκεχειρίας για μαρκίζες και συμπρωταγωνίστριες που θέλουν να παίξουν στο πλευρό του Δημήτρη. Ο ερχομός ενός παιδιού που θα κάνει την Αλίκη να πάψει να νοιάζεται για τα εισιτήρια που έκοψε «και σήμερα». Έτσι, τουλάχιστον, συνηθίζεται να γίνεται.

Τέσσερα χρόνια μετά το γάμο τους, έρχεται στον κόσμο όχι η αιτία της ειρήνης μεταξύ τους αλλά η αιτία που ο Δημήτρης θα μισήσει τη ζωή του πολύ. Ο Γιάννης για την Αλίκη είναι το παιδί που προσευχήθηκε στην Παναγία πολλά μερόνυχτα να τ’ αποκτήσει. Είναι για ‘κεινη το θάρρος, η ελπίδα, το φως, η οικογένεια ενώ για τον Δημήτρη, το παιδί που θα κάνει την Αλίκη να γυρίσει στο σπίτι για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα, πράγμα που δεν καταδέχεται η ίδια. Ένα παιδί που θα λάβει μεγάλη αναγνωρισιμότητα και ταυτόχρονα πολλή αγάπη από παντού κι ας σβήνει παράλληλα ο έρωτας των γονιών του.

Καθώς σβήνει, τους βρίσκει να κοιτάζονται στα μάτια και να τάζουν ο ένας στον άλλο πως έχει κι άλλο η ιστορία τους να γράψει. Η Αλίκη με δάκρυα στα μάτια τον «απειλεί» πως αν την κάνει εκείνος πρώτος, δε θα τον αφήσει σε ησυχία. Κι όπως το ‘πε, έτσι κι έγινε. Εκείνος έφυγε δεύτερος, προλαβαίνοντας να της πει πόσο πολύ την αγαπά. Εκείνη έφυγε μ’ ένα αστείρευτο ακόμα κέφι για ζωή. Ο έρωτάς τους για πολλούς τελείωσε απ’ την πρώτη νύχτα του γάμου τους. Για εκείνους όμως που πιστεύουν στα θαύματα, ο Δημήτρης κι η Αλίκη είναι κάπου εκεί έξω και σιγοτραγουδούν για την αγάπη. Χαμογελαστοί και λαμπεροί. Εκείνος μ’ ένα γαλάζιο πουκάμισο κι εκείνη μ’ ένα άσπρο φόρεμα.

Αν κοιτάξεις το βράδυ ψηλά, θα καταλάβεις!