Στάσα και Στασινόπουλος: Ένας έρωτας που τον χρωστούσε η ζωή

Τα τηλεοπτικά ζευγάρια τα οποία υποφέρουν από ανολοκλήρωτες ιστορίες αγάπης  είναι εκείνα τα οποία συγκεντρώνουν και την αγάπη του κοινού, είτε γιατί  στο πρόσωπο των ζευγαριών αυτιών βρίσκουν δικές τους ιστορίες απωθημένων, είτε γιατί μέσα από την καλή τους έκβαση, ονειρεύονται έναν δυνατό έρωτα από εκείνους που ξεπερνά όσα εμπόδια αντιμετωπίζει. Έρωτες που κάνουν το «για πάντα» πράξη, είναι αμοιβαίοι και ταυτόχρονα δυνατοί, σαν αυτόν του Κωστή Στασινόπουλου και της Στάσας Σκουτάρη στο «προξενιό της Ιουλίας». Όσο για τα πραγματικά πρόσωπα πίσω από τους χαρακτήρες; Ο Δημήτρης Αλεξανδρής κι η Ελισάβετ Μουτάφη με τη μοναδική τους χημεία έδωσαν σάρκα κι οστά σε έναν όμορφο κι αγνό έρωτα, μέσα από την πένα του Νίκου Απειρανθίτη.

Η ιστορία τους ξεκίνησε στα νεανικά τους χρόνια με έναν νεανικό και φλογερό έρωτα. Αργότερα, ωστόσο, κι οι δυο παντρεύτηκαν άλλους ανθρώπους, δημιούργησαν τις δικές τους οικογένειες μέχρι που ο φ@νος του άνδρα της Στάσας από τον Στρατό Ραζίνη, τους έφερε ξανά κοντά. Μοιραία παραδόθηκαν στο έντονο τους πάθος και κάπως έτσι έμοιαζε πως το ποτάμι δε γυρίζει πίσω τελικά.

Από την πρώτη τους σκηνή μαζί, σε έναν χορό στον γάμο της Ιουλίας, φάνηκε ξεκάθαρα η χημεία τους. Έπειτα, το πρώτο τους φιλί και η πρώτη ερωτική τους σκηνή, με τη φλογερή ένταση και τον ερωτισμό καθήλωσαν το κοινό, όχι άδικα, αφού έμοιαζαν να ακολουθούν μια απολύτως άρτια χορογραφία με τα σώματά τους. Μέχρι που έφτασαν να μοιάζουν κι οι δύο πιο σίγουροι από ποτέ να διεκδικήσουν όσα τους στέρησαν. Ο τρόπος που αγγίζουν ο ένας τον άλλον, σαν να είναι ένα εύθραυστο αντικείμενο, μια πορσελάνη έτοιμη να σπάσει, τα λόγια και τα χαμόγελά τους στις έως τώρα σκηνές τις οποίες έχει δει το κοινό, μαρτυρούν την ασίγαστη φλόγα και τον έρωτα, ο οποίος έμεινε αναλλοίωτος στον χρόνο, όση απόσταση κι αν υπήρξε, όσα εμπόδια και αν συνάντησε.

Οι τηλεοπτικοί έρωτες, όπως είναι γνωστό, δεν είναι μόνο θέμα σεναρίου, αν κι εδώ ο εξαιρετικός Νίκος Απειρανθίτης έχει χτίσει πολύ προσεκτικά την ιστορία, δίνοντας προσοχή σε όλες τις λεπτομέρειες χωρίς να δημιουργεί κανένα κενό ή να αφήνει τα περιθώρια να δημιουργηθούν παρανοήσεις και λάθος εντυπώσεις. Ο έρωτας αυτός έχει σχεδιαστεί σαν ένα υφαντό με σωστή πλέξη, στο οποίο κάθε σχέδιο έχει και το δικό του νόημα, τη δίκη του σημασία. Με την ιδία ακριβώς τεχνική έχει δημιουργηθεί και η σκηνοθεσία του ζευγαριού από τον Νίκο Κριτικό και τον Νίκο Ζαπατίνα, οι οποίοι με τις καλλιτεχνικές τους οδηγίες έκαναν το ζευγάρι να μοιάζει σαν να έχει βγει από κάποιο παραμύθι, κάποιον παραδοσιακό θρύλο.

Τίποτα, ωστόσο δε θα ήταν το ίδιο εάν δεν υπήρχε η δυνατή και καθηλωτική χημεία του Δημήτρη Αλεξανδρή και της Ελισάβετ Μουτάφη, η οποία έχει μαγνητίσει το κοινό, που κάθε βράδυ αναμένει εναγωνίως τη σκηνή του αγαπημένου του ζευγαριού, με τους δυο ηθοποιούς να αποδίδουν εξαιρετικά την κάθε κίνηση, το κάθε βλέμμα και την κάθε λέξη, δίνοντας τον παλμό των δυνατών αισθημάτων.

Ο συγκεκριμένος έρωτας είναι από εκείνους τους έρωτες, που όλοι έχουν ευχηθεί να βιώσουν έστω και μια φορά στη ζωή τους. Πρόκειται για τον έρωτα εκείνο που σταματάει τον χρόνο και δημιουργεί μια τομή. Έτσι, είσαι ο άνθρωπος πριν, και μετά από εκείνον. Για το ζευγάρι μας, εκείνο το οποίο μένει να δει το κοινό, είναι αν θα καταφέρουν να έχουν οι δυο τους το πολυπόθητο happy end το οποίο αξίζουν, αφού η ζωή τους χρωστάει εκείνο το «μαζί» το οποίο στερήθηκαν.