Ο Fernando Pessoa, ένας από τους μεγαλύτερους ποιητές του κόσμου, ερωτεύεται την Οφελίνια και ζουν έναν έντονο έρωτα που δεν αφορά κανέναν εκτός από τον ίδιο και το 19χρονο κορίτσι του. Ο Fernando, για χάρη αυτού του ιδιαίτερου έρωτα, αφέθηκε να μετατραπεί σε Φερναντίνιο, ακόμα και σε Νινίνιο, χωρίς να παρέμβει κανένα από τα πρόσωπα που είχε επινοήσει για να δημιουργεί, ούτε ο Αλμπέτρο Καέιρο, ούτε ο Αλβάρο ντε Κάμπος, ούτε ο Μπερνάντο Σοάρες. Αυτή η πολυσχιδής προσωπικότητα που δημιούργησε ποιήματα, σονέτα και βιβλία με πολλαπλά πρόσωπα κατάφερε να τα αφήσει όλα στην άκρη και εμπιστευτεί την καρδιά του Pessoa για να ερωτευτεί. Κι ας πάλευαν μυαλό, ψυχή και σώμα να βάλουν τα όριά τους. Όπως αναφέρει ο φίλος του Κάρλος Κεϊρός σε μεταθανάτιο αφιέρωμα για τον Pessoa, ο Φερνάντο αγάπησε σαν να μην ήταν ποιητής, αφού ερωτεύτηκε, ζήλεψε, αφέθηκε και προσπάθησε να πάει κόντρα σε όλο αυτό που ήταν.
«Μα στην πραγματικότητα
μόνο εκείνοι που ποτέ δεν έγραψαν
γράμματα ερωτικά
είναι γελοίοι»
Η 19χρονη Οφέλια που έμελλε να γίνει η Οφιλένια του μέσα από τα γράμματά του και ο 32χρονος Πεσσόα ξεκίνησαν μια «παιδική» -θα μπορούσαμε να πούμε- μα ταυτόχρονα άκρως ερωτική σχέση χωρίς ποτέ να ολοκληρωθεί σαρκικά ο έρωτάς τους. Εκείνη τον ερωτεύτηκε γνωρίζοντας πως πρόκειται για ένα πρόσωπο με πολλές προσωπικότητες και αν και ήταν μια απλή κοπέλα δε δίστασε να τον ακολουθήσει σε όλο το βάθος του. Ίσως, έτσι ν’ αποδεικνύεται τελικά πως όταν το μυαλό ερωτεύεται, το σώμα περισσεύει. Ο ίδιος, σε ερωτικό του γράμμα, εξομολογήθηκε: «Αγαπώ πολύ -στ’ αλήθεια πολύ- τη μικρή μου Οφιλένια. Εκτιμώ πολύ -πάρα πολύ- την προσωπικότητά της και τον χαρακτήρα της. Αν κάποτε παντρευόμουν, θα παντρευόμουν μόνο μαζί της. Απομένει να δούμε αν και ο γάμος, η εστία (ή όπως αλλιώς το λένε) είναι πράγματα που συμβιβάζονται με τη ζωή της σκέψης. Να τι ήθελα να σας πω και τυχαίνει να είναι η αλήθεια. Αντίο Οφιλένια. Να κοιμάστε, να τρώτε και να μη χάνετε βάρος. Ο αφοσιωμένος σας Φερνάντο. 29/9/1929».
«Δε μετανιώνω γι’ αυτό που ήμουν πριν
γιατί ακόμη αυτό είμαι.
Το μόνο που λυπάμαι για το πριν
είναι που δε σε είχα αγαπήσει»
Όμως, ο Αλβάρο ντε Κάμπος (ένα απ’ τα πρόσωπα που είχε επινοήσει ο Πεσσόα για να δημιουργεί) εμφανίστηκε στο προσκήνιο ενάντιος στην Οφελία, θέλοντας να τους χωρίσει. Το παραδέχεται ο ίδιος ο Πεσσόα στην αγάπη του, λέγοντας: «Σήμερα έχεις στο πλευρό σου τον παλιό μου φίλο, Αλβάρο ντε Κάμπος, ο οποίος εν γένει είναι εναντίον σου». Κάπου εκεί ο Πεσσόα δίνει το πρώτο τέλος στην ιστορία τους αλλά θα υπάρξει και συνέχεια, αφού η Οφέλια είχε ακουμπήσει τον άνθρωπο και όχι τον ποιητή. Το τέλος θα το δώσει λίγο καιρό μετά και πάλι ο Φερνάντο, ίσως γιατί δεν μπόρεσε πότε να βρει ποιος πραγματικά ήταν για να μπορέσει να αγαπήσει ουσιαστικά. «Ποιος είμαι εγώ;», αναρωτιέται. «Τι, λοιπόν, είναι αυτό που μεσολαβεί ανάμεσα σε μένα και στον εαυτό μου;». Αγάπη δεν μπορεί να υπάρξει αν η σκέψη και μόνο σκιάζεται μπροστά στο είναι της και αυτό το ήξερε καλά ο Πεσσόα. «Πώς να σκεφτώ εσένα, αφού δε σκέφτομαι εμένα;».
«Μέσα μου ό,τι αισθάνεται πρέπει να σκέφτεται». Ένας στίχος του και ένα πρέπει που κατακλύζει τον χώρο και δημιουργεί ενοχές για έναν απερίσκεπτο έρωτα. Ο έρωτας χωρίς σκέψη παύει εν τέλει να είναι έρωτας και μεταμορφώνεται σε έναν αχυράνθρωπο αγάπης που χρησιμοποιούμε για να καλύψουμε τις ανάγκες της μοναξιάς και τις ανασφάλειές μας.
«Ποτέ δεν αγαπάμε κάποιον.
Αγαπάμε απλώς την ιδέα που σχηματίζουμε για κάποιον.
Τελικά αυτό που αγαπάμε είναι μια δική μας έννοια και ο εαυτός μας»
Ο Πεσσόα απογυμνώνει τον έρωτα, τον κατεβάζει από τον θρόνο της φαντασίας και του μύθου και του δίνει μια ρεαλιστική διάσταση χωρίς όμως να στερείται ουσίας. Παράλληλα, γράφει γι’ αυτόν ψάχνοντας την ταυτότητα του έρωτα και τη δική του. «Θα ‘ θελα να ήθελα να θέλω τον έρωτα», επισημαίνει κι εγώ αναρωτιέμαι ποιον έρωτα. Τον έρωτα που σε παρασύρει στη δίνη του και σε κάνει να χάνεσαι ή αυτόν που σε βοηθάει να βρεις τον εαυτό σου; Ή μήπως εκείνον που θα αγαπήσει όλες τις κρυφές και φανερές προσωπικότητες που κουβαλάς; Όπως και ‘χει, όπως κι αν ερωτευτούμε ή μας ερωτευτούν, ας το κάνουμε συνειδητά και όσο πιο δυνατά μπορούμε.
«Η αγάπη δεν κλίνεται στο παρελθόν.
Ή αγαπάμε για πάντα
ή ποτέ δεν αγαπήσαμε αληθινά».
Θέλουμε και τη δική σου άποψη!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Συντάκτης: Δήμητρα Παπακωνσταντίνου
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
