Μια φορά κι έναν καιρό, μια από τις ομορφότερες ρομαντικές ιστορίες όλων των εποχών ξεκίνησε στο Ντάρτμουθ της Αγγλίας. Ένα γλυκό και πανέξυπνο δεκατριάχρονο κορίτσι γνώρισε ένα ξανθό και γοητευτικό δεκαοχτάχρονο αγόρι και το ερωτεύτηκε κεραυνοβόλα, μέσα σε λίγα μόλις λεπτά από τη στιγμή που το είδε και του μίλησε.
Η πριγκίπισσα Ελισάβετ του Ηνωμένου Βασιλείου, τρίτη ξαδέλφη του Πρίγκιπα Φίλιππου της Ελλάδας και της Δανίας, ήταν υπερβολικά ώριμη για την ηλικία της. Αν και είχε λάβει ιδιωτική εκπαίδευση και δε συνήθιζε να συνάπτει ιδιαίτερες σχέσεις με άτομα της ηλικίας της, είχε πολύ καλές επικοινωνιακές ικανότητες και όντας πρωτότοκη κόρη του Βασιλιά Γεωργίου γνώριζε καλά πως προοριζόταν για Βασίλισσα. Πάντοτε ακολουθούσε κάθε βασιλικό πρωτόκολλο με ευλάβεια, αποφεύγοντας να δίνει αφορμές για κουτσομπολιά και σκάνδαλα, όπως άλλα μέλη της οικογένειάς της.
Ο Πρίγκιπας Φίλιππος τη γοήτευσε από την πρώτη στιγμή. Το μεσογειακό ταπεραμέντο του, σε συνδυασμό με το περιπετειώδες και ανήσυχο πνεύμα του, τη μάγεψαν, προσφέροντάς της μια νέα οπτική γωνία για τον κόσμο στον οποίο ζούσε και μεγάλωνε. Ο Φίλιππος απ’ την άλλη, είδε στο πρόσωπο της μικρής Ελισάβετ μια ώριμη νεαρή κοπέλα που εξέπεμπε μια μοναδική αριστοκρατία και φινέτσα, καθώς και μία μόρφωση που όμοιά της δεν είχε συναντήσει στη ζωή του. Ήταν οι δύο αντίθετοι πόλοι ενός μαγνήτη, ήταν λες και πλάστηκαν για να είναι μαζί.
Ύστερα από τη συνάντησή τους εκείνη, το 1939, και για επτά ολόκληρα χρόνια, έως ότου η μικρή Πριγκίπισσα να κλείσει τα είκοσί της χρόνια, οι δύο ερωτευμένοι νέοι αντάλλασσαν συχνά γράμματα, μέσα στα οποία γνωρίζονταν και εξέφραζαν τον θαυμασμό και την έλξη που ένιωθε ο ένας για τον άλλο. Δε χρειάστηκε, λοιπόν, πολλή σκέψη προτού ο Φίλιππος ζητήσει απ’ τον Βασιλιά το χέρι της θυγατέρας του, την οποία και τελικά θα παντρευόταν το 1947.
Όπως κάθε ερωτική ιστορία, όμως, έτσι και αυτή του βασιλικού ζεύγους είχε τα δικά της σημαντικά προβλήματα. Αρχικά, ο Φίλιππος ήταν ένας Πρίγκιπας δίχως βασίλειο, δίχως λεφτά, με έναν πατέρα που είχε ανακηρυχθεί δωσίλογος και μητέρα σχιζοφρενή, έναν θείο που είχε διωχθεί από τον θρόνο της Ελλάδας και τέσσερις αδελφές που είχαν παντρευτεί στη Γερμανία, πράγμα που αποτελούσε σκάνδαλο μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Ακόμα, ήταν βαφτισμένος Ελληνορθόδοξος, πράγμα που δεν του επέτρεπε σε καμία περίπτωση να έχει ερωτικές σχέσεις με κάποιο μέλος της βασιλικής οικογένειας της Αγγλίας, πόσο μάλλον με την ίδια τη μέλλουσα Βασίλισσα. Λόγω αυτών, η βασιλική οικογένεια κράτησε αρνητική στάση απέναντι στον αγαπημένο της Ελισάβετ, αδιαφορώντας για τα αισθήματά της και απαγορεύοντάς της να τον παντρευτεί.
Επειδή, όμως, ο έρωτας δε γνωρίζει από πρωτόκολλα και εμπόδια, ο Φίλιππος αποφάσισε να απαλλαχθεί απ’ τον τίτλο του Πρίγκιπα, να υιοθετήσει το επώνυμο της μητέρας του -που ακόμα είχε αρκετή αξία στα βασιλικά σαλόνια-, να κερδίσει μια θέση στην Εκκλησία της Αγγλίας και να δεχτεί τη βρετανική υπηκοότητα, μετατρέποντας τον εαυτό του στη Βασιλική Υψηλότητά του, Φίλιππο Μάουντμπατεν, Δούκα του Εδιμβούργου, Κόμη του Μέριονεθ και Βαρόνου του Γκρίνουιτς.
Μη κρύβοντας παρ’ ολ’ αυτά τον ριζοσπαστικό του χαρακτήρα από την οικογένεια της αγαπημένης του Ελισάβετ, ο Φίλιππος φρόντισε να χαράξει τον γάμο τους στην ιστορία του κράτους με παραπάνω από έναν τρόπους, συνδέοντας το Αββαείο του Γουεστμίνστερ με το BBC και μεταδίδοντας ζωντανά τη θρησκευτική τους σύζευξη σε πάνω από 200 εκατομμύρια τηλεθεατές στις 20 Νοεμβρίου του 1947.
Ένα από τα σημαντικότερα σημεία της σχέσης του με την Ελισάβετ, από το 1953 και μετά, όποτε εκείνη στέφτηκε Βασίλισσα του Ηνωμένου Βασιλείου, ήταν το θέμα της κυριαρχίας. Αν και η Ελισάβετ, βάσει ιεραρχίας, στεκόταν πιο ψηλά από τον Δούκα άντρα της, εκείνος ένιωθε πως στη σχέση τους όφειλε κι εκείνος να έχει κάποιες δικαιοδοσίες, όπως για παράδειγμα τη συνέχιση του επιθέτου του στα παιδιά τους. Αυτό ήταν ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα που αντιμετώπισαν ποτέ σαν ζευγάρι, κάτι που τους παίδεψε αρκετά, ιδιαίτερα όταν ως νέοι και γεμάτοι πάθος για τις πεποιθήσεις τους άνθρωποι, προτιμούσαν να παλεύουν για τη γνώμη τους παρά να καταλήγουν σε συμβιβασμό.
Η σχέση τους πέρασε πολλά σκαμπανεβάσματα, όπως ακριβώς και η χώρα τους. Η νέα και άμαθη ακόμα τότε Βασίλισσα είχε στα χέρια της μια ετοιμόρροπη χώρα που πάσχιζε να ξανασταθεί στα πόδια της, έναν άντρα που τη λάτρευε μα που ένιωθε την ίδια στιγμή να χάνει τον εαυτό του δίπλα στο καθηλωτικό μεγαλείο του τίτλου της και τέσσερα μικρά παιδιά στα οποία ποτέ δεν κατάφερε να δώσει την προσοχή και τη φροντίδα που άρμοζε. Ήταν φιλόδοξη, σπιρτόζα, ψύχραιμη και πιστή στο καθήκον της. Πέρασε ολόκληρη τη ζωή της προσπαθώντας να ισορροπήσει ανάμεσα στις υποχρεώσεις και τις επιθυμίες της, στο σύμβολο και τη γυναίκα, στο στέμμα και τη βέρα.
Σε γενικές γραμμές ο Φίλιππος και η Ελισάβετ ήταν πραγματικά ένα ταιριαστό ζευγάρι. Ίσως να μην έμοιαζαν ιδιαίτερα σαν προσωπικότητες αλλά αυτό δεν είναι κακό πάντοτε. Μέσα από τα χρόνια, τις ευθύνες τους, τα ταξίδια τους, τους τσακωμούς τους, τις διαφορές τους, τα παιδιά τους, τα εγγόνια τους, το κράτος τους αλλά και τα κοινά ενδιαφέροντα που με τον καιρό ανακάλυπταν πως έχουν, εξελίχθηκαν σαν άνθρωποι και σαν προσωπικότητες, δείχνοντας στον κόσμο πως οι βασιλικοί γάμοι δε συμβολίζουν πάντα το συμφέρον.
Κάποιοι είναι αρκετά τυχεροί για να μπορούν να λένε πως όχι μόνο έζησαν το παραμύθι αλλά έβαλαν και τον πήχη των βασιλικών ρομάντζων ακόμα ψηλότερα!
Συντάκτης: Ελευθερία Αντωνοπούλου
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
