Κάθε ανεκπλήρωτος έρωτας είναι και μια ανεκδιήγητη ιστορία. Από άλλον πλανήτη, άλλο ανέκδοτο, όχι απ’ αυτά που σε κάνουν να γελάς αλλά από εκείνα τα άλλα που κάποιες φορές υγραίνουν τα μάτια σου στη σκέψη τους και μόνο. Δύσκολο πράγμα αυτός ο τύπος έρωτα. Όποιος τον αποκάλεσε «μισό» έκανε μεγάλο λάθος γιατί δεν έλαβε ποτέ υπόψη του πως κουβαλάει τα δεσμά και τα βάρη του μόνο ένας και για τους δύο. Άρα μιλάμε για έναν έρωτα ολόκληρο μεν, αλλά όχι ολοκληρωμένο. Έναν έρωτα που καταλήγει να σε αφήνει μισό.
Κάπου μέσα σ’ όλα αυτά τα περί ανεκπλήρωτου ξεκίνησε να γράφεται και η ιστορία έρωτα της διάσημης συγγραφέως των παιδικών μας χρόνων, της γυναίκας που εμπνεύστηκε τον «Τρελαντώνη» που όλοι διαβάζαμε παιδιά, αυτής της ονειροπόλου που έγραψε το «παραμύθι χωρίς όνομα», της Πηνελόπη Δέλτα.
Η Πηνελόπη Δέλτα γεννήθηκε στις εικοσιτέσσερις Απριλίου του 1874 στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Ήταν κόρη του Εμμανουήλ Μπενάκη, του διάσημου βαμβακέμπορα. Τα χρόνια σκληρά για μια λογοτεχνική καρδιά σαν της Πηνελόπης. Η αυστηρότητα και οι κανόνες της εποχής που επικρατούσαν την ανάγκασαν να παντρευτεί τον Στέφανο Δέλτα στα εικοσιένα της. Μαζί του έκανε τρεις κόρες, μα απ’ την πλευρά της έρωτας δεν υπήρξε ποτέ. Ένας κοινός βίος καθώς και τα παιδιά τους ήταν τα μόνα που τους ένωναν.
Το 1905, όταν ήταν τριάντα ενός ετών, γνωρίζει τον Ίωνα Δραγούμη τον υποπρόξενο. Εκείνος ωραίος και γοητευτικός άνδρας στα είκοσι έξι του χρόνια. Ο έρωτάς τους αναγράφεται σαν κάτι παραπάνω από κεραυνοβόλος, σαν κάτι που δεν έβρισκες λέξεις για να περιγράψεις σωστά. Παράνομος μα συνάμα αληθινός. Κατάφερνε να καίει και τους δύο με μεγάλη ισχύ και να τους φτάνει σε μια ολόδική τους διάσταση, παρ’ ότι ήταν μόνο πλατωνικός.
Μεταξύ τους αλληλογραφούσαν διαρκώς, η μοίρα όμως τους ήθελε να βασανίζονται για χρόνια, μιας και η Πηνελόπη δεν μπορούσε ν’ αφήσει τον άντρα της και τα παιδιά της. Υπαίτιος ήταν ο πατέρας της, ο οποίος με τον πιο σκληρό τρόπο της έθεσε το τελεσίγραφο «Ή τα παιδιά σου ή ο Δραγούμης». Βασικότερος λόγος που η οικογένειά της δε θα συναινούσε ποτέ σε αυτόν τον έρωτα ήταν τα οικονομικά συμφέροντα· πόσο άδικα και άσχημα παιχνίδια. Τα εμπόδια και οι δυσκολίες τόσες, που παρά την αστείρευτη θέληση, τελικά χωρίζουν και η Πηνελόπη συντετριμμένη από τη μεγάλη απώλεια κάνει απόπειρα αυτοκτονίας η οποία όμως τελικά δεν πετυχαίνει.
Στις είκοσι εφτά Ιουλίου του 1906 του γράφει μια ερωτική επιστολή, ελπίζοντας πως τα λόγια της θα τον αγγίξουν και εκείνος θα γυρίσει για να καταφέρουν να ολοκληρώσουν την ιστορία τους. Να ζήσουν και αυτοί το παραμύθι όπως αξίζει σε κάθε αληθινά ερωτευμένο άνθρωπο. Η επιστολή κλείνει με τα εξής λόγια «το ξέρω πως είμαι τρελή, μα η αγάπη κάποιον τρελαίνει». Το γράμμα της βρίσκεται πλέον και φυλάσσεται σαν κειμήλιο στο Μουσείο Μπενάκη.
Το 1913 συναντιούνται μετά από χρόνια χωρισμού. Η Πηνελόπη γράφει στις αναμνήσεις της «και είδα στα μάτια του πως ήταν αλήθεια πως δεν παρηγορήθηκε ποτέ… σβήστηκαν τα χρόνια και ο χωρισμός και ήμασταν πάλι εμείς». Ο Ίων όμως ένα χρόνο πριν είχε συνάψει σχέση με τη Μαρίκα Κοτοπούλη, μια διάσημη θεατρίνα της εποχής και αυτό αποτέλεσε το τελειωτικό χτύπημα για τη σχέση τους και για την Πηνελόπη ακόμη και αν ο Ίωνας μέσα από τα λόγια του έδειχνε να μην το πιστεύει. «Ό,τι και να κάνεις, ό,τι και να κάνω, οι ψυχές μας είναι ένα» της έγραψε.
Τα χρόνια περνούσαν, όμως ο πόνος και το κενό απ’ την καρδιά της δεν έλεγε να περάσει και να φύγει. Το 1920 ο Ίων δολοφονείται για πολιτικούς λόγους και μετά από πέντε χρόνια η ίδια αρρωσταίνει από πολιομυελίτιδα και καθηλώνεται σε αναπηρικό καροτσάκι. Έζησε δεκαέξι χρόνια ακόμη, ερωτευμένη με τον Ίωνα μέχρι την τελευταία της πνοή. Το 1941 αποφασίζει να πιει δηλητήριο και ν’ αφήσει την τελευταία της ανάσα. Πριν όμως το κάνει αυτό άφησε ένα γράμμα στα παιδιά της λέγοντάς τους πως αφού διαπιστωθεί ο θάνατός της, επιθυμία της είναι να θαφτεί στον κήπο. Έτσι και έγινε και στον τάφο της χαράχτηκε η λέξη « ΣΙΩΠΉ».
Σιωπή για όσους έρωτες δεν κατάφεραν να βγουν στο φως της ημέρας, σιωπή για κάθε ανολοκλήρωτο έρωτα που μας άφησε μισούς, σιωπή για όσους πόνεσαν και δεν κατάφεραν να βγάλουν μιλιά, σιωπή για όλους τους βαθιά ερωτευμένους και σιωπή για όλους τους έρωτες που η ψυχή τους δε βρήκε σώμα ν’ ακουμπήσει. Σιωπή…
Επιμέλεια κειμένου: Μαρία Ρουσσάκη