Ινές ντε Κάστρο & Bασιλιάς Πέδρο: Ένας άντρας που για την ερωμένη του έφτασε στα άκρα

Και ναι λοιπόν, φέτος τον Φλεβάρη το pillowfights.gr κλείνει 10 χρόνια! Πάνω από 50 χιλιάδες άρθρα, 1500 και παραπάνω αρθρογράφοι, 280.000.000 total visits, έρωτες, πάθη, μερικοί γάμοι, ιστορίες ζωής, αφιερώματα, είδηση, επικαιρότητα κι ό,τι μπορεί να βάλει ο νους, με επίκεντρο πάντα και παντού τον άνθρωπο. Και τέλος, οι αναγνώστες, εσείς, που με κάθε σχόλιο, κριτική, θετικό feed back, προτάσεις και σχόλιά σας, μας κάνετε να νιώθουμε  πως δεν υπάρχει ταβάνι. Φέτος, στο χείλος της δεκαετίας, τιμούμε αυτή μας τη σχέση με τους αρθρογράφους και τους αναγνώστες μας γυρνώντας στην αρχή και τη βάση μας, τον αιώνιο έρωτα! Τον έρωτα, όμως, που ταξιδεύει σε στενά, σε δρόμους, σε πλατείες, σε μύθους και θρύλους, σε γέφυρες και τραγούδια, σε αξιοθέατα και πόλεις όλου το κόσμου. Σας προσκαλούμε σε ένα ταξίδι εξερεύνησης 14 ημερών με τερματικό σταθμό την ημέρα των ερωτευμένων.

10 χρόνια μας έχετε στα πούπουλα, πάμε και στα επόμενα 10 λοιπόν! Και πού ‘στε ακόμη! 

Tι θα έλεγες να ταξιδέψουμε μαζί στην ατμοσφαιρική πόλη Κοΐμπρα της Πορτογαλίας του 14ου αιώνα και συγκεκριμένα στο «Quinta das Lágrimas» (Κτήμα των δακρύων); Εκεί διαδραματίστηκε η ιστορία της Ινές ντε Κάστρο και του βασιλιά Πέδρο, που πέρασε στην αιωνιότητα, όχι μόνο για το πάθος και τη δύναμη του έρωτα, αλλά και για την τραγική τροπή της, που προκάλεσε ατελείωτο πόνο αλλά ακόμη και έναν εμφύλιο πόλεμο! Έγινε πόλος έλξης για αμέτρητους μύθους, την ιστορία, την επική και λυρική ποίηση, τη λογοτεχνία, τη ζωγραφική και κάθε μορφής τέχνης της Πορτογαλίας, ενώ διαδόθηκε και σε παγκόσμιο επίπεδο. Η αληθινή αυτή ιστορία αγάπης προηγήθηκε ακόμη και από το πιο διαχρονικό και κλασικό ερωτικό στόρι του Ρωμαίου και της Ιουλιέτας. Μεταξύ μας τώρα, δεν αποκλείεται ο Σαίξπηρ να τη χρησιμοποίησε ως πηγή έμπνευσης!

Ο πρίγκιπας Πέδρο, γιος του βασιλιά Αλφόνσο Δ’, ήταν ο διάδοχος του πορτογαλικού θρόνου. Όταν έγινε 19 ετών, ο πατέρας του, τον διέταξε να παντρευτεί την Κωνσταντία της Καστίλης, για να συνάψει συμμαχία με την Ισπανία. Πράγματι, το 1340, η Κωνσταντία, φτάνει στην Πορτογαλία ενώ η Iνές που καταγόταν από αριστοκρατική γενιά, ήταν μία από τις κυρίες των τιμών της μέλλουσας νύφης. Ο Πέδρο και η Ινές ερωτεύτηκαν κεραυνοβόλα, αλλά ο Πέδρο αναγκάστηκε να παντρευτεί την Κωνσταντία. Μετά τον γάμο, ο Πέδρο αδιαφορούσε για τη σύζυγό του και άρχισε να πολιορκεί στενά την Ινές. Παρόλο που εκείνη έκανε απεγνωσμένες προσπάθειες να αποφύγει τον απαγορευμένο αυτό έρωτα, στο τέλος, οι δυο τους έγιναν εραστές. Λένε, ότι ο διάδοχος, έστελνε τα ερωτικά του γράμματα μέσω του καναλιού “Fonte dos Amores”, δηλαδή έναν σωλήνα που μετέφερε νερό από το κτήμα του, στο μοναστήρι της Santa Clara-a-Velha, όπου ζούσε η Ινές. Yπάρχει μάλιστα κι ένας μύθος που λέει πως, αν δύο ερωτευμένοι άνθρωποι πίνουν ταυτόχρονα νερό, το οποίο χύνεται από ένα κανάλι σε ένα χαμηλότερο, το ονομάζουν «Kανάλι της Αγάπης» και η αγάπη τους θα είναι αιώνια.

Στην αρχή, ο βασιλιάς Αλφόνσο δεν ανησύχησε για τον παράνομο δεσμό του γιου του, άλλωστε, ήταν συχνά τέτοιου είδους ερωτικά τρίγωνα στις ευρωπαϊκές οικογένειες των γαλαζοαίματων. Όταν, όμως, αυτή η σχέση έφερε στη ζωή τρία νόθα παιδιά, ο Αλφόνσο θέλησε να τη σταματήσει γιατί φοβήθηκε ότι θα μπορούσαν να αποτελέσουν κίνητρο των εχθρών του βασιλιά αλλά κι αφορμή για τη διάλυση της συμμαχίας με την Ισπανία. Η βασίλισσα Κωνσταντία, προσπαθώντας να απομακρύνει τον άντρα της από την Ινές, την έχρισε νονά του γιου της, που όμως πέθανε σε βρεφική ηλικία. Έτσι η Καθολική Εκκλησία θεώρησε ότι η σχέση τους έγινε πλέον συγγενική, άρα χαρακτήρισε τους ως αιμομικτική επαφή. Παράλληλα ο Βασιλιάς εξόρισε την Ινές στην Καστίλη.

Ο θάνατος της ασθενικής βασίλισσας το 1349, κατά τη διάρκεια της γέννας του τρίτου παιδιού της, επέτρεψε στους δύο παράνομους εραστές να ζήσουν πια ελεύθερα τον έρωτά τους. Όχι μόνο επέστρεψε η Ινές στη Βασιλική αυλή αλλά ο Πέδρο την προόριζε πλέον για νόμιμη σύζυγό του και βασίλισσα, αφού απέκτησαν και τέταρτο παιδί μαζί. Εκείνη την άνοιξη, συντάραξε τη χώρα ένας καταστροφικός σεισμός κι ακολούθησε ένα καλοκαίρι με ξηρασία. Οι ιερείς αποφάνθηκαν ότι ο Θεός είναι οργισμένος με τους Πορτογάλους από την αμαρτωλή σχέση του πρίγκιπά τους με μια πόρνh. Ο πατέρας του, εκμεταλλευόμενος το αρνητικό αυτό κλίμα, αντιτάχθηκε για μία ακόμη φορά στην ένωση του ζευγαριού κυρίως επειδή φοβόταν ότι τα παιδιά της Ινές κι όχι τα νόμιμα παιδιά που είχε με την πριγκίπισσα Κωνσταντία, θα διεκδικούσαν τον θρόνο στο μέλλον.

Όταν Πέδρο έλειπε, στις 7 Ιανουαρίου 1355, ο βασιλιάς έστειλε τρεις από τους αυλικούς του στην Κοΐμπρα, να τερματίσουν τη ζωή της Ινές. Σύμφωνα με τα Χρονικά του Cristóvão Rodrigues Acenheiro, η άτυχη Ινές εμφανίστηκε περιτριγυρισμένη από τα παιδιά της και έκανε έκκληση για τη ζωή της στον βασιλιά Αλφόνσο, ο οποίος αποχώρησε λέγοντας στους συμβούλους του: «Κάντε ό, τι θέλετε». Μόλις ο βασιλιάς γύρισε την πλάτη του, η θανατική ποινή εκτελέστηκε. Παρόλο που η δολ@φονία τελέστηκε στη Santa Clara-a-Velha (όπου ζούσε το ζευγάρι μετά τον θάνατο της Κωνσταντίας), οι άνθρωποι πιστεύουν ότι το αίμα της εξακολουθεί να λερώνει το κόκκινο πέτρινο σιντριβάνι της πηγής, ενώ τα λεπτά χόρτα που επιπλέουν στο νερό, αντιπροσωπεύουν τα μαλλιά της. Έτσι πήρε το όνομα του το κτήμα «Quinta das Lágrimas», όπου έχυσε τα τελευταία της δάκρυα, στα χέρια των δολ@φόνων της, μπροστά στα έντρομα μάτια του γιου της. Όταν τα τραγικά νέα έφτασαν στον Πέδρο, ο αβάσταχτος πόνος του, έγινε οργή και μανία κατά του πατέρα του. Συγκέντρωσε στρατό και ξεκίνησε εμφύλιο πόλεμο που διήρκησε δύο χρόνια, μέχρι που η μητέρα του Πέδρο κατάφερε να πετύχει ανακωχή μεταξύ πατέρα και γιου.

Όταν πέθανε ο Αλφόνσο, ο Πέδρο στέφθηκε Βασιλιάς το 1357. Ο θρύλος αναφέρει ότι κυριευμένος από την ανάγκη του για εκδίκηση, έκανε το αδιανόητο: ξέθαψε το πτώμα της Ινές από το μοναστήρι της Σάντα Κλάρα της Κοΐμπρα, την έντυσε με βασιλικά ενδύματα και πολύτιμα κοσμήματα και φόρεσε στέμμα στο αποστεωμένο κεφάλι της. Μετά την έχρισε βασίλισσα, ισχυριζόμενος ότι είχαν παντρευτεί κρυφά πριν πεθάνει. «Ακόμα και νεκρή, ποσό όμορφη δείχνει αλήθεια, μέσα στο κίτρινο φόρεμά της!» είπε κοιτώντας τη στολισμένη μούμια, που κάθεται στον θρόνο δίπλα του. Ύστερα, διέταξε τους αποσβολωμένους αυλικούς του, να φιλήσουν το χέρι της που αποσυντίθονταν και να ορκιστούν αφοσίωση στη νέα τους βασίλισσα. Ο Πέδρο εντόπισε εκεί τους εκτελεστές της και τους σκότωσε με φρικιαστικό αλλά συμβολικό τρόπο, ξεριζώνοντας τις καρδιές τους. Ύστερα λένε πως τις έφαγε, διότι δεν τους άξιζε ούτε στον θάνατο καρδιά, από τη στιγμή που σκότωσαν τη δική του, ζωντανή! Για να εξασφαλίσει ότι θα είναι μαζί στη μετά θάνατον ζωή, ο Πέδρο μετέφερε τη σωρό της Ινές στο μοναστήρι της Αλκομπάτσα μαζί με τη δική του σαρκοφάγο στους πρόποδές της.

Δεκαετίες αργότερα, το κτήμα έγινε μέρος του Πανεπιστημίου της Κοΐμπρα και μετά το 1730 αγοράστηκε διαδοχικά από οικογένειες ευγενών που πρόσθεσαν έναν κήπο ονειρεμένο με πλούσια εξωτική βλάστηση. Εάν θελήσεις να επισκεφθείς το κτήμα, είναι πλέον το πολυτελές ξενοδοχείο,              «Quinta das Lágrimas», όπου θα γευτείς το γεύμα της αγάπης καθώς ο κήπος της κουζίνας του τροφοδοτείται ακόμη από τα ίδια κανάλια νερού. Οι ξεναγοί λένε ότι πνεύμα της Ινές, στοιχειώνει ακόμη το έδαφος του κτήματος και ίσως δεις τους λεκέδες από το αίμα της, στις πέτρες του σιντριβανιού, στο οποίο υπάρχει λαξευμένο το Ποίημα του Εθνικού ποιητή της Πορτογαλίας, Luís de Camões:

«Πολύωρο κλάμα απομνημονευμένο
για αιώνια μνήμη σε μια καθαρή πηγή
τα δάκρυα που χύθηκαν μεταμορφώθηκαν
το όνομα που του έδωσαν διαρκεί ακόμα
από τους έρωτες της Ινές που πέρασαν εκεί
Δείτε τι δροσερή βρύση ποτίζει τα λουλούδια
Aυτά τα δάκρυα είναι νερό και το όνομα αγαπά»

Ακόμη και τώρα, 550 τουλάχιστον χρόνια από το θάνατό της, οι Πορτογάλοι θυμούνται τη βασανισμένη Ινές και όταν θέλουν να πουν ότι κάτι είναι μάταιο, χρησιμοποιούν τη φράση: «Είναι πολύ αργά, η Ινές έχει πεθάνει». Εμείς συμπάσχουμε και με τον τραγικό Πέδρο που αγάπησε τόσο βαθιά και αφού του στέρησαν τον έρωτά του, θέλησε να τον κάνει «αιώνιο» μετά θάνατον. Μάλλον, τα κατάφερε για να διαβάζεις τώρα την ιστορία του.