Μέσα στη γεμάτη σεξουαλική ένταση σχέση μεταξύ Αλβέρτου και Βικτωρίας

Σε μια εποχή όπου αυτοκρατορίες διαλύονταν και καινούργια κράτη ξεπηδούσαν στον παγκόσμιο χάρτη, η Αγγλία ζούσε μια συντηρητική και πουριτανική περίοδο όπου άκμαζε υπό την εποπτεία της Βασίλισσας Βικτωρίας. Γεννημένη στο Παλάτι του Kensington τον Μάιο του 1819, η πριγκίπισσα Αλεξανδρινή Βικτωρία έμελλε να γίνει το σύμβολο μιας αυτοκρατορίας. Τρεις μήνες μετά, στις 26 Αυγούστου στο Coburg της Βαυαρίας, θα γεννηθεί ο Αλβέρτος, δευτερότοκος γιος του Δούκας Ερνέστου Α’ του Οίκου Σαξονίας-Κόμπουργκ & Γκότα. Περίπου 16 χρόνια μετά, μια προγραμματισμένη συνάντηση θα είναι καθοριστική για τη ζωή τους.

Το 1836 η νεαρή Βικτωρία ήταν η διάδοχος του Βασιλιά Γουλιέλμου Δ’ κι όπως ήταν αναμενόμενο, ο γάμος της απασχολούσε όλες τις ευρωπαϊκές αυλές, οι οποίες έστελναν στο Λονδίνο υποψήφιους μνηστήρες. Οι μνηστήρες αυτοί είχαν σκοπό τόσο να σαγηνεύσουν τη μικρή πριγκίπισσα αλλά και να διασφαλίσουν την επιρροή του Οίκου τους στην Αγγλία. Ο Αλβέρτος ήταν πρώτος της ξάδερφος από την πλευρά της μητέρας της και δεν είχε δεχτεί με θέρμη το συνοικέσιο, καθώς είχε δει τη Βικτωρία μόνο από πορτραίτα της εποχής. Παρ’ όλα αυτά ταξίδεψε στο Λονδίνο με τον αδερφό του –τον οποίο προόριζαν κι αυτόν για υποψήφιο μνηστήρα- και προς έκπληξη και των δύο, η πριγκίπισσα έδειξε να προτιμάει την παρέα του Αλβέρτου.

Λίγες μέρες μετά τα 18^α γενέθλιά της, ο θείος της πεθαίνει κι ο θρόνος περνάει στα χέρια της. Θέλοντας να ξεφύγει από τη σκληρή εποπτεία της μαμάς της και του άτυπου πατριού της, πατάει πόδι και τους απομακρύνει από το περιβάλλον της. Αυτό της δίνει τη δύναμη να δείξει το πείσμα της και να μάθει να χαλιναγωγεί τα συναισθήματά της, χωρίς να τ’ αφήνει να επηρεάζουν την κρίση της ως μονάρχη. Ποτέ της όμως δεν είχε ξεχάσει την πρώτη συνάντηση με τον Αλβέρτο. Έτσι λοιπόν, όταν τέθηκε το θέμα του γάμου της στο Κοινοβούλιο, η ίδια πήρε την πρωτοβουλία να τον καλέσει στο Παλάτι του Μπάκιγχαμ. Το 1839 ο Αλβέρτος θα ταξιδέψει για ακόμη μια φορά στο Λονδίνο κι εκεί η Βασίλισσα –πλέον- Βικτωρία θα του κάνει επίσημη πρόταση γάμου, καθώς κάτι τέτοιο επέβαλε το αξίωμα κι η θέση της. Ένα χρόνο μετά, θα παντρευτούν σε μια λαμπρή τελετή στο Βασιλικό Παρεκκλήσι των Ανακτόρων του Saint James.

Για τη μεταξύ τους σχέση δεν υπήρχαν πολλές απόψεις εξακριβωμένες, μέχρι τη δημοσίευση επιστολών του Αλβέρτου προς τη Βικτωρία, όπου η εικόνα του ζευγαριού φαινόταν πολύ διαφορετική από αυτή που έδειχναν στον κόσμο. Συγκεκριμένα, η σχέση τους ήταν εκρηκτική, καθώς υπήρχαν καβγάδες και διαμάχες πίσω από τις κλειστές πόρτες του παλατιού· μάλιστα σ’ έναν καβγά, η πεισματάρα Βασίλισσα τον ακολουθούσε από δωμάτιο σε δωμάτιο ωρυόμενη.

Οι επιστολές ήταν γραμμένες στα γερμανικά, καθώς ήταν η μητρική γλώσσα και των δύο. Στις περισσότερες εξ αυτών φαινόταν η φιλότιμη προσπάθεια του Αλβέρτου να κατευνάσει τη νευρική φύση της συζύγου του:

«Έχασες ξανά τον έλεγχο χωρίς λόγο. Δεν είπα λέξη που θα μπορούσε να σ’ έχει πληγώσει και δεν ξεκίνησα εγώ τη συζήτηση…».

Σε κάποιες επίσης φαινόταν κι η αυστηρή και συχνά σκληρή συμπεριφορά που είχε η Βικτωρία απέναντι στα παιδιά της:

«…Η ρίζα της δυσκολίας βρίσκεται στη λανθασμένη εντύπωση ότι ο ρόλος μιας μητέρας είναι να διορθώνει, να κατσαδιάζει και να διατάσσει τα παιδιά της για τις δραστηριότητές τους».

Η αλήθεια ήταν ότι η Βικτωρία είχε γράψει στο ημερολόγιο που κρατούσε από τη μέρα που έγινε βασίλισσα, ότι προτιμούσε περισσότερο τη διαδικασία της σύλληψης –δηλαδή το σ3ξ– παρά τους τοκετούς και την ανατροφή των παιδιών.

Αν και στην αρχή φαινόταν προσυμφωνημένο συνοικέσιο, από το ημερολόγιο της Βικτωρίας και τις επιστολές του Αλβέρτου προκύπτει ότι ο έρωτάς τους ήταν κεραυνοβόλος και παθιασμένος. Μετά την πρώτη νύχτα του γάμου, η Βικτωρία θα γράψει:

«Η υπερβολική αγάπη και στοργή του μου με έκανε να αισθανθώ αγάπη κι ευτυχία. Με κρατούσε στα χέρια του και φιλιόμασταν ξανά και ξανά…».

Ενώ ο Αλβέρτος σε επιστολή του προς αυτήν κατά τη διάρκεια ταξιδιού του στη Γερμανία έγραψε:

«Ακόμα και στα όνειρά μου δεν είχα φανταστεί ποτέ ότι θα έβρισκα τόση αγάπη στη γη. Πώς λάμπει ακόμη μέσα μου η στιγμή που ήμουν κοντά σου, με τα χέρια σου στα δικά μου. Αυτές οι μέρες πέρασαν γρήγορα όπως θα περάσει και ο αποχωρισμός μας».

Η Βασίλισσα Βικτωρία είχε χαρακτηριστεί ως νυμφομ@νής κι άτομο με υπέρμετρη σ3ξουαλικότητα. Στα πρώτα χρόνια του γάμου τους είχε αγοράσει το Κάστρο του Balmoral στη Σκωτία- θερινή κατοικία της τωρινής Βασίλισσας Ελισάβετ Β’. Το Κάστρο αυτό το χρησιμοποίησε για να ξεφεύγει από την Αυλή και το σκληρό πρωτόκολλο κι έχει χαρακτηριστεί ως «κάστρο ακολασίας» της Βικτωρίας. Το οξύμωρο είναι ότι όσο παθιασμένη ήταν στην προσωπική της ζωή, τόσο σεμνότυφη και πουριτανή έδειχνε στον έξω κόσμο. Είχε ζητήσει μάλιστα από τον Αλβέρτο να βάλει ένα σύστημα στην πόρτα της κρεβατοκάμαρας, όπου θα κλειδώνει από έναν διακόπτη δίπλα στο κρεβάτι. Ο λόγος; Μα φυσικά να μην τους διακόπτει την ώρα του σ3ξ κανείς.

Μαζί απέκτησαν 9 παιδιά, από τα οποία απέκτησαν 42 εγγόνια και 87 δισέγγονα. Οι γάμοι των παιδιών τους με μέλη άλλων ευρωπαϊκών βασιλικών οίκων, χάρισαν στη Βασίλισσα Βικτωρία τον άτυπο τίτλο της «Γιαγιάς της Ευρώπης». Ο Αλβέρτος όμως δεν έζησε αρκετά, ώστε να δει την οικογένειά του να μεγαλώνει και να ωριμάζει. Το 1861 θα πεθάνει αναπάντεχα από τύφο και θα βυθίσει τη Βικτωρία στην κατάθλιψη. Για 40 χρόνια θα τον πενθεί με κάπως ανορθόδοξο τρόπο. Σε κάθε κρεβάτι της, στο διπλανό μαξιλάρι θα έχει μια φωτογραφία του και κάθε πρωί θα ετοιμάζει τα ρούχα του πάνω στο κρεβάτι. Για τουλάχιστον 8 χρόνια καμία κυρία επί των τιμών δε θα φορέσει άλλο χρώμα παρά μόνο μαύρο. Το τελευταίο ποτήρι που ήπιε νερό ο Αλβέρτος θα παραμείνει στο κομοδίνο του με εντολή της βασίλισσας να μην το κουνήσει κανείς. Θα μείνει απομονωμένη και με βαριά κατάθλιψη μέχρι που οι γιατροί θα της συστήσουν την ιππασία ως θεραπεία. Και κάπου εκεί, θα βρει αποκούμπι και θ’ αρχίσει να συνέρχεται.

Στη «θεραπεία» της θα έρθει πολύ κοντά με τον ιπποκόμο του Αλβέρτου, τον Σκωτσέζο John Brown, και η μεταξύ τους σχέση θα γεννήσει διάφορες συνωμοσίες, ενώ θα δώσει τροφή σε κουτσομπολιά. Το δέσιμο μαζί του κι η ανάμνηση του πολυαγαπημένου της Αλβέρτου θα την ακολουθήσουν μέχρι το θάνατό της. Στις τελευταίες επιθυμίες που θα έχει η ίδια εκφράσει γραπτώς, θα είναι να θαφτεί φορώντας λευκό φόρεμα και το γαμήλιο τούλι της, μαζί μ’ ένα γύψινο ομοίωμα του χεριού του Αλβέρτου, μια φωτογραφία και μια τούφα από τα μαλλιά του Brown καθώς και το γαμήλιο δαχτυλίδι της μαμάς του ιπποκόμου. Αυτό το δαχτυλίδι είναι το στοιχείο που στήριξε τη θεωρία ότι η σχέση της με τον Brown είχε καταλήξει σε κρυφό γάμο, αλλά κανείς δεν μπόρεσε ποτέ να το επαληθεύσει.

Όπως και να έχει, μέσα από την ερωτική ιστορία της Βικτωρίας και του Αλβέρτου ξεδιπλώθηκε όλη η προσωπικότητα της Βασίλισσας, που δεν ήταν η αριστοκρατικής φύσεως σνομπ κυρία της Αυλής, αλλά μια γυναίκα με πείσμα και πάθος. Εκείνη, που σηματοδότησε μια ολόκληρη εποχή και γράφτηκε το όνομά της με χρυσά γράμματα στην ιστορία.

Πηγή φωτογραφίας